Het is altijd leuk om te zien hoe anderen naar horloges kijken. Een andere visie kan eens verfrissend zijn. Ook kun je ervaringen delen van horloges die je bezit. Daarom dit topic.
De bedoeling is om 2 van je eigen horloges tegenover elkaar te zetten. Maar enkel horloges die je al even hebt, en door en door kent.
Er is een verplicht formaat, omdat je er toch wat je werk zou insteken:
Waarom koos je deze 2 om tegenover elkaar te zetten?
Waarom kocht je deze horloges?
Wat vind je leuk aan ieder horloge?
Wat zijn de mindere punten van ieder horloge?
Is er een winnaar?
Zullen beide horloges het de komende 6 maand uithouden in je collectie?
Optioneel: een poll
Ik ben alvast benieuwd naar de battles die in jullie horlogekist plaatsvinden.
Zelf ga ik van start met de Seiko SPB077J1 vs de Omega Speedmaster ’57 Broad Arrow. De Omega kost een vijfvoud van de Seiko. Niet helemaal eerlijk zou je denken, toch zat de Seiko nog nooit op de wip. Bij de Omega heb ik al overwogen om die te verkopen.
Het zijn 2 pur-sang toolwatches, weliswaar met een ander doel, en toevalig hebben ze beiden broad arrows. De ene is betaalbaar, de andere net iets minder, maar voor velen toch toegankelijk.
Waarom gekocht?
Seiko: Zelf heb ik lang gedoken en de onderwaterwereld fascineert me. Dus ik wou een ietwat mooiere duiker dan de SKX om op staal te dragen. Ik moet wel bekennen dat hij het laatste half jaar op rubber staat. De SPB077J1 sluit ook nauw aan bij de 6215-7000; een van de eerste Seiko duikers. En heritage is nu eenmaal leuk.
Omega: Chrono’s zijn mijn ding, vooral als er veel tandwieltjes te zien zijn … en bij het Lemania uurwerk die Omega gebruikt is dit nu eenmaal zo. En omdat ik maar geen horloge vond met de Chinese ST19 in die volledig naar wens was, heb ik voor de Omega Speedmaster gekozen. Die ST19 was een pak budgetvriendelijker geweest. Waarom de Broad Arrow? Die wijzers maken het aanzicht nog niet wat speelser.
Wat is leuk?
Seiko: Vooral de kast heeft me verrast. De lijnen, de combinatie van gebrushte en gepolijste delen is mooi gedaan. Wat velen als een nadeel zien aan deze generatie MM200 is de wijzers. Maar ieder uur wordt je getrakteerd op een rakket die je wijzerplaat siert. En als het licht uitgaat, dan komt er een lume-spektakel tevoorschijn, wat je innerlijke kind wakker maakt.
Omega: Dat mechanische binnenwerk is echt een plezier om naar te kijken, en te bedienen. Ook is er tamelijk wat tekst te zien op de voorkant die eigenlijk wel goed is uitgevoerd en een verfijnde afwerking toont. En die kast, die zit gewoon goed!
Seiko: De plastic binnenring tussen de wijzerplaat en het glas mocht misschien toch in een beter materiaal uitgevoerd zijn. En de sluiting op de band was ook leuker geweest als hij niet uit plaatstaal vervaardigd werd.
Omega: De reden dat ik reeds overwoog om dit horloge te verkopen, is dat het horloge toch wat saai is. Een goeie toolwatch moet eigenlijk functioneel en saai zijn, dus mijn vaststellling is niet helemaal fair. Intussen staat er een groen bandje op, brengt hij wat kleur in de collectie …
Ook was een automaat wel handiger geweest, maar dan ging ik weer niet zo’n mooi zicht hebben op dat binnewerkje.
Komende 6 maand?
Beiden blijven in de collectie. De Seiko heeft de slechte gewoonte om op te pols te blijven zitten. De Omega verdwijnt na 2-3 dagen meestal weer in de watch roll, maar als hij boven komt krijg ik toch steeds een aangenaam gevoel van bewondering.
Winnaar
Is er een winnaar? Nee eigenlijk niet, en dat is misschien een overwinning voor de Seiko. Ze zijn gekocht om naast elkaar in de collectie te zitten. En dat doen ze goed.
Eigen horloges, je kent ze door en door. En een poll hoeft niet.
Dus het gaat meer over wat je er zelf van denkt. Je komt hier geen validatie vragen over een keuze, je komt gewoon je keuzes toelichten en ervaringen delen.
Op het eerste gezicht zou je kunnen stellen dat het 2 identieke horloges zijn met als verschil de wijzerplaat. Echter de verschillen zijn natuurlijk groter. Tijd voor een kleine verdieping:
De 126622 heeft het huidige Rolex 3235 uurwerk met 70-uur gangreserve. De Oyster band heeft een Oysterlock sluiting met Easylink 5mm micro-adjust. De kast is wat scherper/minder rond dan die van zijn voorganger. De blauwe plaat i.c.m. de rode seconden hand geeft het horloge een hoog contrast, zeker afgezet tegen de gepolijste lugs. Hierdoor is het relatief een opvallende verschijning, met name in zonlicht. Het horloge draagt zoals je dat van een modern Rolex horloge verwacht: solide en stevig. Eenmaal om de pols voel je hem snel niet meer. Dat komt mede door de fraaie kastvorm met iets gebogen lugs. Het horloge is relatief zwaar wat ik prettig vind.
Dan de 16622. Dit exemplaar dateert uit 2001 en werd in deze configuratie vanaf 1999 geleverd door Rolex. Het was de eerste Yacht-Master met stalen kast, voor die tijd werd de Yacht-Master slechts in geelgoud geproduceerd. Het gebruik van de platina bezel is met dit model eveneens geïntroduceerd. Wat het horloge met name bijzonder maakt is de massief platina dial met “grain” structuur. Om een goed beeld hiervan te krijgen moet je hem echt live gezien hebben, de plaat is een ramp om mooi op de foto te krijgen. Vanaf circa 2008 is er een update gekomen waarbij de “grain” op de plaat wat fijner werd. Liefhebbers hebben vaak de voorkeur voor de oude plaat.
Het uurwerk betreft het 3135 uurwerk met een gangreserve van 48 uur. Voor mij geen probleem aangezien ik mijn horloges in roulatie draag en derhalve toch altijd moet opwinden. De meest zichtbare verschillen met de 126622 vinden we in de band terug. Hoewel de Yacht-Master - in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Submariner 16610 uit dezelfde periode - louter massieve schakels heeft, voelt de band wat minder “hefty”. Het is echter geen rammelband, wat ik als een groot voordeel ervaar. De sluiting is vanzelfsprekend ook anders, vergelijkbaar met de sluiting van de Daytona’s uit die tijd. Persoonlijk vind ik deze sluiting mooier dan die van de 126622. Het vouwgedeelte is wel vergelijkbare met dat van de “rammelbanden” uit die periode. Fijnafstelling gebeurt ouderwets door middel van diverse perforaties in de clasp. Middels het verplaatsen van de springbar kun je wat spelen. Niet “on the fly” dus.
Door bovengenoemde punten hebben beide horloges echt een eigen gezicht en door het leeftijdverschil en hiermee het verschil in band/sluiting dragen ze heel anders. Van teveel overlap is voor mij derhalve geen sprake.
De blauwe Yacht-Master was mijn eerste Rolex. Deze kocht is simpelweg omdat ik dit toen het mooiste Rolex horloge vond binnen het prijsbracket waarin ik zocht. Het horloge beviel zo goed dat ik me snel ging verdiepen in het model en de geschiedenis. De 16622 kwam gauw genoeg in beeld en na een paar maanden zoeken naar het juiste exemplaar werd hij toegevoegd aan de collectie. De platina dial was de hoofdreden voor deze aanschaf. Er staan best wat 16622’s te koop maar de optische staat loopt nogal uiteen. Omdat platina relatief zacht is merk je gauw dat veel bezels slecht gepolijst zijn. Dit is voornamelijk zichtbaar in de afgevlakte vertanding maar ook het gesatineerde oppervlak wordt vaak onjuist gepolijst waardoor het lijkt alsof er een soort aanslag op zit. Dit is lastig tot niet te herstellen en voor mij altijd een reden geweest om het betreffende exemplaar te laten liggen.
126622: de blauwe plaat i.c.m. de rode seconden hand popt heerlijk op de pols. De Yacht-Master kast draagt bijzonder comfortabel. De platina bezel schittert prachtig in het (zon)licht. Voor mij is dit de meest veelzijdige Rolex. Sportief, toch wel een tikkie chique, robuust. En… niet de usual suspect Rolex.
16622: de platina plaat is simpelweg waanzinnig. Daarnaast is bovengenoemde grotendeels ook hier van toepassing. Het is wel meer een “odd-ball”, wat ik een plus vind.
Van de 16622 zou je kunnen stellen dat zijn (onterechte?) incourantheid een nadeel is. Hierdoor zijn ze relatief vriendelijk geprijsd. Zeker gezien hetgeen je feitelijk krijgt (edelmetaal) t.o.v. bijv. een Submariner.
De 126622 is veelzijdiger in te zetten. Rationeel de winnaar dus. Echter de 16622 is bijzonderder. Daarnaast is de staat gezien zijn leeftijd waanzinnig en dat maakt hem des te unieker voor mij. Als één Yacht-Master het veld móet ruimen…? Pfoe, lastig; daar slaap ik een nachtje over
