Weet je waarom, mijn vader had vroeger zo’n horloge.
Hij zei als je hard werkt en spaart, dan kun je mooie dingen kopen, en deze is ooit voor jou.
Is hem toen verloren, eind jaren’70…wie en waar heeft hem gevonden…dat is altijd blijven spoken in mijn hoofd.
Begin jaren '90 is mijn vader overleden en het horloge bleef in mijn hoofd zitten.
Toen dacht ik, zo iets moet ik gewoon gaan kopen.
Op een zeker moment gericht gaan kijken en zoeken, veel rotzooi voorbij zien komen.
Vele malen voor niets ergens naar toe gereden.
Ook hier speuren op hf, ik wist dat er ergens een mooi fris exemplaar moest zijn.
Tot dat Amazon(Derk) hem te koop aanbood, dat was h’m waar ik zolang al naar had gezocht. Een paar mailtjes later en ik had hem gekocht Yes!!!
Nu zit hij bij mijn verzameling…en ik ben er trots op dat ik hem heb.
En als ik dan kijk op m’n Bullhead en mijn gedachten dwalen af, hoor ik z’n stem…als je hard werkt en spaart dan… Het enige wat ik dan nog doe is instemmend knikken en met een lach op m’n gezicht denk ik, je had gelijk Pa!
Absoluut niet de duurste, maar wel een van de mooiste, voor mij althans en met een belangrijke levensles.
Ik heb met name vintage horloges. Omega, Seiko en Rado. Daarnaast wat uitstapjes. Mijn laatste aankoop is overigens een nieuwe, de Steinhart Aramar Arctic Ocean. Nog maar een paar maandjes wachtten, maar dat is goed om van mijn verslaving af te komen. Verdomde Ebay ook.
7 handopwinders:
onbekende Zwitserse dress-watch jaren 50
Mauthe, rond 1960
Enicar, 1964
Record, Redue, Wellington, rond 1970
Poljot, midden/eind jaren 80
1 automaat
Caravelle Set-O-Matic, begin/midden jaren 70
Alle in goed tot prima werkende staat. Gebruikerssporen vindt ik niet erg, maar wel binnen de perken. Een horloge mag van mij ‘geleefd’ hebben, want ik zie niet alleen het klokje, maar probeer me ook een voorstelling te maken van de mens achter dat horloge.
Jazeker, heb een Omega Speedmaster, Mark 4,5 c.1045 uit 1978. Dit was mijn eerste nieuw gekochte merkhorloge. Heb dit horloge tot 2012 gedragen en het heeft heel veel meegemaakt. Hitte, kou, schokken en veel water want ik werk bij de beroepsbrandweer. Het is zelfs gebruikt als duikhorloge terwijl dit er niet voor geschikt was. Heeft tot de laatste dag prima gelopen maar zag er niet meer uit. In 2012 het horloge volledige laten servicen en van nieuw glas en orginele stalen band voorzien bij Ferry Schweitzer en is nu weer als nieuw. Wordt nu gedragen bij feesten en partijen. Doe dit horloge nooit meer weg, is een deel van mezelf.
Daarnaast een gouden Omega Seamaster Calendar uit mijn geboortejaar als dresswatch.
Mijn Seiko Monster is mijn huidige werkhorloge, ook een prima klok.
Een Seiko 5 die mijn vader een tijd geleden wilde weggooien. Helemaal opgeknapt en is weer super. Komt ergens uit de jaren 80. En een Rolex Air King uit 1974.
Via de verkoop op mijn site aramar merk ik dat vooral de vintage look Steinhart modellen erg hard lopen qua verkoop. Ik denk dat veel mensen vintage een fraaie look vinden!
Het horloge waar het allemaal mee begon. De Omega Seamaster van mijn vader.
En ik ben niet de enige die door het horloge van zijn vader met “het virus” besmet is geraakt geloof ik !
Weet je waarom, mijn vader had vroeger zo’n
horloge.
Hij zei als je hard werkt en spaart, dan kun je
mooie dingen kopen, en deze is ooit voor jou.
Is hem toen verloren, eind jaren’70…wie en
waar heeft hem gevonden…dat is altijd blijven
spoken in mijn hoofd.
Begin jaren '90 is mijn vader overleden en het
horloge bleef in mijn hoofd zitten.
Toen dacht ik, zo iets moet ik gewoon gaan kopen.
Op een zeker moment gericht gaan kijken en zoeken,
veel rotzooi voorbij zien komen.
Vele malen voor niets ergens naar toe gereden.
Ook hier speuren op hf, ik wist dat er ergens een
mooi fris exemplaar moest zijn.
Tot dat Amazon(Derk) hem te koop aanbood, dat was
h’m waar ik zolang al naar had gezocht. Een paar
mailtjes later en ik had hem gekocht Yes!!!
Nu zit hij bij mijn verzameling…en ik ben er
trots op dat ik hem heb.
En als ik dan kijk op m’n Bullhead en mijn
gedachten dwalen af, hoor ik z’n stem…als je
hard werkt en spaart dan… Het enige wat ik dan
nog doe is instemmend knikken en met een lach op
m’n gezicht denk ik, je had gelijk Pa!
Absoluut niet de duurste, maar wel een van de
mooiste, voor mij althans en met een belangrijke
levensles.
Dit is een “echte” Vintage. Marti Incabloc. Kado van mijn opa aan mijn vader.
Verder reken ik mijn Tag Heuer 4000 en Certina DS ook onder de Vintage omdat ze al bijna 25 jaar oud zijn. Het formaat was in die tijd ook beduidend kleiner dan nu.
Deze Retro Casio wordt nog steeds geproduceerd maar is imo ook een vintage. Had ik vroeger op school om de pols maar was kapot en weggegooid. Toen heb ik hem 30 jaar later weer nieuw gekocht.
Hetzelfde geld voor Deze Swatch Courier die 27 jaar geleden dagelijks om de pols zat.
