EDIT: Als het verhaal te lang is… voor foto’s even doorscrollen 
Ooit begon ik met Seiko’s.
Jaren geleden als tiener kreeg ik van mijn vader mijn eerste echte horloge voor mijn verjaardag. Juist, een Seiko, welliswaar een LCD horloge, maar dat maakte niet uit. Ik heb hem niet erg lang gedragen, slechts een paar jaar, ik was er niet zo zuinig op. Hierna kreeg ik een baan en zo en kwamen er diverse anderen klokjes, vaak gewoon als gebruiksvoorwerp.
Jaren later op mijn trouwdag in 1997 kreeg ik een Seiko Kinetic als huwelijks kado. Met een blauwe wijzerplaat, gebold mineraal glas. Een prachtklok. Deze heb ik vanaf dat moment 12 jaar bijna onafgebroken (24/7) gedragen. Daarna ging hij op de een of andere manier ook stuk. Ik heb het horloge niet laten repareren, het was tenslotte slechts een gebruiksvoorwerp met een herinnering en het horlogevirus was nog niet echt toegeslagen.
Daarna ging het bergafwaarts, het virus sloeg licht toe. Seiko werd wat vergeten, het was tenslotte toch voor het gevoel goedkoop Oosters (en quartz), dus we gingen de Zwitserse horloges opzoeken en automatisch.
Twee Seiko’s ben ik echter nooit vergeten. Een Grand Seiko die een collega van mijn vader had. Ik weet niet of het een automaat of een quartz was. En een Seiko King Quartz die een oom van mij via-via gekocht had in Japan. Dat was eind jaren zeventig.
Wat ik bijzonder aan die King Quartz vond was de bewerkte wijzerplaat. Het werkje erin leek een beetje op de ruitjesoverhemden die we toen droegen, alleen dan gewoon wit. En wat ik leuk vond waren de twee nokjes boven en onder de rand van het horloge. Ik wilde weten waar die voor dienden. Ik weet het overigens nog niet, maar het maakte toen blijkbaar wat los.
Hoewel ik niet echt de intentie had om weer een Seiko aan te schaffen, 't Is en blijft toch een beetje goedkope Japanse rommel en vooral geen Zwitserse kwaliteit, ben ik me in de loop der jaren af en toe wat gaan verdiepen in de history van de oudere Seiko’s.
Zo kwam ik er achter dat destijds Grand Seiko en King Seiko elkaars “Seikosha” (fabrieks-)concurrenten waren om op technologisch vlak elkaar ook scherp te houden. Ook werden elkaars uurwerken tot op zekere hoogte gebruikt. Daarnaast ontdekte ik dat ze de eerste quartz uurwerken hadden die geschikt, lees klein genoeg, waren voor een dresswatch. Begin jaren zeventig. Nog maar niet te spreken over het enkele of dubbele (Twin-quartz) quartz gebruik voor betere nauwkeurigheid. We hebben het maar niet over het allereerste quartzhorloge en de voorloper van deze horloges qua uurwerk, de Astron, eind jaren zestig.
In ieder geval veranderde mijn kijk op Seiko als goedkoop merk. Ook door het meelezen op het forum en het enthousiasme van een hele groep Seiko liefhebbers. Ik raakte wat in de war en raakte meer en meer geïntrigeerd door het merk.
Het resultaat daarvan is dat ik een opdracht voor mijn lopende HBO studie Technische Bedrijfskunde mag uitvoeren over onder anderen de evolutie en het ontwerp van het hedendaagse Seiko 9F Super Quartz uurwerk. Niet vanuit klokkenmakers perspectief, maar vanuit product ontwerp en de hostorie van Seiko zelf. De details zal ik jullie verder besparen.
Dus gekker moet het niet worden. Het schuine oog naar de hedendaagse Grand Seiko’s ging ook steeds meer open door al het leeswerk en recentelijk heb ik ook eindelijk een Grand Seiko (Quartz) in het echt gezien. Maar goed, die is nog boven het budget dus voorlopig denk ik dat dat er nog niet van komt. Dat geheel terzijde.
In ieder geval als klap op de vuurpijl kwam ik in Nederland en redelijk dichtbij huis stom toevallig via internet de Seiko King Quartz tegen die mijn oom ook had. Juist, die met die nokjes en de linnen wijzerplaat. Die kon ik niet laten liggen.
Na het lange verhaal dan nog even hierbij de officiële presentatie van een klok die destijds min of meer de aanleiding was dat ook Rolex een eigen quartz uurwerk ging ontwikkelen, de Oysterquartz.
Dat duurde daarna overigens nog wel een paar jaar. In de tussentijd golden ook toen de Grand en King Seiko’s als top-off the-bill horloges op het niveau van Omega en Rolex.
Bijna 37mm in doorsnee, 10mm dik, en een lugbreedte van 18mm maken dat ook naar huidige maatstaven het horloge nog prima mee kan als dresser.
De staat voor een horloge van 40 jaar oud is verrassend goed. Uiteraard wat gebruikssporen, maar meer in de categorie haarlijntjes dan deuken en putten. Zelfs het glas is relatief goed, maar doordat de wijzerplaat bewerkt is valt het niet op als je het niet weet. Het is overigens voor zover ik weet mineraal glas. Geen saffier en zeker geen plexi.
Als laatste, +1 seconde in de afgelopen 10 dagen. Het kan slechter.
In ieder geval bedankt voor het lezen en hier wat foto’s:
Ja ! die nokjes… 
