Familiefoto…
… van de familie Hans.
Op de eerste foto wat weggedoken, maar op de andere foto’s wel goed op de voorgrond te zien,
zit moeder Hansje. geboren in september 1962.
Moeder is klein van stuk maar heel betrouwbaar en solide: steeds zorgt ze er weer voor dat de familie weet
hoe laat het is: ze versaagt nooit, heeft -zoals de rest van de familie (op Pa na dan)- geen zenders of accu’s
nodig. Regelmatig liefdevol beroeren is voor haar al genoeg: daar raakt ze helemaal opgewonden van.
Moeder is maar een paar maanden ouder dan vader Hans die in datzelfde jaar in mei het levenslicht zag.
Vader Hans is een precies maar ook wat ouderwets baasje. Hij is chronometer van z’n vak en doet dat nog helemaal
zonder elektronische hulpmiddelen. Niks automatisch: vader Hans rekent het allemaal nog met de hand -met
duitse gründlichkeit- uit.
Naast de ouders zien we dochter Hanske: ze is geadopteerd, werd in 1999 in een (waren)huis in het duitse
Stuttgart aangetroffen. En vond bij de familie Hans een fijn thuis. Ze is naar dezelfde school geweest als haar
twee broers en als haar oom.
Ze is soms wat wild en haar schoenen waren pas totaal versleten: uit frustratie begon ze te jokken over de tijd.
Pa en Ma hadden gelukkig al gauw door hoe laat het was en hebben in een goede bui een nieuw setje voor
haar gekocht. En van pure blijdschap jokt ze nu niet maar is ze, net als de anderen, weer heel nauwkeurig en eerlijk.
Rechts op de achtergrond zien we de tweeling Hannes en Hanz. Eigenlijk waren ze met z’n drieën ooit: de
derde broer, Johan, was niet zo vreselijk gezond: slechte huid en botten. Hij is toen donor geworden en zijn
hart klopt nu voort in het lichaam van Hanz (die met die gebronsde huid is dat).
De jongens zijn begin negentig geboren en gaan geweldig met hun tijd mee: ze hebben gekozen om wel wijzer
te worden, maar dan zonder wijzers en hebben een opleiding gevolgd aan de DCF-school in Maninfligen (Dld).
Ze houden van funk en elke nacht om twee uur gaan ze weer los.
Tenslotte op de achtergrond links dan nog oom Grotehans. Die wilde eigenlijk helemaal verscholen blijven,
hij werkt namelijk als nachtwaker en is dus meestal in het donker in gezelschap van anderen, overdag is ‘ie
meestal alleen en ook wat daglichtschuw. We hebben hem dus even moeten opporren om toch ook mee te doen
aan dit familieportret.
Hoe oud oom Grotehans is weten we niet zo goed: ineens stond hij voor de deur en uiteraard werd hij liefdevol opgevangen.
Oom Grotehans is zendergestuurd en nog preciezer dan zijn chronometerbroer en heeft zijn kennis en ervaring
op zijn twee neefjes en zijn nichtje overgebracht.
Hij is nog wel een beetje van de oude stempel: heeft naast letters en cijfers ook nog behoefte aan wijzers.
Twee keer per jaar hebben ze met z’n allen feest: dat is als het zomertijd wordt of wintertijd.
Ze doen dan altijd wie het eerst weer op tijd loopt.
En een winnaar is er dan nooit: het is altijd onbeslist, behalve dan dat vader en moeder altijd verliezen.
Maar het vermoeden is dat ze nog steeds expres de kinderen laten winnen, hoe groot die ook al zijn.
Sinterklaas staat voor de deur, dus je kan een dezer dagen nóg een keer los (tu)