Na een week wachten werd hedenavond bij mij thuis een pakketje afgegeven. Zou het hem zijn???
Het grote uitpakken kon beginnen. Het pakketje moest uit Californie komen, maar gelukkig was de inhoud goed verpakt.
Na de laatste beschermende lagen eraf gehaald te hebben werd het eenvoudige doosje van Marathon zichtbaar, met daarin de GSAR. Niets geen luxe dozen, het gaat bij een dergelijke toolwatch toch gewoon om de inhoud.
Hier een een close up van de GSAR.
Even nog de specs van de GSAR, gekopieerd dus in het Engels.
Movement: ETA 2824-A2 Signed Marathon
Dial: measures 27.7mm and utilizes self-luminous tritium vial technology (26 millicuries)
Crystal: sapphire - 2.8mm thick x 30.50mm diameter
Case: is cut from 316L stainless steel
Case diameter is approximately 46.0mm
Bezel diameter is 41.10mm, milled engraved and filled
Case Height is 13.85mm
20 mm lugs with drilled holes
Crown: 6.5mm dia x 5.50mm long, deep knurled
Weight of head 93.1 grams
Ik heb hem nu inmiddels een paar uur om en hij voelt goed aan. De rubber band is van een goede en dikke kwaliteit. Toch voelt hij goed en soepel aan. Ik had eerst gedacht om er een bandje van Hirsch bij te kopen. Een zwarte leren met carbon look en waterbestendig, maar gezien de kwaliteit van de huidige band laat ik hem toch maar origineel.
Hierbij nog wat wristshots.
De bezel diameter is iets meer dan 41 mm, maar door de kleiner uitgevallen wijzerplaat komt het horloge om de pols niet zo groot over. Echter van de zijkant gezien, is er toch een behoorlijke aanwezigheid.
Een andere “party piece” van het horloge is het gebruik van tritium buisjes als verlichting. In het “pikke donker” is de GSAR goed afleesbaar met op de 12 een oranje gloed, zodat je weet wat de bovenkant is. In vergelijking met een Seiko Bullit (net onder het licht gehouden) is de lichtopbrengst een stuk minder. Maar ik denk dat dat ook te maken heeft met de militaire specs. Als je 's-nachts in vijandelijk gebied in de bush-bush loop te scharrelen, wil je liever niet als schietschijf dienen. Even nog twee foto’s van het verschil. Eerst de GSAR dan de Bullit.
Voor de duidelijkheid: beide foto’s zijn genomen in het donker met dezelfde sluitertijd (6 seconden) en diafragma (F8.0).
Ik heb er lang over nagedacht of ik hem zou aanschaffen, maar uiteindelijk toch gedaan. En…ik ben er erg blij mee. Ik vindt het een mooie aanvulling voor mijn verzameling. De militaire specs, slechts beperkt beschikbaar voor gewone consumenten, het gebruik van tritium. Dit alles is een leuke afwisseling tussen de gewone “consumenten” duikers. Ik denk dan ook dat ie behoorlijk wat draagtijd gaat krijgen.
Als laatse nog een foto van de “familie”.
Michel
P.S. Joram, is dit niet iets voor je vriendin? Stoer genoeg?
)