Ik loop al best een tijdje rond op het forum, maar een echte “even voorstellen”-post had ik nog nooit gedaan. Dus bij deze!
Mijn liefde voor horloges begon op jonge leeftijd. Toen ik vier was, kreeg ik mijn allereerste horloge: een Benetton by Bulova. Ik was er zó trots op! toen mijn zoon 4 was probeerde ik dat moment te herbeleven maar die bleek helaas iets minder onder de indruk dan ik had gehoopt. Misschien komt dat nog…
Toen ik 12 was heb ik van mijn ouders voor mijn verjaardag een Casio CMD-40 gekregen. Jeetje wat was ik hier blij mee. Er zat een rekenmachine functie op, en je kon je TV/VHS recorder mee besturen. Hoe vet was dat! Er zat ook een stand op dat je hem een IR signaal kon leren. TOen de leraar economie een keer niet oplette heb ik zijn sleutelbos gepakt en zijn autosleutel IR signaal gecopieerd in mijn horloge. Tijdens de pauze zijn auto geopend en een briefje op zijn stoel achtergelaten. Ik kan er nog wel op lachen zelf. Het pijnlijke is alleen dat ik dit horloge niet meer kan vinden. Ik ben eigenlijk bang dat ik hem een keer in een slechte bui hem weggegooit omdat het bandje ook gaar was. Dit maakt mij nog wel verdrietig.
Mijn eerste zelfgekochte horloge kocht ik op m’n zestiende – inmiddels zo’n 25 jaar geleden – een Pulsar. Ik voelde me helemaal het mannetje.
Later viel mijn oog op een Fossil met maanfase, dag, datum en maand. Helemaal mijn ding, dacht ik. Maar gek genoeg doofde het horloge-vuurtje daarna langzaam uit. Waarom? Geen idee. Maar ik heb vervolgens bijna tien jaar geen horloge meer gedragen.
Pas toen ik net verhuisd was en we een kindje verwachtten, begon het weer te kriebelen. Mijn “comeback horloge” was een Seiko SNXJ89 – een soort testmodel om te kijken of 36mm en dat Datejust-achtige design bij me pasten. Ik vond het een fijn horloge, maar de jubilee-band stond me toch iets te sierlijk.
Toen kwam ik een Bulova Super Seville tegen op het forum. Wat een prachtige hommage! Ik was meteen verkocht – letterlijk en figuurlijk. Even later vond ik op Marktplaats nóg een Super Seville, deze uit 1984, mijn geboortejaar. Die kon ik natuurlijk niet laten liggen. En toen kwam ik óók nog een versie met een zwarte (aftermarket) plaat tegen. Tja… die heb ik dus ook gekocht.
Toen mijn vrouw vroeg waarom ik in hemelsnaam drie keer dezelfde Bulova had, moest ik haar het antwoord helaas schuldig blijven…
Wat foto’s van mijn Bulova’s op verschillende bandjes. Een groepsfoto van alle drie ontbreekt nog – die moet ik nog eens maken. Voor één van de horloges ben ik op zoek naar een nieuw glaasje, want het huidige heeft een kras op het glaasje.
Hoewel ik ze met plezier draag, merkte ik dat 36mm voor mij toch wat klein werd. Na wat knutselen aan de ETA 2834-2 in mijn Bulova en wat andere vintage horloges van Marktplaats, ben ik zelfs zelf horloges gaan samenstellen (maar vanwege de forumregels laat ik die hier even buiten beschouwing). Zo kon ik goed uitproberen of 39–40mm beter bij mij past – en dat bleek zo te zijn.
Ik heb lang getwijfeld tussen een Tudor of een Hamilton field watch, maar bij Hamilton bleef ik me storen aan het spiegeleffect van het glas. Hoe mooi ik ze ook vond, het is er nooit van gekomen. De Tudor horloges hebben mij altijd getrokken maar ook daar kwam het niet tot aanschaf. Ik moet wel echt verliefd zijn vanaf 1e moment vind ik.
Toen ik een nieuwe baan kreeg, vond ik dat ik mezelf eens mocht verwennen. Mijn oog viel op een Yachtmaster 40mm met zwarte wijzerplaat en Everrose (2024). Geen idee waarom, maar het was liefde op het eerste gezicht. En hij zat meteen perfect. Ik krijg er regelmatig reacties op – waarschijnlijk omdat het Everrose goud niet bepaald anoniem oogt.
Toch merk ik dat ik in het dagelijks leven liever iets subtielers draag. Daarom kocht ik daarna een Sea-Dweller 2025. Achteraf denk ik dat dat een typische emotie-aankoop was, want ik draag 'm nauwelijks.
Wat mijn volgende wordt? Misschien een GMT – van welk merk weet ik nog niet. Maar de jacht is in ieder geval weer geopend!
!
