Persoonlijk begrijp ik dat hele ‘koopervaring’ niet goed. Ik koop even graag een Seiko online als een Rolex bij de AD. De Rolex kopen was leuk, zeker nadat ik zei dat ik er hard voor gespaard had. Toen werd de sfeer veel losser en gemoedelijker. Ook wel fijn dat de band precies goed wordt afgesteld enz.
Online kopen is (soms) dan weer veel spannender, zeker als het gaat over een duur of zeldzaam horloge.
Wat ik wel niet meer doe, is kopen waar ik me niet goed voel. Ook al is het mijn droomhorloge. Zo heb ik vorig jaar bij een grijze handelaar is Maastricht een Pelagos laten liggen omdat de verkoper een dermate irritant mannetje was dat ik er geen zin meer in had.
Ik had bij s&c Rotterdam, een man theo die was echt gek van horloges, we hebben echt lang in zn telefoon zitten kijken, en hij wist er veel van hij was ook horlogemaker was echt een leuk gesprek .
Jaren geleden bij S&C Rotterdam fantastisch geholpen! De Pam die ik had afgedaan om iets anders te passen werd meteen veiliggesteld, ik kreeg een blik achter de schermen en de James Cameron kreeg ik zonder wachtlijst gewoon mee.
Het gevoel? Vreselijk! Ik was er echt niet aan toe om met zo’n bedrag om mijn pols rond te lopen en na vele maanden afwisselend kluis/binnendragen heb ik hem verkocht aan een vriend.
Ik weet nog goed dat ik de Pam om mijn rechterpols had, de JC links en in een soort blinde paniek naar mijn auto wilde. Pas toen de portieren dicht waren voelde ik mij iets beter.
Tegenwoordig gelukkig geen last meer van maar die eerste keer
Met mijn eerste loon na een maand vakantiewerk (broeken verslijten in een muffe bank) kocht ik een Citizen Pro Diver voor zo’n 12000 Belgische Frank (pakweg 300 euro nu).
Iedereen - en vooral mijn moeder - verklaarde me gek.
In 2000 kocht ik een Omega Speedmaster (2de hands) omdat ik ze toevallig tegenkwam in de etalage van een juwelier in Italië en mijn vrouw van mijn gezeur af wou. Erg genoeg bleef ik met een onvoldaan gevoel zitten. Ondanks ik veel complimenten kreeg was er voor mij telkens iets dat niet 100% goed voelde.
Begin dit jaar begon ik een nieuwe zoektocht en werd ik verliefd op een Tudor BB58. Die kon ik gewoon kopen, maar ik vind het dan heerlijk om mezelf te pijnigen, dat verlangen nog wat langer te laten duren, jezelf de vraag te stellen “is dit nu echt nodig”, … want ja: the hunt is better than the catch.
Omdat ik die Speedmaster goed kon verkopen en ik echt een diver wou, ben ik toch overstag gegaan. Maar niet zonder die AD echt uit te zoeken. Een buitenlandse en koppelen met een tripje als aandenken? Een lokale? Een web dealer voor wat extra korting?
Ben dan begonnen AD’s te bellen, te mailen, bezoeken etc, tot ik bij 1 AD een heel goed gevoel had. Die ben ik opnieuw gaan bezoeken en telkens werd ik er echt super ontvangen. Geen hautain gedoe, niet neerkijkend omdat je ‘maar’ een Tudor koopt. Heel veel warmte gewoon telkens en mij echt het gevoel geven dat ik als klant iets beteken. Even veel als de oudere heer in 3-delig pak die een Patek komt kopen. Het afstellen op maat, je feliciteren met de aankoop, achteraf nog een berichtje of alles naar wens is. Daarvoor ga je dus naar een AD (mijn mening natuurlijk).
En dan die vraag: ga je ze ineens aanhouden? Fuck Yes! wil je dan roepen, maar je zegt gewoon ‘ja graag’
Naar buiten wandelen met een leeg zakje, paar 1000 euro om je pols. En dan op een rustig plekje gewoon wat naar je pols staren. En foto’s sharen op HF
Heerlijk gevoel! Probeer zeker je eerste luxe horloge aan te kopen in een zaak waar je je goed bij voelt en waar je wordt gewaardeerd. Het is zoals je eerste echte liefde, dat vergeet je nooit
Toen ik m’n eerste “dure” horloge (een Tissot Chronograaf van ongeveer € 800,00) kocht bij m’n juwelier, vond ik dat best wel spannend. Het tasje met de naam van de juwelier erop, moest van mijn vrouw in het gele plastic tasje van “Zeeman” waar we even daarvoor waren geweest, zodat wij niet de aandacht van eventuele overvallers op ons vestigden.
Omdat ik een shirt droeg met korte mouwen mocht het horloge ook niet meteen om, want dan valt het dure horloge natuurlijk direct op😀!
Inmiddels is de Tissot Chronograaf er niet meer en zijn er zelfs enkele nog duurdere horloges gekomen die ik allemaal wel met korte mouwen draag😀.
Een nieuw horloge is een feestje, zowel voor als na de aankoop!
Ik voelde me een volslagen idioot. En ik durfde ook nog 100 euro korting te vragen, en was stomverbaasd dat de Eberhard in zo’n mooi doosje kwam. Juwelier Tromp.
Gewoon: Winkel in, pinnen, pleite. Wel een kopje koffie bij. Maar of je nou een Citizen koopt van 200 ball’n of een GS van 3500, ze maken altijd de band voor je op maat.
Bij de grijze handelaar van hetzelfde laken een pak. Geld mee, horloge bekeken, kopje koffie, betalen, naar buiten.
En bij de motorboer van hetzelfde. En bij de autoboer.
Kortom: Ik snap de vraag niet. Het is een transactie, net als alle andere transacties. Pogingen om er cachet aan te geven zijn in feite marketing gelul.
Ik heb maar 1 horloge in een fysieke winkel gekocht dat was een Citizen van € 650 maar moest de band gewoon zelf op maat maken, het was wel in Boedapest en men was niet bepaald klantvriendelijk. Die cursus hadden ze nog niet gevolgd.
Wat zijn overigens ball’n ? Dat vraag ik mij al een tijdje af, heb nu genoeg alcohol op om het ook maar eens te vragen.
Ik heb maar een paar echte “luxe” horloges. Maar de ervaring bij de AD gaat bij mij niet om de aankoop, maar juist om de weg daar naar toe. Het uitproberen van verschillende horloges. Misschien over een aantal weken meerdere keren binnen lopen om toch een en ander te overwegen. Dat maakt het leuk.
En dat is ook de reden voor mij om bij de AD te kopen: Je krijgt de gelegenheid om van alles uit te proberen en de tijd te nemen. Al moet ik zeggen dat ik voor modellen waar ik al bekend mee ben zonder twijfel liever tweedehands koop bij betrouwbare handelaren.
Verder bij het dragen. Ik denk er echt verder niet over na. Ik doe niet bijzonder voorzichtig en ben ook niet heel de dag bezig met wat er om mijn pols hangt. Ik ben op werk, in overleg, ren van hot naar her. En zo af en toe, op random momenten op de dag, sta ik bijvoorbeeld in een lift of in de file en kijk ik er met bewondering naar. Een van mijn “luxe” horloges is mijn dagelijkse horloge. Die heb ik ook gewoon om als ik mijn ketting smeer of de kattenbak schoonmaak. Op een gegeven moment went dat denk ik wel. En voor mij persoonlijk: als het zo een groot bedrag vertegenwoordigd dat ik mij er écht druk om moet maken, dan vind ik het horloge te duur voor mij.
Wat betreft de kleding die je draagt als je naar zo een zaak gaat. Tsja, vind ik eigenlijk niet zo interessant en ik ben er niet mee bezig. Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit slechte service kreeg of niet serieus werd genomen bij een goede AD. En dat ligt volgens mij echt niet aan mijn kleding want in het weekend ga ik niet zo netjes gekleed. Waarschijnlijk gaat het er gewoon om dat je uitstraalt dat je oprechte interesse hebt in het product. Dat moet voor een verkoper meer dan genoeg zijn. De tijden dat mensen met iets te besteden met een bolhoed en een wandelstok binnenkomen zijn voorbij.
Heerlijk. Het was een lang gekoesterde wens (vanaf m’n 12e ongeveer) voor mij. Zelf de euro’s bij elkaar gekregen. De eerste keer dat de clasp “klik-klik” zei om m’n pols vergeet ik nooit meer.
Een grijns van oor tot oor. Alle adviezen of ik niet iets verstandigs met m’n geld kon doen in de wind geslagen. Koop wat je écht wil en geen plan B.
De piepjes van het pin apparaat, zetten je weer even met beide benen op de grond.
Maar geen seconde spijt. Ben nu driftig op zoek naar m’n 2e shot. Maar die zal vast minder zijn.
Ik zei eerder dat ik nog nooit een horloge bij een dealer heb gekocht. Maar dat is niet helemaal waar. Ik heb maanden geleden eens een Junghans Max Bill gehaald bij een dealer. Voor mij voelt dit niet aan als een dealer, aangezien ik bevriend ben met de eigenaren van die zaak. Altijd een babbeltje met ze en zie ze soms ook buiten werktijden. Dus soms lekker kopje koffie doen met ze, maar eigenlijk hadden we nog nooit iets duurs bij hen gekocht. Die Max Bill was dus een uitzondering. Het is een leuke familie zaakje, Joods, in Amsterdam Zuid.
De dag dat ik voor een horloge ging kijken heb ik ook verschillende catalogussen bekeken. Ze zijn namelijk ook Omega dealer. Voor mijzelf was het doorslaggevend om een horloge te kopen wat gefabriceerd is in Duitsland. Ik ben zelf deels Duits en mijn vrouw nog meer (haar moeder is Duits). Mijn vader heeft van de familie allemaal Duitse klokjes (overigens ook een aantal leuke vintage Oris horloges). Ik wilde iets wat simpel, elegant, niet druk en minimalistisch is. Uiteindelijk is het een Junghans Max Bill geworden, met Milanese band. Dat laatste vind ik heel erg tof. Helaas hadden ze het model wat ik zocht met datum en Milanese band in het wit niet op voorraad. Ik moest dus een dagje wachten zodat de vertegenwoordiger hem ff snel tussendoor langs bracht. Uiteindelijk erg tevreden met het horloge en heb er ook een mooie zilveren pen erbij gekregen.
Poeh en dan word je wakker met 140 nieuwe berichten, ik heb ze allemaal gelezen en hoewel ik soms dacht in het nachtbrakers topic te zitten heb ik alsnog met veel plezier de ervaringen gelezen!
Het leuke aan dit forum zijn de uiteenlopende onderwerpen zoals ook deze.
Die horloge passie gaat vooral over gevoel dus deze vraag is zeer op z’n plek.
Ik koop een horloge omdat ik het echt mooi vind, voor een bijzondere gelegenheid of een enkele keer in een opwelling.
Mijn eerste ‘dure’ was met voorbedachte rade. Ik had een mooie Hamilton gezien bij de AD en was er een tijd later met m’n vrouw. Horloges gepast, keuze gemaakt en ze had nog geen idee over de prijs. Ik ook niet, wist alleen dan het 1000+ zou zijn. Toen de juwelier even weg liep snel op het kaartje gekeken, vrouw aangestoten en laten zien. Gezicht van WTF!?!? Ik lachen en gepind
Dat horloge is nu denk ik de helft waard maar was voor speciale gebeurtenis dus gaat mooi weg
Verder is inderdaad het maken van lijstjes heel leuk.
Zo ben Ik uiteindelijk tot de aankoop van m’n Omega Seamaster gekomen.
Daar mag wel ooit een Speedmaster bij maar op m’n lijstje staat ook bijvoorbeeld een Zenith Elprimero.
Ben enorme fan van IWC en met volle portemonnee op pad geweest voor een Flieger om er bij de AD achter te komen dat ie echt niet past bij mijn iele polsen dus geld in de pocket gehouden. Hoort er ook bij.
Ben nu 47 dus als die Abraham voor de deur staat hoort daar eigenlijk ook iets bijzonders bij. Misschien een Rolex?
Kijk dat maakt deze hobby leuk
Mijn beste AD ervaring was bij Bucherer in Geneve. Ik heb er niks gekocht. Maar er was wel een ontvangst met champagne, hapjes, veel persoonlijke aandacht en mocht diverse horloges passen. Prima ervaring, ik zou er best een horloge willen kopen in de toekomst.
Daarnaast ook diverse keren bij Gassan geweest (Rolex boutique aan nieuwe uilenburgerstraat). Voor events, maar ook voor klein onderhoud aan horloges etc. Altijd prima behandeld. Maar niet dat ik op een wolkje weer naar huis vlieg.
Ook bij andere boutiques niet overigens. Onlangs een MB pen gekocht bij de Montblanc boutique aan de PC Hooft. Aardig personeel hoor, maar allemaal net een beetje te ingewikkeld doenerij voor mijn smaak. Ze houden erg vast aan hoe ze willen dat het merk uitstraalt, en niet op wat de klant prettig zou vinden. Beetje die PC Hooft vibe. Meh.
Wel fijn dat je bij dat soort zaken een kop koffie krijgt. Maar die krijg ik bij de kapper ook. Als je je dat bedenkt is die magie er ook snel af.
Een duur(der) of goedkoper horloge kopen… mijn ervaringen tot nu toe zijn dat het niet aan de prijs ligt wat je ervaring is! De meest recente aankoop van de Explorer bij de AD was echt een teleurstelling, uiteraard wel koffie en thee, maar verder was er totaal geen horlogepassie te bespeuren bij de verkoopster… ik had voor de verkoopervaring evengoed een frietje ergens kunnen kopen! Daarentegen mijn Casio van € 29,95 bij de Horlogewinkel was een super fijne deal!!! De verkoopster kwam zowaar nog met € 5,00 korting op de proppen! Ik zeg het je… biggest smile ever
De aankoop van mijn Sea Dweller bij de AD was daarentegen ook weer een zeer prettige aankoopervaring! Evenals de Seiko MM waar mensen met passie iets verkopen!
Mijn ervaring is dus dat het niet ligt aan de prijs van je horloge maar aan de verkoper dan wel verkoopster! Buiten het feit dat je misschien samen ook die klik kunt hebben wat het extra fijn maakt!
