Extreem dure horloges, hoe zit het?

Ik ben nu een jaartje of 7 met het horlogevirus besmet, elke maand krijg ik drie duitse horloge tijdsschriften in de bus, die mij altijd goed en vakkundig informeren. Ik heb een collectie van ca 50 horlogeboeken, algemene boeken en merkenboeken, ik lees vrij regelmatig horlogeforums. En volg de on topic bevindingen hier ook met belangstelling.

Er is alleen 1 ding wat ik nog steeds niet begrijp, waarom zijn sommige horloge’s van hoogstaande merken zo ongelovelijk prijzig ? Horloge’s met prijzen tot ca €50000,- dat kan ik nog wel begrijpen. Helemaal als ze van Platina of witgoud zijn eventueel met edelstenen zoals diamanten.

Maar horloge’s van AP, Blancpain of Patek (en nog wat van die merken) die prijzen hebben van meer dan €300000,-.?? (willekeurig boven de €100000,-)

De Duitse bladen staan er vol mee, je krijgt soms de indruk dat het allemaal vrij normaal is die prijzen, dan zie je ook nog dat ze gelimiteerd zijn op 100 stuks ofzo. 100 stuks van €300000,- denk ik dan, Verwacht een fabrikant echt die allemaal te verkopen ?

En wat maakt zo’n horloge nou zo bijzonder ? Oke een Sonerie carillon is extreem moeilijk te maken, idem dito voor een dubbel vliegende tourbilon, snap ik best. Maar dan nog kan ik niet begrijpen dat het zo duur moet zijn ?

Ik zie geen verhouding meer in de prijsopbouw.

Kan iemand mij eens uitleggen of de prijzen überhaupt gerechtvaardigd zijn ?

Want volgens mij is er geen consumenten product in de hele wereld waar zulke prijzen voor worden gevraagd ? En als ik ik zo het aanbod lees in een horlogecatalogus dan blijkt dat er tientallren mogelijkheden te zijn van horloges die zo extreem prijzig zijn. Wie koopt dat ?

Leuk discussiepunt.

Ook voor horlogeprijzen geldt de aloude wet van vraag en aanbod: Voor een goed kwaliteitsproduct zal er tegen de juiste prijs altijd vraag zijn. De producent streeft in het algemeen naar maximum opbrengst. Als de producent dus 300 horloges kan verkopen tegen een prijs van 300.000 elk, dan is dat dus per definitie een correcte prijs. Ik kijk ook heel vreemd tegen deze prijzen aan, maar ik neem aan dat het een proces van gewenning en perceptie is. Toen ik begon met de interesse voor horloges vond ik een horloge van 300 Euro al veel geld, later vervaagde die grens naar 1000, 5000, en nu zit ik zelfs te flirten met horloges met een waarde van tegen de 20.000. Je geeft zelf ook al aan dat je horloges met een bedrag tot 50.000 nog wel kunt begrijpen, tsja en dan zijn er natuurlijk diegenen onder ons die in de gelukkige omstandigheid verkeren dat ze ook een prijs van 300.000 nog wel kunnen begrijpen.

Ben benieuwd naar de mening van anderen.

gr,
Hans Mennink

Sommige extreme bedragen zijn volgens mij niet meer te verantwoorden als je kijkt naar het produkt dat je ervoor terug krijgt. Als je kijkt wat voor auto je kunt kopen voor 100.000,00 euro dan is die prijs moeilijk te verklaren voor een horloge. Ik denk echter dat emotie in deze dure klasse veel meer een rol speelt, evenals belegging. En ja, als je je dit kunt permiteren en je wilt echt iets exclusiefs dat je niet snel om de pols van een ander tegen zult komen, dan hangt daar een prijskaartje aan en is het maar net wat een gek ervoor over heeft. En zolang die gekken er zijn zullen de fabrikanten op deze vraag inspelen.

Ruud

Hans, ik kan opzich wel begrijpen dat iemand een horloge van €300000,- koopt. Als het geld aanwezig is, (multimiljonair) dan is €300000,- mischien niet eens veel geld.

Maar ik zie niet in waarom een horloge zoveel geld moet kosten ?

Je ziet wel eens van die “ghost” tekeningen waar een horloge qua techniek eruit gelicht word. Een tourbillon een klein kunstwerkje qua techniek. Zogenaamd heel moeilijk te maken te asembleren. Volgens de fabrikanten een goede rechtvaardiging van de prijs.

Maar is dat ook zo ?

Dat is wat ik me afvraag ?

En ik vind het gewoon opmerkelijk met welk gemak en aan de lopende band lijkt het soms wel hoe dat zulke modellen geintroduceerd worden.

Gisteren las ik iets over een Gerald Genta carrillon van maar liefts €600000,- euro ??

Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat er zoveel kwaliteit, techniek en materiaal nodig is om ook maar enige rechtvaardiging voor zo’n prijs te maken.

Ik ben het volledig met Hans eens.
Daarbij wil ik toevoegen dat in de prijsopbouw natuurlijk meerdere aspecten zitten dan alleen maar materiaal e.d.

Ontwikkelingskosten zullen behoorlijk hoog zijn, aanzien dergelijke “projecten” niet zomaar in een paar maandjes ontwikkeld zijn.
Goede horlogemakers en ontwerpers zitten op jaarsalaris waar je u tegen zegt. Dus je kunt alvast gaan uitrekenen wat het kost om een ontwerp te maken zonder dat er maar een radartje daadwerkelijk is gemaakt.

Niet alleen tijdens de ontwikkeling maar ook tijdens de realisatie zal men altijd op problemen stuiten die ter plekke opgelost moeten worden en dus weer tijd kosten.

Wanneer we een huis laten bouwen en de architect heeft een paar maanden nodig om het te bedenken en de aannemer een klein jaartje voor het te bouwen, dan vinden we het normaal dat het 600.000 euro kan kosten. Gevoelsmatig staat er een heel groot object, maar de daadwerkelijk gespendeerde uren zijn in verhouding veel minder dan wat er gebruikt wordt voor zo’n “klein” horlogetje. Niet te vergeten dat de architect en de aannemer het kunstje inmiddels beheren en de horlogemaker iets totaals nieuws en onbekends gaat doen.

Natuurlijk wil je als horlogehuis een stukje marketing/commercie toepassen. Een horloge van 600.000 euro levert tenslotte meer publiciteit op dan die een van 500 euro.

Wil je als horlogehuis je eigen werknemers naar een hoger niveau blijven tillen en uitdagen, dan zijn dit soort projecten uitermate geschikt om dit te bewerkstellen. Wat is er dan mooier om het “project” zichzelf te laten financiëren door het onder de noemer vraag en aanbod te verkopen?

grt

Leon

Ik heb hier nog al vermeldt gehad, met het voorbeeld van Audemars Piguet.

Met eigen ogen gezien, een grande complication, dus minutenrepetitie en tourbillon. De onderdelen zijn machinaal gemaakt en komen dan in het atelier waar één horlogemaker alle onderdelen met de hand polijst en finiceert en monteerd, duur 7 maanden, alleen dus de montage.
De machienen die speciaal ontworpen zijn voor die fabricage, zeer duur, de matrijzen enz, zeer duur.
Het ontwerp van een complex uurwerk bedraagt al vlug 5 jaren.

Een ander voorbeeld, algemeen in de horlogerie, een reinigingapparaat prof. kost al direct een 8000 euro. Waarom zo duur ? Alle gereedschappen en machienen in ons beroep worden gefabriceerd in veel te klein oplagen, is een kleine en aparte wereld. Preciesie moet nu éénmaal betaald worden.

Kunst bv. een Van Gogh, is het normaal ook niet waard, maar het is wat de klant er wil aan geven.

En zo kunnen we nog verder gaan.

Er is een markt voor, dus geld, en waar het geld is moet je het halen.

Freddy

Leon en Freddy, duidelijke antwoorden, dit is ook wat ik zoek. Verklaringen.

Toch wil ik even ingaan op de opmerking van Freddy over de speciale machine’s. En het ontwerp van complexe uurwerken.

In theorie zouden bij massa productie deze horloge’s veel goedkoper kunnen worden gemaakt. De kosten worden door veel meer verkochte producten opgevangen. Maar dan is het weer niet exclusief ?!

Een mooi voorbeeld vind ik de progress tourbillon, de eerste in “massa” geproduceerde tourbillon, (ik dacht dat progress al weer failliet was) Maar er zijn veel merken zoals chronoswiss, Silberstein, die de tourbillon toepassen.

Hogere aantallen drukt de prijs, maar de exclusiviteit verdwijnt weer.

Wat ik me verder afvraag is er überhaupt een soort van 2e hands/gebruikte markt voor dit soort horloge’s ?

Naar mijn mening kunnen de extremen maar op één manier worden verklaard (en ik zag dat Freddy dat ook al in zijn post heeft aangegeven) :

Elk aanbod kweekt zijn eigen vraag: er zijn mensen die zodanig ruim in het geld zitten dat zij deze bedragen voor “exclusiviteit en prestige” willen betalen.
In dergelijke gevallen is de verhouding tussen de prijs en de productiekosten volledig verdwenen: en dat kan ook best, volgens de wetten van de economie :wink:

Natuurlijk.

De meest dure horloges die in de veilinghuizen zoals Antiquorum, Phillips, Christies, Sothebies, geveild worden zijn praktisch allemaal gedragen horloges. Natuurlijk wel in een uitmuntende staat, maar gedragen.

Door deze tweedehands markt wordt uiteindelijk bepaald hoeveel verzamelwaarde een horloge eigenlijk heeft.

Een verzamelaar maakt het ook niet uit of dit horloge gedragen is of niet, de exclusiviteit is het belangrijkste. Wordt dit model nog geproduceerd,of niet, hoeveel stuks zijn ervan gemaakt, hoeveel stuks zijn er nog in omloop. Dit zijn allemaal kriterien die de prijs bepalen.
Het maakt niet uit in welk materiaal, goud of platin of staal. Een van de duurste horloges die ooit werden geveild was een stalen Patek.

Marley