De Casio Oceanus is voor mij een horloge dat zich positioneert in het premium segment van de Casio-lijn, het roept echter bij velen een onverwacht gevoel van “guilty pleasure” op, er kleeft immers ook een paradoxaal aspect aan het dragen van een Oceanus: de perceptie van anderen.
Veel mensen kijken neer op Casio als een merk dat goedkope en wegwerphorloges produceert. Dit is vaak geworteld in de associatie van Casio met betaalbare digitale horloges uit de jaren '80 en '90, die bekend stonden om hun functionaliteit maar niet om hun luxe of duurzaamheid. Het imago van Casio als een merk voor de massa zorgt ervoor dat de Oceanus soms onterecht wordt onderschat.
Dit negatieve imago maakt het dragen van een Casio Oceanus natuurlijk des te meer een “guilty pleasure”. Het contrast tussen de perceptie en de werkelijkheid versterkt het draagplezier. De Oceanus is namelijk verre van een wegwerpproduct. Met geavanceerde functies zoals radio control wave ceptor technologie, zonne-energie, en hoogwaardige materialen zoals saffierglas en titanium, biedt het horloge een niveau van verfijning en duurzaamheid dat men eerder zou verwachten van horloges in een veel hoger prijssegment (Grand Seiko).
De esthetiek van de Oceanus speelt ook een cruciale rol. De strakke lijnen, de zorgvuldig ontworpen wijzerplaat en de luxueuze afwerking zorgen ervoor dat de Oceanus vaak wordt geassocieerd met luxe horloges.
Daarnaast roept het merk Casio voor velen nostalgische herinneringen op aan de eerste digitale horloges. Dit geeft de drager van een Oceanus een gevoel van verbondenheid met wellicht een persoonlijk Casio verleden (jeugdhorloges). Het dragen van een Casio Oceanus kan dan aanvoelen als een klein geheim genoegen, een symbool van persoonlijke stijl en technische waardering die niet altijd zichtbaar is voor de buitenwereld. Je weet dat je een uitzonderlijk stukje techniek en design om de pols hebt, ondanks de oppervlakkige oordelen van anderen.
Kortom, Het is deze veelzijdigheid en diepgang die de Oceanus tot een geliefd horloge maakt voor diegenen die de subtiliteiten weten te waarderen, met het bewustzijn van de ironie van hun genoegen. Het horloge is niet voor niets al een tijd in productie.
Heel herkenbaar. Heb zelf dit horloge met veel plezier gedragen. heb ook meerdere malen het gevoel gehad dat anderen deze lijn op zijn minst behoorlijk onderschatten.
Eigenlijk verwacht ik ook niet heel veel anders op dit forum. Maar het is goed om soms een horloge in een bredere context te plaatsen… we lijden allemaal een beetje aan tunnelvisie denk ik.
Het geheim zit in de sluiting. Als deze verstelbaar zou zijn is er geen enkele behoefte om de band te vervangen. Voor de Oceanus heb ik een after market titanium duikgesp gemonteerd. Een Seiko gesp nota Bene!
Goed om te weten is dat een andere oceanus, het vierkante model, wel een verstelbare gesp heeft.
Grappig dat ik dit topic nu zie. Vanochtend zei ik tegen mijn vrouw dat het me wel leuk leek een topic te openen met de titel: Wat is je guilty pleasure watch?”
Deze lijkt me zeker geen horloge waar je je guilty over zou moeten voelen!
De Oceanus serie is zeker leuk, maar hier gaan we het niet eens over worden.
Overigens vind ik de linkse verdikking niet mooi. Heeft die nog een functie of is dat als estethische tegenhanger van de crownguards bedoeld?
Ik zou stellen, beide. En ja, een Grand Seiko heeft betere wijzers en een hogere graad van afwerking. Maar ja, zo op het eerste gezicht zie je het verschil niet altijd meteen. Met name bij vintage Grand Seiko uit de jaren na 2000 die al wat gebruik hebben meegemaakt.
