Omdat we zo graag plaatjes zien hier op het Forum, hier een plaatje van mijn horlogefamilie: een groepsfoto dus.
Wanneer ik andere verzamelingen zie, hier op het Forum, dan probeer ik weleens te bedenken of er een thema zit in zo’n verzameling, een rode draad.
Vaak kan ik die dan niet ontdekken trouwens.
Als ik nu naar mijn eigen horlogedoosje kijk, dan kan ik eigenlijk die rode draad ook niet zo goed ontwaren.
Het is van alles wat, echt dure horloges zitten er niet tussen. Wel iets voor mij voor elk humeur en voor elke stemming.
Op het plaatje staat een drietal Jacob Jensens: doodgewoon omdat ik die vormgeving wel mooi vind. En die rare chronograaf van Jensen is wel bijzonder: een chronograaf die zo grof is ingedeeld dat je hem nauwelijks goed als een chronograaf kan gebruiken. O ja, het zijn quartzen trouwens.
Van de mechanische horloges loopt de witte-helm-Seiko nog, ondanks zijn leeftijd, het zuiverst. De Junghans Mega-1, een “funk-uhr” van de eerste generatie, wordt als referentie gebruikt. Junghans en witte helm had ik jaren gelden ook al, tot ze verdwenen / stuk gingen. Gelukkig heb ik ze toch nog weer kunnen vinden: jeugdsentiment!
En wat die oude Seiko betreft: weer wennen aan een horloge dat je niet kan opwinden en waar tóch geen batterij in zit. Dat was toendertijd wel een bijzonderheid: een chrongraaf en automaat in één! Visgraat voor de Seiko is onderweg, dat hoort er eigenlijk wel bij.
Verder: de Glycine Incursore was mijn eerste “nieuwe” mechanische horloge sinds jaren. Nu even een stalen band, maar gaat meestal met een rubber band door de tijd.
Zijn oudere broer, de Airman, is natuurlijk een beetje vreemd, met zijn 24-uurs-dial. Het is een lastig te vinden quartzversie van de Glycine-Airmannen en er schijnen er maar 1000 van te zijn gemaakt, alle verkocht in de VS, waar deze ook op de kop is getikt. Was eigenlijk een toevasltreffer, want ik zocht een vintage Airman-automaat.
De quartz-Seiko heeft alarm aan boord en werd uitgebracht in 1992 voor de Olympics in Spanje. Is dus ook wel een beetje apart.
De Olympische vlam staat op de achterkant van de kast.
Die Orfina: daar liep ik ook per ongeluk tegen aan en kon ik niet laten liggen. Hij doet het ondanks de leeftijd verrassend goed en dat geeft toch wel een kleine kick: zo’n oude knol die dan na en halve eeuw vrolijk voorttikt en gewoon goed de tijd blijft aangeven. Is ook mijn eerste handopwindchronograaf.
De Accutron heb ik gekocht vanwege de techniek en het leuke geluid. Het was een bijzondeheid indertijd en hij loopt nog steeds akelig zuiver: op dit moment minder dan een seconde per dag “mis”. De Blyssa is bij veel forumleden wel bekend. Was voor mij de eerste handopwinder-zonder-poespas sinds mijn jeugd en ik viel voor de wijzerplaat met die stralenkrans.
Wat nog ontbreekt is een duiker (en ik probeer me te verzetten tegen het Seikoduikervirus). En op de wishlist staan verder nog een Accutron-Astronaut en een vintage Airman.
Hier dan de groepsfoto:
