Sinds een aantal jaar ben ik een bescheiden verzameling mechanische horloges aan het opbouwen, de laatste jaren eigenlijk alleen vintage klokjes. Niet in het duurdere segment; het gaat me vooral om mooi, functioneel design en interessante historie. Michiel Holthinrichs heeft bijvoorbeeld mijn interesse in trench watches aangewakkerd.
Een Electa Mark V ‘cockpit watch’ van de RFC (WW1). Ik had al een Cyma GSTP en een Revue Thommen RAF-zakhorloge (beide WW2), dus dit is een mooie aanvulling.
Hij loopt erg netjes (ze staan hier nu alle drie te tikken: het lawaai is oorverdovend) en ziet er - ik heb wat research gedaan - behoorlijk ‘origineel waar’ (om met Jacobse en Van Es te spreken) uit. Op twee in het oog springende details na:
De ring onder de kroon is een latere toevoeging (zoals bij de meeste ‘cockpit watches’; ze werden oorspronkelijk in een houder op het dashboard van een dubbeldekker gemonteerd)
De secondenwijzer ontbreekt. De as is aanwezig; ik weet niet hoe dik hij is.
De vraag is: weet iemand bij wie ik terecht zou kunnen voor een bijpassende wijzer? Op foto’s van andere Electa Mark V-klokken kan ik zien hoe de secondenwijzer er uit zou moeten zien.
Voor iemand zegt: “Michiel!”: hij heeft het zo druk met zijn prachtige horloges (mooi nieuw pand ook!), dat hij geen tijd meer heeft voor onderhoud en reparatie. Goed nieuws voor hem, spijtig voor de vintage-horlogegemeenschap
Het heeft even geduurd, maar dan heb je ook wat! Het horloge is uiteindelijk beland bij Jan Stins in Middelburg. Zijn uitgebreide TLC bestond onder meer uit een grote beurt inclusief nieuwe veer, het vervangen van de gebroken secondenas en het zoeken naar een geschikte secondenwijzer. Nu is-ie - op wat authentieke deukjes na - weer compleet en als nieuw en hij loopt als een zonnetje.
Ik heb me inmiddels aardig ingelezen in de wederwaardigheden van WW I-oorlogsvliegers: “No parachute” van Arthur Gould Lee en “Winged victory” van V.M. Yeates zijn aanraders. De verspilling van mensenlevens in de loopgraven is hemeltergend, maar ook in de lucht was de levensverwachting erg beperkt: in betrekkelijk primitieve, kwetsbare vliegtuigjes laag over de grond scheren en je - regelmatig vastlopende - boordmitrailleur leeg moeten schieten terwijl je continu onder vuur lag; daarnaast de dogfights met technisch superieure Duitse vliegtuigen. En als je dan de mazzel had dat je een crash overleefde, dan werd je wel geacht je cockpit watch veilig te stellen…
