Toen ik hier pas lid werd was ik nog een echt broekie en kwijlde ik iedere dag bij alle foto’s. Ik kwam horloges tegen die ik nog nooit had gezien en ik kocht en flipperde me helemaal gek. Ondanks het feit dat ik helemaal geen dress type ben was ik altijd gefascineerd door Art Deco stijl horloges. Ik kocht via het forum eens een Blyssa Mecaline welke een geweldig mooie wijzerplaat had.
Een mooie platte handwinder maar mijn honger naar andere klokken deed me besluiten hem weer weg te doen. Hij is gelukkig nog in het blije bezit van een forumlid.
Een aantal jaren later miste ik hem en ging ik naarstig op zoek naar een andere stijlvolle Zwitser. Ik kwam uit op de Atlantic Swiss Art Deco.
Ik scoorde er één via ebay maar bij aankomst was het glas verkeerd gezet en zaten er lijmresten onder het glas. Deze ging dus terug en ik heb eigenlijk nooit meer gezocht. De prijs van de Zwitsers was ook zo omhoog gegaan dat ik er eigenlijk klaar me was. Omdat ik door een carriere switch ineens in pak moest werken moest ik toch een mooi dresshorloge hebben. Zoals ik al in een eerder topic vertelde is dit de Seiko SPC155P1 geworden. Mede doordat ik hem met zeer hoge korting kon aanschaffen wilde ik de gok wel wagen. Ik vond het in eerste instantie vreemd dat het een Seiko dresser was. Op de een of andere manier associeerde ik deze horloges altijd met Zwitserse merken. Achteraf heel bekrompen want nu ik deze een tijdje heb kan ik zeggen dat ik er iedere dag met veel plezier naar kijk. Het is in mijn ogen een geweldig mooi afgewerkt horloge. Geen automaat maar dat is bewust. Ik draag hem 5 dagen per week en wil hem gewoon makkelijk kunnen pakken zonder aan te slingeren of gelijk te zetten. De actie van de secondewijzer is ook vloeiend. Hij tikt dus niet maar loopt.
De blauwe wijzers glinsteren geweldig in het zonlicht en de relief lijntjes op de wijzerplaat hebben een soort hypnotisch effect op me. Tot slot nog wat plaatjes van het net om een idee te krijgen van de schoonheid.
Maar de mooiste foto is van mijzelf. Hier met een Nato wat toch een beetje gewaagd is. Maar als Jort Kelder het met een Hahnhart mag moet dat ook met een Seiko kunnen.
