Hallo allemaal, fijn dat u weer meeleest. Deze aflevering staat in het licht van eens een ander aspect van de horlogehobby: vakmanschap.
Sommigen van u zal niet zijn ontgaan dat ik enige tijd geleden mijn minicollectie heb mogen uitbreiden met een horloge dat gemonteerd was op een jubilee band.
Niet zomaar een jubileeband, maar een jubileeband uit het jaar 1985. Nu is daar natuurlijk niet heel veel bijzonders over te vertellen, maar hij is wel een goede 34 jaar oud. En dat is precies waar het vandaag over gaat.
Door dit prachtige forum (waarvoor dank) kwam ik erachter dat de charme van een oude rammelband geen voldongen feit is waar je je maar naar hebt te voegen. Toegegeven: een jubilee met een paar centimeter rek zit geen haar minder comfortabel dan een jubilee die je fonkelnieuw uit de stickers haalt, maar het ziet er wel net even wat minder uit én je loopt als je het écht te ver uit de hand laat lopen het risico dat je horloge van je pols valt vanwege een doorgesleten bandpen. Nu was ik wat dat laatste betreft nog lang niet in de gevarenzone beland, maar na de eerder genoemde 34 jaar was een opfrisbeurt niet bepaald verspilde moeite.
Nu zijn er hier meer mensen actief die zich bezighouden met het repareren en restaureren van jubileebanden, maar na een korte rondgang op HF heb ik besloten om contact op te nemen met @Ronald. Over de motivatie van deze keuze later meer.
Ronald reageerde snel en behulpzaam. Op dat moment had ik nog geen idee van wat mij te wachten stond, ik wist niets van bandenrestauratie.
Maar wat extra leuk was: Ronald nodigde mij bij hem thuis uit om een avondje te komen kijken wat hij allemaal met de band doet en hoe hij dat doet. Superleuk.
Daar aangekomen even een bak koffie gedaan en uiteraard over horloges gekletst, maar al snel moesten we naar de werkkamer omdat we maar een paar uur de tijd hadden en, zo bleek later, er zó veel verteld moest worden.
Ronald had een solide opbouw: voordat mijn band überhaupt werd bekeken werd ik meegenomen in de theorie.
Op zijn whiteboard stonden tekeningen van jubileeschakels. Daarbij stond precies aangegeven waar slijtage kan optreden en hij legde uit welke slijtage welk effect heeft op de rek in een band.
Op dat moment kwam ook mijn band eraan te pas en toonde Ronald mij de verschillende slijtagepunten op mijn band. Leuk om eerst de theorie te voorgeschoteld te krijgen, daardoor weet je ineens een stuk beter waar je naar kijkt.
Mijn band was volgens Ronald nog niet eens zo heel ver heen, maar het was ook zeker niet te vroeg voor een beetje oprechte liefde.
De reden dat ik voor Ronald heb gekozen is omdat hij niet alleen de bandpennen vernieuwt en de schakels polijst (dit kan uiteraard ook), maar de band volledig restaureert. Ronald bekijkt elke schakel minutieus met zijn technisch geoefende oog en beoordeelt de slijtage ervan. Als de schakel te ver is doorgesleten op het contactpunt met de bandpen dan wordt hij vervangen en als hij nog wel een tijd door kan, mag hij blijven. Ook worden de zijkanten weer volledig uitgevlakt, want door zijdelingse frictie tussen schakels onderling ontstaan en scheve hoekjes die ook de rek bevorderen. Een héél licht schuin hoekje op één schakel heeft nauwelijks effect, maar wanneer dat bij zeven of acht schakels op rij het geval is dan zie je dat toch al heel duidelijk.
Na mijn band grondig te hebben geïnspecteerd was het tijd om hem uit elkaar te halen. Met zijn technische achtergrond heeft Ronald zijn gereedschappen zelf ontworpen, gebouwd en geperfectioneerd voor het doel waarvoor hij ze gebruikt. Allerlei bankschroef-achtige (dit is het moment waarop de technische leek in mij zich pas echt manifesteert 
) apparaten die worden gebruikt om schakels zo vloeiend mogelijk en zonder schade uit en in elkaar te persen, vullen zijn werkkamer.
De eerste schakel ging uit elkaar en dat was het moment waarop we pas echt te zien kregen hoe mijn band eraan toe was. De pennen stonden absoluut nog niet op het punt van breken, maar waren al wel flinke slijtageplekken zichtbaar op zowel de pennen als in een aantal van de gouden schakels. Ook op dat moment kwam de koppeling tussen theorie en praktijk weer terug; Ronald liet me haarfijn zien hoe het was gesteld met mijn schakels en hoe hij dat oplost. En voorbeeldschakel werd geschuurd, gevijld en gebrusht, zodat die er weer als nieuw uitzag. Wel een monnikenwerk, want dat was slechts één vijfde van een schakel, dus om een hele band weer tiptop te krijgen is best wel een klus. Na vervolgens samen nog een blik op mijn gesp geworpen te hebben, zat de avond er voor mij alweer op, maar Ronald beloofde mij op de hoogte te houden van de voortgang.
Zo gezegd, zo gedaan: elke paar dagen kreeg ik een update met de voortgang en inzicht in het aantal schakels dat hij zou vervangen. Fijne communicatie en heerlijk transparant over het werk en de gebruikte onderdelen.
Ik had Ronald ook nog een lichte (vrijwillige) tijdsdruk meegegeven, omdat ik één dezer dagen een meet met een aantal forumleden heb die mijn nieuwste aanwinst graag zouden willen zien, mét opgeknapte band.
Dat is helaas net niet gelukt (sorry jongens, volgende keer) maar Ronald heeft er wel als een paard aan gewerkt dus ik kan echt niet anders dan 5/5 sterren geven voor deze liefhebber/vakman. Superleuk dat ik een kijkje in keuken mocht nemen en dat je zo ruim de tijd voor me hebt genomen. Ik had geen idee hoeveel kennis en vakmanschap er bij een bandenrestauratie komt kijken.
En uiteraard nog een sfeerimpresssie omdat plaatjes er nu eenmaal bij horen:
(Geweldige sub