Ik kom niet vaak op het Vintage-forum, heb niet zoveel met oudere klokken. Uitzonderingen daargelaten…
Lang geleden, 1983, nam mijn vader afscheid van zijn werk bij Hilko’s Zeepfabrieken in Zaandam. Bij dit afscheid werd hij bedankt met het (traditionele) gouden horloge.
Mijn vader was absoluut geen liefhebber en droeg het klokje zeer zelden. Een poetsbeurt was er niet bij, om de drie jaar ging er een nieuwe batterij in, als hij er aan dacht, en dan verdween de klok weer in z’n doosje. Of in een ander doosje, als dat beter uitkwam. Of zonder doosje ergens in een kast. Op die manier is hij hem ook eens twee jaar kwijt geweest…
Soms droeg hij hem, maar illustratief was dat hij hem dan ook meteen weer afdeed als hij thuis kwam. Of eerder, als de band hem irriteerde…Zo heeft hij ook een half jaar bij een oom gelegen. Afgedaan, vergeten mee te nemen.
Op 31 december 2011 overleed mijn vader, mijn moeder ging alleen door. Het horloge kwam nu echt de kast niet meer uit en werd, min of meer, vergeten.
Begin deze maand overleed ook mijn moeder, 91 jaar oud. Bij het opruimen van haar kamer in het verzorgingscentrum lag, achter in een kast, het horloge van mijn vader…en ik nam hem mee.
Poetsen, nieuw batterijtje, maar geen nieuw glaasje. Ik wil de klok zo origineel mogelijk houden, dus met de karakteristieke krassen in het glas. Met het originele bandje, met leervet en een nieuwe sluiting opnieuw in ere hersteld.
Net als het horloge zelf. Ik zal het dragen zoals het horloge verdiend heeft, na al die jaren “mishandeling”.
Dat heeft het klokje welverdiend, en zo is mijn vader toch nog een beetje bij mij…
mooi klokje hoor! ik vind de blauwe wijzers erg mooi staan. In eerste instantie niet verwacht bij een gouden horloge, maar dit past goed bij elkaar.
Ik moest even denken bij het lezen van je stukje aan de serie “Mad Men”. Hierin wordt door Donald Draper een presentatie gehouden om een product aan te prijzen, de carousel. Je draagt je herinneringen nu bij je.
overigens Hilko dat ken ik toevallig van m’n
fietstochten,de omgeving rook daar altijd enorm lekker
en voor mij een teken van “nog 20 minuten en dan thuis”
Ik heb daar als arme scholier vakantiewerk gedaan. Ik kan je verzekeren dat je dan niet echt lekker ruikt als je naar huis fietst…(
Het bedrijf bestaat niet meer, volgens mij is het inmiddels ook gesloopt en staan daar woningen…zucht, ik word oud.
Dick
Carpe tempus Schreef:
Mijn condoleances en dank voor je verhaal
overigens Hilko dat ken ik toevallig van m’n
fietstochten,de omgeving rook daar altijd enorm
lekker
en voor mij een teken van “nog 20 minuten en dan
thuis”
Heel herkenbaar verhaal. Zo heb ik nog steeds het gouden Pontiac horloge dat mijn vader in 1951 kreeg van zijn werkgever bij zijn 25-jarig jubileum. Draag het af en toe ook, en met trots!
Van harte gecondoleerd met je verlies. Ik heb het precies zo gedaan, alleen dan met een ML.
Ik vind de prisma je goed staan, tijdloos en het gevoel dat je omschrijft ken ik heel goed.
