een vintage klokje in z’n verzameling?
Nee,
Wel de wens maar nog nooit tot aanschaf overgegaan.
Er komt er zeker nog één!
Voornamelijk zelfs (tu)
Sinds een paar weken een 1965 speedy
En erg blij mee
Nu nog die 1963 seamaster
Meerdere…
Heb er wel twee dacht ik, maar niets speciaals. Ik wacht nog op een mooi exemplaar. Het probleem is dat ik echter wel heel graag eentje in hele mooie (perfecte eigenlijk) staat wil hebben, en dat gaat meestal gepaard met hoge prijzen. Echter, er moet en zal een mooie vintage komen, welke ik ook regelmatig wil dragen.
Nee nog niet, ben zoekende naar een mooie uit mijn geboorte jaar 1975.
Nee. Wel geprobeerd, maar het trekt mij niet zo.
Gr Wouter
Vintage is niet mijn ding, alhoewel ik vaak een zwak heb voor vintagelook of de herritage uitgaves. Ik heb een oude Marti incabloc in mijn verzameling, van mijn opa geweest.
Maar natuurlijk, anders hoor je er niet bij 
Mijn passie voor horloges is ooit begonnen doordat mijn vader een horloge had wat niet opgewonden hoefde te worden… Als jongen van 6 vond ik dat maar wat interressant… Dat was een (nu stokoude) Seiko 5 (uit 1975 ofzo), en die heb ik ooit van mijn vader gekregen, en heb ik uiteraard nog steeds… En ja, hij doet het uiteraard ook nog. Het horloge is zwaar beschadigd, mijn vader had deze dag en nacht om, en ontzag het horloge niet, maar het gaat nooit meer weg. Verder heb ik nog 2 erfstukken. Een oude Gigandet, van mijn opa geweest, en een russische Boktoc oid, van een hele goede en helaas veel te vroeg overleden vriend geweest. Ik zou graag een vintage Zenith met caliber 135 willen hebben, maar die prijzen…
Wat is de definitie voor vintage eigenlijk? Leeftijdsgrens?
Ik hoef zelfs niets anders, graag veel karakter voor mij. 
Gr. Glenn
Ik heb er natuurlijk ook een stuk of wat.
Wat Seikootjes, een mooie gouden Certina van mijn vader en ook een leuke Citizen radio controlled.
De citizen en Certina zijn blijvertjes.
Ook nog een Bulova en een Roamer.
groetjes Lenno
Alleen maar en (te)veel…
Ow nee sinds kort ook een recente CWC rn
mvg
Ja eentje, een Seiko quartz waar het allemaal mee begon. Als puber met vakantiewerk bij elkaar gesprokkeld… nu ruim 25 jaar later loopt het uurwerkje nog prima. Dragen doe ik 'm zelden, want het is zo’n klein dingetje naar huidige maatstaven
Meerdere uit uit de familie (erving en schenking). Met een Omega Seamaster Cosmic uit '69 van een Opa is de besmetting met het virus begonnen. Van zelf aanschaffen is het nog niet gekomen, al kijk ik de laatste tijd steeds vaker op de baai naar oude Rado Diastars. Waarschijnlijk dus een kwestie van tijd…
Yep, een Seiko panda van 1976.
