Ok, bij dezen verklaar ik mezelf alvast voor gek, because I am
Ik betrap mezelf er af en toe op, als ik naar mijn horlogekistje kijk om te bepalen welke ik om zal doen, dat ik de neiging heb een horloge te kiezen omdat ik het ‘zielig’ vind voor het horloge dat ik hem/haar (wat is een horloge?) al een bepaalde tijd niet om heb gehad. Dus dat ik de beslissing haast maak vanuit de horloges, en niet gewoon degene neem waar ik zin in heb (of is dat eigenlijk hetzelfde?).
Ik ben benieuwd of jullie ook wel eens dat soort dingen hebben
Jij spoort echt niet.
Natuurlijk wel heel lief van je om de minder gedragenen
af en toe een beetje aandacht te geven.
Ik heb overigens niet zo’n meelij met de klokjes die wat langer in de doos blijven.
De horloges hebben geen gevoel, maar ik wel, dus ik herken deze situatie.
Soms denk ik: nou vandaag mag jij weer een dagje en dan ga je weer een paar daagjes uitrusten…
Ik kijk alleen maar naar een klokje dat het niet te lang geleden is dat ik
het gedragen heb .
Dit alleen maar om de smering in goede conditie te houden,en dat is het.
Mijn G-shock kent geen gevoelens…ik heb dezelfde als jij hebt…
Mijn Diesel is nu ter reparatie…
De toekomst brengt mij hopelijk nog de MTM Black Hawk, een G-Shock GD 100-1BER en een Traser of Luminox…En dan kijk ik sochtends naar het kistje wat ik ga dragen…
Tuurlijk hebben horloges gevoelens…ik praat er ook tegen…zondags neem ik ze mee naar de kerk en we zingen dan psalm 15 bladzijde 3.
We denken ook aan kindjes en wil me laten insemineren met een rotor een paar veren,een paar schroefjes met wat saffierglas…ben benieuwd hoe de echo er uit zal zien…ik verklap niet wat het wordt…maar hoop stiekum op een duikertje…kleur zal wel bruin zijn…
Absoluut, horloges hebben karakter, dat weet iedereen. Daar volgt uit dat ze ook gevoelens hebben.
Ik geef er niet altijd aan toe, maar soms hou ik er rekening mee. Mijn ouwe Prisma dresswatch krijgt geen draagtijd meer sinds ik een veel mooiere Hamilton heb. Dat is best wel een beetje zielig voor dePrisma, dat heeft hij niet verdiend.
En mijn Danish Design klokje is erg mooi, maar het is een karakterloos kwarts-modepopje, dus ze blijft vaak liggen.
Mijn Witte Monster draag ik bij speciale gelegenheden, dan is ie blij als een Tasmaanse Duivel, brullend aan mijn pols.
Als ik de trap oploop hoor ik soms stemmetjes, dan ga ik aan de deur staan luisteren, en dan zijn het de klokjes die tegen elkaar praten.
Sommige zijn dan jaloers op de andere, dat die ALWEER mag, en zij weer niet gekozen zijn. Met name de klokjes in de onderste lade hebben nogal kritiek. Gelukkig dempt de voering van de kist het geluid een beetje, anders zou het kabaal te groot worden. Vooral de stoere duikers hebben soms het hoogste woord.
Die spreek ik dan even vermanend toe.
Andere spreek ik weer bemoedigende woordjes toe, dat hun tijd ook wel weer komt.
Goed, ik was al ongeveer bang voor dit soort
reacties
Ha, ha, ik bewonder je lef voor het feit dat je zo openhartig bent geweest c.q. je je kwetsbaar hebt durven op te stellen. Het maakt ook meteen zoveel creativiteit op het forum los Wat ik overigens wel heb en dat komt misschien best wel dicht bij jouw gevoel, is dat ik het soms wel jammer vind dat een bepaald horloge al heel lang niet gedragen is. Maar ja, dat heeft nog altijd meer met mij te maken dan met het horloge. Ik ben bijvoorbeeld niet bang dat het betreffende horloge in een depressie schiet als ik hem nog een week niet draag.
