Ik ben redelijk nieuw op dit forum. Lees het wel regelmatig maar heb nooit eerder iets geplaatst.
Ik wil vandaag echter graag iets delen:
Onlangs heb ik een Omega Constellation Double Eagle Co-Axial Chronometer op BVA gekocht.
Het uurwerk bleek een halve minuut per dag achter te lopen.
Ik heb dat aan BVA gemeld waarop zij aangaven dat dit mijn risico is als ik op een veiling koop en dat ik de gelegenheid had om de kijkdagen te bezoeken. Mijn reactie was dat je - als consument - op een kijkdag niet door te kijken kunt zien of een uurwerk op tijd loopt en dat dit extreme achterlopen voor een chronometer bij de verkopende partij bekend had moeten zijn - dus sprake zou zijn van een verborgen gehouden gebrek. Ik heb hen gevraagd om te komen met een oplossing. Maar die kwam dus niet.
Vervolgens heb ik zelf de verkopende partij achterhaald (BVA heeft mij niet met hen in contact gebracht) en hen gecontacteerd. Zij (de Horlogemeesters) hebben mij het uurwerk naar hen laten opsturen en het vervolgens af laten stellen (lof voor de Horlogemeesters).
Ik ben benieuwd hoe jullie denken over de manier van handelen van BVA?
BVA is een veilingsite. Ze handelen volledig in hun recht.
Als ik het zo lees dan denk ik dat je ook een keurige oplossing geboden hebt gekregen van de verkopende partij. Een aankoop op een veiling is doorgaans op basis âWhat you see is what you getâ.
Blijft lastig voor particulieren om op een veiling te kopen en de risicoâs nauwkeurig in te schatten. Ooit een Mitsubishi gescoord op een veiling in Barneveld (ook BVA?), qua prijs nergens zo scherp te krijgen, en we hadden echt geluk. Geweldige auto; lang mee gereden.
Anekdote : op de eerste kijkdag liep ik krols verliefd om een auto te draaien. Komen twee, wat oudere mannen erbij staan en die lopen me te voeren. Mooie auto, meneer! Goed merk, goed schoeisel ook. Eigenlijk hebben wij er ook wel belangstelling voor. Een uur later. De veiling is begonnen. Zitten die twee naast me op de tribune. Ik bied als eerste. Een van de twee biedt onmiddellijk na mij. Nog niks door. Ik bied nog een keer en weer gaat zijn vinger omhoog. Ik denk even na en heb het door. Ze zijn een soort vrijwilligers op de veiling om de prijzen op te drijven. Ik zit tegen mezelf op te bieden. Ik sta op en loop weg. De aardigste van de twee kijkt me hoofdschuddend na. Ik steek mijn duim op.
Op een volgende veilingdag heb ik me minder opvallend krols gedragen. Ik bood slechts een keer en stopte daarna subiet. De auto die ik echt wilde hebben, ja, die Mitsubishi, had ik bij het eerste bod. De auto werd mij âprovisoirâ (o.i.d.) gegund. Ik meldde me bij de administratie. Nee. De eigenaar vond het bedrag te laag. Ook goed, zei ik. Dan maar even niet. En ik loop al richting veilingzaal. âWe zullen nog even bellen om te kijken wat we voor u kunnen doen.â Binnen vijf minuten witte rook.
Dat heeft mij geleerd om nooit te knipperen met mijn ogen bij transacties.
Mijn ervaringen met BVA Auctions (niet horloge-gerelateerd) zijn tot nu toe goed; âwhat you see is what you getâ, en inderdaad, er zijn altijd kijkdagen. Het is gewoon een kwestie van zodanig bieden dat je je de kosten van een service nog kunt veroorloven.
Ik denk dat BVA een hele goede beurt had kunnen maken door empathisch te zijn en mij in contact te brengen met de verkoper (die duidelijk wel bereid was om het op te lossen). Het gaat volgens mij niet om recht of gelijk maar om continuĂŻteit van je bedrijf en die krijg je alleen door tevreden klanten.
Als de verkoper het kwijt wenste te raken via retail met de bijbehorende garantieverplichtingen dan had deze het niet via BVA aangeboden.
Het hele spel van een veiling is gebaseerd op snel je handel kwijt raken, voor de hoogst mogelijke prijs op dat moment. Aftersales horen daar gewoon niet bijâŠ
Ik doe vaak zaken met BVA maar hun manier van werken is enigszins logisch. Stel je bent een bedrijf en wil van de inboedel af. Je schakelt BVA in om te verkavelen en de inboedel aan te bieden. De koper koopt van BVA en niet van het (verkopende) bedrijf.
Nadat de veiling is geweest volgt een afrekening. Een week later ziet iemand dat rugleuning van een stoel niet meer verstelbaar blijkt. Zit je als verkopend bedrijf dan te wachten om dat te fixen? Nope
BVA is simpelweg geen winkel maar een veilinghuis. Een veilinghuis neemt geen verantwoordelijheid voor de staat van het product of voor de afhandeling van garantie vraagstukken. Als koper houd je daar rekening mee met bij het bieden,toch?
(Mits je hebberigheid natuurlijk niet de overhand krijgt ).
Interessante discussie wordt het en - ik denk - ook nuttig om verwachtingspatronen te voeden voor eenieder die iets wil kopen via een veiling vorm zoals BVA. Mijn doel is niet om medestanders te vinden (hoewel het wel leuk zou zijn ;-)) maar om meningen uit te wisselen. Dus dank voor jullie reacties!
Echter, wat mij verbaast is dat een partij als De Horlogemeesters, die zich profileren als een partij die kwaliteit en service levert voor een eerlijke prijs (en blijkbaar dus ook moeite doen om dat na te komen), kiest voor een verkoopvorm die hun filosofie niet ondersteunt. Wat denken jullie daarvan?
Hoe dat toen precies in elkaar stak, weet ik niet meer. Inderdaad werden autoâs soms met en soms zonder reserve aangeboden. Hoe dat concreet met de Mitsubishi zat, weet ik niet meer exact. Op goed geluk zeg ik: kennelijk met reserve en werd er mogelijk onder de reserve een bedrag genoemd, waar ik op aansloeg.
Vaak start het bieden nog onder de reserve om in elk geval mensen aan het bieden te krijgen. De verkoper kan beslissen om wel of niet met de lagere verkoopprijs die daaruit kan rollen in te stemmen.
).
, mooie auto!