Dag collega’s
Ik lees hier al een tijdje geboeid mee dus ik vond het hoog tijd om me even voor te stellen.
Ik ben S. Uit Antwerpen, 33 jaar oud en gelukkig getrouwd.
In mijn vrije tijd doe ik de dingen die iedereen graag doet : fietsen, wandelen , reizen,…
Mijn grootste passie ligt echter in de keuken waar ik graag het artistieke aan het nuttige koppel.
In een niet zo ver verleden vond je me ook tijdens de werkuren terug in de keuken. Bij het uitbreken van de covid epidemie moest ik me echter omscholen en vond ik een professionele uitdaging in de wereld van workforce management.
Nu, over horloges.
Ik was in de levensfase waar er niets hip was aan horloges,en hip zijn voor velen net een doel op zich was, al aangetrokken door horloges.
Het bleef bij een mooie Swatch, fashionwatches en quartzshorloges met hier en daar een zijstap naar een digitale casio.
Toen ik 30 werd besloot ik dat het tijd was voor een “echt” klokje.
Het budget werd opgebouwd en ik begon me in te lezen over het pad naar de grail ( het heeft geen zin om te veel tussenstappen te zetten dacht ik toen). Dat moest dan een rolex op worden.
Eerst was die blauw, dan moet het een zilveren dial worden , dan zag ik die fantastische grand seiko’s overal en zou het heel zeker een GS worden. Toen vond ik dat allemaal toch wat overdreven voor iemand zoals ik en wou ik het iets minder ‘in your face’.
Ik vond een Tudor BB54 en ik zou niets meer aanraken voor ik die in handen had.
Ik stond tot hillariteit van mijn vrouw meermaals op het punt om mijn eerste echte aan te schaffen om, zij wist na de 3de keer goed dat er geen enkel kans was dat ik met een tasje zou buitenkomen.
Tot op een zeker moment we op de luchthaven van Berlijn langs de swatch shop wandelden en ik haar de moonswatches even wou tonen, erbij vertellend dat deze enkel " for display" waren en ze (toen) nooit iets echt in stock hadden.
Waarop de vriendelijke verkoper mij erop wees dat ik gerust kon passen en dat ze de meeste versies wel in stock hadden.
Daar deed ik wel een impulsaankoop.
Een mission to saturn die de laatste 2 jaar niet van de pols geweest is.
Dat mocht van mezelf want mijn allereerste horloge was een Swatch en ik stond na een fijne trip best open voor overtuiging.
Ondertussen had ik beseft dat er, naast het financiële, een reden is waarom mensen meegroeien met hun horloges ( en omgekeerd).
Vorige week wandelde ik een dealer binnen waar ik nog nooit was geweest omdat ik in de etalage iets zag blinken wat me onwaarschijnlijk aansprak.
Na 30 minuten stond ik buiten met een Seiko Baby Alpinist om de arm en een gelukzalig gevoel.
De reis is begonnen!
Welkom!
