Pas op Longread!!! Maar hopelijk ook amusant.
Het lijkt me leuk om over al mijn klokjes wat te schrijven maar ik weet niet zeker of zo’n forum het geschikte vehikel is om dat te doen…
Ik ga het proberen en als niemand het leuk vind stop ik er gewoon mee en ga ik weer verder met kortere reacties enzo. Ook primo!
Oké komt ie…
Beste HF mensen,
Graag wilde ik me officieel voorstellen als nieuw lid van HF
Omdat ik nogal een beetje een digibeet ben en voordat ik mezelf wilde introduceren en mijn horloge gekte, heb ik eerst hier en daar een paar kleine comments geplaatst en hier en daar wat geliked, wat uitgeprobeerd en al een paar pics ge-upload.
Ik ben langzamerhand een echte horloge freak geworden, ook een beetje geholpen door een vader die vooral behoorlijk Omega georiënteerd was maar het duurde even voor ik op gang kwam. Pas toen ik 30 was kickte het horloge virus in.
Maar het begon allemaal toen ik 25 was, we tellen het jaar 1995 en ik wilde mezelf een horloge trakteren omdat ik afgestudeerd was.
Een Eterna-Matic Kontiki Chronograaf.
Een versie van dit verhaal achter dit horloge heb ik al in topic ‘Eterna only’ geplaats.
Ik zal hier dat verhaal iets uitvoeriger schrijven om echt vanaf het begin te beginnen…
Mijn eerste ‘serieuze horloge was en is dus een Eterna-matic Kontiki Chronograaf.
Ik gaf deze mezelf kado ter gelegenheid van mijn afstuderen in 1995.
Ik kocht hem bij een Siebel, een winkelketen die toen nog wél leuke dingen verkocht.
Hij was afgeprijsd van 3.000 gulden voor 1.495,- Oei wat een bedrag was dat…
Ik was aan het twijfelen tussen deze en een eenvoudige, basic Omega Seamaster
van ongeveer dezelfde prijs, maar de Eterna vond ik stoerder, had meer body en meer passen bij mijn formaat pols ehen het was een ‘Stopwatch’ ook! En Tachymeter… en waterdicht… het was immers een Kontiki dus bestand tegen zout zeewater avonturen op een vlot. Koel! Aldus besloot ik deze aan te schaffen om mijzelf te belonen voor 5 jaar hard studeren.
Omdat ik eigenlijk nog helemaal niks wist over chronografen, kwam ik erachter na een weekje in een zwembad te hebben doorgebracht aan de Cote d’Azur dat de waterdichtheid alleen werkt wanneer de stopwatch functie niet gebruikt werd….
Oei dat was geen goed idee. Vocht in mijn klokkie, druppels op het saffierglas aan de binnenkant en schimmel op de wijzerplaat. Ik baalde als een modderf$#@%cker…
De winkel waar ik hem gekocht had bleek intussen geen Eterna dealer meer te zijn dus helaas pindakaas. Ik moest op zoek naar een andere AD van Eterna. In die tijd was internet nog niet zo’n ding en dus moest ik bij alle juweliers in mijn stad langs.
Uiteindelijk vond ik nog een heel klein winkeltje waar ze vooral zelfgemaakte sieraden verkochten maar er hing een bordje buiten met Eterna derop. Heel aardige mensen. Ze wilden hem wel repareren en met Zwitserland bellen voor eventuele nieuwe onderdelen en ze zouden me bellen als het meer dan 400 gulden zou gaan worden met een maandje of twee zou het wel geregeld moeten zijn. Ik dacht, oké, shit happens, we doen het.
Anderhalf jaar later en eindeloos langsgaan informeren en bellen, extra aardig blijven want zij hadden immers ergens, bij hun eigen horlogemaker, mijn horloge liggen, was ie eindelijk klaar. Ik had in de tussentijd al een heel klein en eenvoudig Citizin automaatje gekocht om de tijd te doden, zal ik maar zeggen.
Afijn ik kom daar… En ja toch daar is tie…. Of toch niet, wacht… huh.
Bij nadere inspectie, wijzerplaat in een andere kleur, wijzerplaat lijnde niet op met de bezel, en allerlei dingen waren tussen het glas en de wijzerplaat beland. Het leek gloeiende gloeiende wel of de horlogemaker zijn fokking boterhammetjes had zitten eten terwijl hij mijn horloge aan het assembleren was. Wat een prutswerk en ik moest ook nog onaangekondigd niet 400 gulden betalen maar 900 en graag meteen… heel graag.
Nadat ik lichtelijk geagiteerd vroeg of ze nou helemaal van de spreekwoordelijk pot waren gepleurd en nadat ik ze met hun neus op het feitelijke horloge-glas had gedrukt waarachter de broodkorsten speels heen en weer rolden en ze een korte samenvatting moest geven van 1 de tijd die het geduurd had en 2 de schots en scheve wijzerplaat die 3 ook nog eens in een andere kleur veranderd was en 4 dat niet gecommuniceerd was, en 5 over de gevraagde pegels voor dit prutswerk, kwamen we vreedzaam gezamenlijk overeen dat zij als de wiedeweerga mijn horloge in orde zouden maken en dat ik daar met liefde geen cent meer voor wilde betalen dan de vooraf voorgestelde kosten van 400 gulden, mits het horloge t.z.t. opnieuw aan mij aangeboden zou worden ter controle en ik tevreden zou zijn.
Het duurde maand na maand, ik had intussen het zweet in de bilnaad omdat ik bang was dat het winkeltje misschien wel eens failliet zou kunnen gaan want druk was het er nooit en als ze hun werk altijd zo deden, was dat geen goeie zaak en zou ik kunnen fluiten naar mijn klokkie. Ik miste het horloge en was er behoorlijk aan gehecht geraakt en wilde het nog lang niet kwijt… Een heel half jaar later was het dan eindelijk in orde.
Na inspectie en controle met mijn loepje betaalde ik de rekening.
En beloofde iedereen in de buurt en mezelf dat ik daar nooit meer een voet over de drempel zou wagen. Twee en een half jaar… serieus…?
Nog geen half jaar later, inderdaad, winkeldeuren dicht en licht uit… klaar.
Mijn Kontiki is nooit meer hetzelfde geworden niet van buiten en misschien ook niet van binnen maar hij doet het nog steeds en ik ben er na al dat gedoe opnieuw verliefd op geworden en ik draag hem nog zeer regelmatig met veel liefde en plezier.
Het leven met de Eterna ging door en toen was ik bijna de grote 3-0.
Op een doordeweeks zaterdag bij een juwelier in Enschede
viel mijn oog op een ‘nieuw’ merk…. IWC?
Hoe dat verhaal verder gaat schrijf ik graag een andere keer.
Bedankt voor de aandacht en tot ziens op het HF, Grote Groet Fredje.
nitraM.
!