Hallo allemaal,
Na een tijdje mee te gluren hier wou ik me toch even voorstellen. Ik ben Dennis, 30 jaar en ben sinds 10 jaar fulltime bezig als automotive fotograaf. Een (toen nog) hobby die ik al sinds mijn twaalfde levensjaar uitoefen en waarvan ik dus mijn werk heb kunnen maken. Tegenwoordig werk ik voor allerhande automagazines, constructeurs, veilinghuizen, verzamelaars etc. Maar goed, ik ben hier niet om reclame te maken. Dus we schakelen even over naar… Horloges!
Een liefde voor horloges heb ik eigenlijk nooit echt gehad tot in 2019, toen ik m’n eerste “echte” uurwerk kocht in de vorm van een vintage Omega De Ville. (via forumlid @SpreadingWatches trouwens) Ik had ervoor enkel fashion watches van MVMT en herinner me nog hoe klein ik de Omega vond toen ik 'm ging passen. Later zou blijken dat dat formaat net perfect was, maar goed.
En dan volgt wellicht het mooiste verhaal: Ik ging bij m’n (inmiddels wijlen) Oma langs om het horloge te laten zien. Ze vond het erg mooi waarop ik haar vroeg haar of er nog een horloge van mijn opa (die stierf toen ik 3 was) lag. Ze vertelde me dat er nog één in zijn nachtkastje lag en daar ontdekte ik iets heel erg moois: een Buren Grand Prix Moonphase Triple Date uit de jaren '50. Uitgeleurde fixoflex band en een zwaar bekrast glaasje. Wellicht dagelijks gedragen tot de jaren '80 en dan weggelegd op de plek waar ik het horloge vond. Het liet een blijvende indruk op me na.
Bij het volgende bezoek heb ik m’n oma (toen 91 lentes jong) met een erg bang hart gevraagd of ik het horloge nieuw leven in mocht blazen, ik vertelde haar dat ik het zou laten repareren en dan regelmatig zou dragen als eerbetoon aan hem. Ze stemde in en zo geschiedde; ik bracht het horloge naar Abel Court waar het mechanische gedeelte wat TLC kreeg en werd voorzien van een nieuw glaasje en strap.
Sindsdien probeer ik het horloge regelmatig te dragen, maar aangezien ik in zowat alle weersomstandigheden buiten werk en nogal carefree ben met m’n horloges (ik wil het toch wat in ere houden) krijgt het eigenlijk niet genoeg wristtime.
6 maanden later (ongeveer gelijk met de restauratie van de Buren) volgde er dan een derde uurwerk in de vorm van een Seiko Alpinist (SARB037) - toen volgens mij al discontinued maar nog nieuw kunnen vinden op Ebay in Japan. Even later ook voorzien van een Miltat stalen band die er nooit meer af is geweest. Dit was lang (en soms nog steeds) mijn daily beater. Vol krassen maar net daarom zo draagbaar.
Dan in 2021 een seventies Seiko Navigator Timer overgenomen van @PieterA (sinds vorige week verkocht) en ook op de kar gesprongen van de Timex Q Re-issue (verkocht in 2022). Tot zover de enige twee horloges die ik ooit verkocht heb. Iets waar ik duidelijk niet goed in ben…
Met de kerstperiode 2021 mocht ik van Abel (die de buren restaureerde) een Tag Heuer Carrera CS3140 uit 1996 lenen om wat foto’s van te nemen. Hoe dit ging aflopen wisten we natuurlijk allemaal al: ik heb eens lief naar mijn vriendin gekeken, heb mijn spaarrekening geplunderd en het horloge nooit meer teruggegeven. Fantastisch uurwerk waar ik nog steeds even verliefd op ben.
Later/verder nog aan de ‘collectie’ toegevoegd: '74 Seiko Advan, Seiko SNXS77, Seiko Majesta.
Ik koop horloges vooral met het hart: ik zie ze en word verliefd. Ik ben nooit echt actief op zoek naar een horloge, maar heb genoeg vrienden die hun slechte (of goede?) invloed op me weten uit te werken. Ik zou dus ook niet weten wat het volgende wordt, dat zien we later wel weer. Waar ik wel uit aan het groeien ben zijn grotere uurwerken; 34-36mm is meestal mijn sweet spot. De SARB017 is het grootste horloge in de collectie maar ik denk niet dat ik 'm snel weg zal doen. Time will tell.
Genoeg geleuterd, ik probeer nog enkele foto’s toe te voegen (ik zou er wat vaker m’n echte camera voor mogen gebruiken 
) en wens jullie nog een erg fijne avond!
Groeten,
Dennis
