Vorig jaar december heb ik een instap Mosert, Mayu, gekocht. Vind um apart en mooi, vooral de (relatief dunne) palladium kast, de “fume” wijzerplaat en de dubbele spiraalveer. Alleen die wijzers. Als de urenwijzer het hele uur bereikt is de minutenwijzer al zeven minuten verder. Call me mister picky, but it bugged the hell outta me. Dus heb ik Jeroen van Willegen - bij wie ik het horloge heb gekocht - gebeld. Hij deed niet moeilijk, in tegendeel hij heeft direct Moser gebeld en reparatie/correctie plus fabrieksbezoek geregeld (wij zitten deze zomervakantie daar in de buurt). Afgelopen vrijdag was het zover.
Eerst een uitgebreide inleiding en presentatie in de ontvangstruimte, waarvan hieronder alleen een vitrine. Heinrich Moser is op jonge leeftijd naar St. Petersburg vertrokken en heeft daar als horlogemaker en ondernemer een fortuin verdiend. Terug in Schaffhausen heeft hij zijn ondernemerschap voortgezet en onder meer een klein paleis en een waterkrachtcentrale laten bouwen. Ook zou hij IWC in het zadel geholpen hebben. IWC was vooral op de US markt gericht, hij op de tsaren, geen echte concurrenten dus maar wel het consolideren van de regio. Het Moser van vandaag heeft 80-85 medewerkers en produceert ~1500 horloges per jaar. De vraag is groter dan de productiecapaciteit, dus Moser heeft de prijzen afgelopen april flink opgeschroefd.
“Hier is dus de hele afdeling met sabbatical.”
Platines. Moser heeft een aantal serieuze innovaties op haar naam, vooral de perpetual calendar is indrukwekkend. Schakelt in een keer van (bijvoorbeeld) 28 feb naar 1 mrt, dus zonder ook 29, 30, 31 te laten zien. Instantaan en je kunt ook direct terugdraaien zonder boel te beschadigen. Moser levert spiraalveren en andere delen van de “Hemmung” aan andere horlogefabrikanten.
Onderstaande grafiek laat zien welke verbetering de Breguet overcoil heeft gebracht (zonder overcoil is donkerblauw, met is lichtblauw). de dubbele spiraal van Moser (rood stipje op X,Y = 0,0) doet daar nog een flinke schep bovenop. 
Deze dames verzorgen het plaatsen van de stenen in het anker - dat is een precies klusje dat uitsluitend door dames wordt geklaard, ook bij bijvoorbeeld JLC - en het afregelen van de geassembleerde uurwerken.
Vervolgens mocht ik de hele collectie bewonderen, alle modellen in alle kleurcombinaties. =D>
Kreeg op eens enorme trek in sushi. :mrgreen: Voor mijn pols(je) is de perpetual helaas (veel) te groot.
Schaffhausen, dat kan niet missen.
Dat andere merk. Portugieser is goed gelukt, zelfs in zo’n uithangklok doet het ontwerp het goed. Wat een beauty.
Rheinfall. Was er al eens geweest, maar weer heftig. Echt een aanrader.
Zalm(achtig)en (?) proberen het wel, maar deze Rheinfall is duidelijk een natuurlijk eindstation. Je ziet ze springen tot twee drie meter, maar dat is niet genoeg. Not by a long shot.
Was een leuke dag.
!