Altijd leuk omdergelijke technische uurwerken te zien. Zelf ben ik het meeste onder de indruk van een minuterepeater als complicatie. Dit daar dat nog ingewikkelder in elkaar zit.
Vanavond werd bij een van de plaatselijke horlogewinkels de nieuwe Zenith collectie getoond. Ze hadden natuurlijk ook de Christophe Colomb en er was een horlogemaker aanwezig, die het werk liet zien, ik mocht het zelfs even vasthouden, maar onder de microskoop met aansluiting aan een 42" flatscreen waren de details uiteraard beter te zien.
Ondanks de bobbel, die ook aan de onderkant zit, draagt het horloge erg prettig, je merkt er niets van. Wel zou ik bang zijn, dat de bobbel aan de bovenkant tegen van alles en nog wat zou slaan bij het dragen.
Die bobbel is nodig om plaats te maken voor het gyroskopisch (is dat het juiste woord?) opgehangen systeem van het echappement.
Het horloge is voor mij wel aan de grote kant (45 mm).
Volgens de aanwezige vertegenwoordiger van Zenith wordt het in een oplage van 3 x 25 stuks gemaakt. 25 elk in wit, rood en geel goud.
Ik ben het overigens niet met MartinB eens, die zegt dat het systeem weinig praktisch nut heeft.
Aangezien de balans altijd horizontaal is, is de reglage veel konstanter.
De horlogemaker, met wie ik een tijdje kon spreken, vertelde me dat het duidelijk beter afgeregeld kan worden dan een Primero, die ook met 36’000 oscillaties beweegt.
Al met al een mooi horloge, met een interssant werk, maar gezien de prijs niet voor mij.
Oh en als je goed kijkt op de foto’s zie je, dat de drie raderen die aan de buitenkant van het echappement zitten bol zijn. Ze worden niet geslagen of geperst, maar met een digitale machine uit het volle metaal gefreesd.
En als je nog beter kijkt kun je ook het differentiaal zien.
Het werk wordt nu nog niet COSC gercertificeerd. Daarmee wordt gewacht tot er meer ervaring is met alle nieuwe materialen, die erin gebruikt worden.