Beste HF’ers,
Na enkele weken onder de radar vliegen, nog eens wat weken meer aangemeld te zijn op dit prachtige forum, de nodige posts en een aantal aankopen, wordt het tijd me eens kort voor te stellen.
Mijn naam is Teun, woonachtig ergens in het mooie Brabantse land. Na jarenlang min of meer horlogeloos rondgedoold te hebben (zo nu en dan droeg ik een Citizen titanium quartz horloge, maar die moet verloren gewaand worden. Vermoedelijk was er drank ik het spel), kocht ik een jaar of 5 geleden een Triwa Nevil.
Het beste is daar echter al enige tijd van af en mede dankzij de verveling die de ‘corona lock-down’ met zich meebracht, ontdekte ik enige tijd geleden het Amerikaanse merk Stuhrling, waarbij je voor niet al te veel geld (semi-)skeletons kunt kopen. Zonder ooit zo’n ding te hebben gezien, dacht ik een leuke koop te doen met de Special Reserve. De naam doet meer geschiedenis vermoeden dan er in werkelijkheid is, maar het leek een leuke manier om kennis te maken met de werking van een automaat.
Dat is dan ook precies wat gelukt is. Nog eens kopen? Nee. Spijt? Nee, het opende een nieuwe wereld voor me. Na deze impulsaankoop (spontaan had ik écht een nieuw horloge nodig) kwam ik op dit forum terecht, waar het ene na het andere prachtige horloge je om de oren vliegt. De start van een nieuwe hobby, maar ook het begin van wat onbegrip en discussie in huize Tinuske. .
Het kan raar lopen, of zoals ze bij ons zouden zeggen: ‘ge wit oit nie’, want na wat lees- en kijkwerk besloot ik dat een klassiekertje onder de poor mans watches wellicht een strak plan was. Als fanatiek gluurder hier, kun je eenvoudigweg niet met die Amerikaan blijven aantobben. Ook niet als je die pas een paar weken hebt. Als het goed is, komt daarom de postbode ooit nog eens mijn SKX007 afleveren. Om mijn geduld niet al te veel op de proef te hoeven stellen, heb ik niet helemaal stilgezeten.
In de tussentijd ontdekte ik het blauwe gedeelte en spendeerde ik alvast wat kleingeld aan een Invicta 1953 ('ge moet ‘r toch een bietje bijheuren’), een Seiko DX uit '69 en een Pontiac *** Support uit begin jaren ‘60 (Moi ouw grei’). Stuk voor stuk nu met regelmaat en veel plezier gedragen. Het stukje geschiedenis om de pols vind ik, ondanks of juist dankzij de imperfecties iets moois.
Gezien het feit dat toiletbezoek inmiddels standaard verlengd wordt om nog even HF af te struinen, zal de honger naar nieuwe aankopen, het opdoen van kennis of gewoon domweg het verlekkeren op al het moois dat hier voorbij komt nog niet gestild zijn.
Vast en zeker tot snel hier dus.
