Als ik het over de alpinist heb denken de meesten aan… Jip, de groene plaat van de sarb17. Ga hier even niet dieper op in @Fate_Amenable_To_Change je weet wat ik bedoel.
Toen de tudor FXD uitkwam dacht ik dat dit ook zo ééntje zou zijn. Maar naast de blauwe MN21 hebben ze ook hier al een volledige model-lijn rond opgehangen, wat in mijn beleving afdoet van die schitterende release uit 2021.
Het komt er op neer dat we in het verleden van bepaalde modellen collectief aan 1 bepaalde configuratie denken. Vraag ik mij dan af: Nu er ieder jaar verschillende kleuren verschijnen van de populaire modellen, gaan we binnen 30-40 jaar nog allemaal aan 1 bepaalde configuratie denken bij een model? Hangt dit vast aan bekende personen die 1 bepaalde configuratie droegen, of komt het omdat er in het verleden gewoon veel minder verschillende kleuren uitgebracht werden van een model?
Voor degenen die geen genuanceerde mening hebben gooi ik er even een polletje in.
Hoe meer variaties er van een merk/model (vooral kort achter elkaar) komen, hoe minder ik het waardeer. Voelt als goedkope massaproductie.
En dit is absoluut niet rationeel . Grand Seiko, ieder kwartaal een ander gekleurd plaatje erin, doet het niet voor mij. Al zijn het absoluut kunstwerken.
Ik zie een horloge allereerst als sierraad, dus doe mij maar lekker veel keuze. Het zal me wat wat mensen er over 40 jaar van vinden.
Bij sommige modellen denk ik echter wel dat het originele ontwerp het beste past, de Movado museum watch bijvoorbeeld. Leuk al die varianten maar de zwarte plaat werkt toch het beste. Bij andere horloges heb ik dat veel minder, de Speedmaster vind ik het mooiste in het wit, de Aquis vind ik leuk in bijna alle kleurvariaties.
Ja, het is absoluut nodig dat er meerdere keuzes zijn. De iconische configuratie blijft altijd de iconische configuratie: dat is waar mensen als eerste aan zullen denken. Maar het is echt absurd dat we jarenlang moeten wachten om een andere kleur van ons favoriete horloge te kunnen kopen. Bijna alles in ons leven is tegenwoordig te personaliseren. Juist van een stijlobject zoals een horloge mag je verwachten dat er vanaf het moment van release keuze is.
Het idee dat we jaren moeten wachten op een nieuwe kleur en dan doen alsof het merk iets briljants heeft bedacht is iets wat ik nooit zal snappen aan de horlogeindustrie. “WOW, EEN BLACK BAY 58 MAAR DAN NU IN HET BLAUW. WAT EEN GENIEËN DAAR BIJ TUDOR!!”
Dat gezegd hebbende, ik vind niet dat er per model een overload van 395 kleurstellingen hoeft te zijn. Alleen dat ieder horloge in een aantal kleurstellingen verkrijgbaar zou moeten zijn met de mogelijkheid om dit later uit te breiden als blijkt dat de lijn populair is en er vraag naar is.
Dat spreekt mekaar wat tegen heb ik het gevoel. Net omdat ze zo snel met meerdere kleuren volgen heeft geen enkele configuratie de tijd om nog ‘iconisch’ te worden.
Dat ontwerp dateert ook van 1947. Toen was er blijkbaar geen behoefte aan tig verschillende configuraties. Het ontwerp evolueerde gewoon een ietsie pietsie. Het ging in die tijd blijkbaar meer om het zoveel mogelijk bij het origineel blijven. Dat vind ik tof. Dan zijn het de details die meer vertellen over het model door de jaren heen.
Bij de FX had ik de hoop op andere kleuren moet ik eerlijk zeggen.
Bij de Alpinist vond ik de grijze plaat juist erg leuk.
Het kleurengeheugen heb ik ook trouwens.
De genoemde kleuren hòren bij de desbetreffende modellen.
Heb dit ook met andere uiterlijke kenmerken.
Uiteraard de Mercedes urenwijzer, de datumloupe, jubileebracelet, oliegevuld, hobnail, snowflake urenwijzer, fel oranje urenwijzer, bouncing secondenwijzer, Spring Drive, Gulden Snede (sinds kort)….
Nu het toch over horlogegeheugen gaat.
Wil even kort van het collectief geheugen naar jouw geheugen blikken in combinatie met het topic ‘Raad het horloge!’: niet normaal!
Ik vind het eigenlijk wel leuk, een beetje keuze in kleurtjes! Zo vind ik het mooi dat mijn droomhorloge, de Carrera glassbox 39, in blauw, Skipper (meerdere kleurtjes, zelfs), panda, reverse panda, groen, paars en compleet goud te krijgen is. Kan ik nog even rustig nadenken over welke ik nou echt het gaafst vind en lopen we niet allemaal met dezelfde. Alleen maar winst, vind ik.
Deze staat wat mij betreft nog wel op nr. 1, hoor. Maar wie weet, als ik 'm ooit ga kopen…
Geldt uiteraard voor meer modellen, maar ik begrijp de vraagstelling van Vincent. Enerzijds lijkt meer keuze fijn, zoals momenteel bij de Black Bay. Maar overdaad schaadt. Van de BB chrono zijn er mijns inziens nu al teveel kleur keuzes.
Zolang het oermodel ook blijft bestaan, heb ik er geen moeite mee. Kijk naar hoe bijvoorbeeld de Black Bay Chrono “Pink” er gekomen is (met letterlijk de tekst “might not be for everyone”). Ik kan dat wel waarderen.
Mwah hoeft voor mij ook niet zo. Denk ook niet dat het qua verkoop heel veel toevoegt.
Natuurlijk moet je wat variatie hebben, maar om nou de hele regenboog af te gaan : nee.
Een paarse of poepbruine Ferrari is ook niet alles, om maar een rare vergelijking erin te gooien.
Ach, je komt hier toch niet uit, gevalletje ieder zijn ding en zoek het lekker uit
Een paar kleuren vind ik vaak wel tof. De “OG”, en dan een of twee varianten erop. Ik blijf meestal de OG wel de leukste vinden, maar van bijvoorbeeld Zenith El Primero zijn er toch meer dan een paar die ik tof vind. Kan dus wel, al zijn ze bij Zenith ook wel consequent in hun uitvoeringen, en daar zit het punt denk ik. Er zijn ook een paar uitvoeringen van de Santos, en de witte blijft de mooiste uiteraard, maar over die andere is evengoed grondig nagedacht; er is niet zomaar even een random tint op gegooid.
We komen bij sommige merken wel bijna in de buurt dat er op de website gewoon een RGB kleur-kiezer gezet wordt. Lullig.
Hierboven al genoemd, maar bijvoorbeeld GS is is mijn interesse echt volledig verloren door dat ongelooflijke aantal iteraties in alle kastvormen dat ze jaarlijks uitbrengen. Ik mis daar echt een lijn in.
Maar een paar leuke kleuren van een leuke basis ben ik absoluut voor. Bij voorkeur in blauw, groen of zwart.
Ja, omdat ik dan exact het kleurtje kan kiezen dat het dichtst bij mijn voorkeur ligt. Zouden er maar één of twee kleuren beschikbaar zijn, dan beperkt dat me significant in mijn keuzevrijheid zonder dat dat grote voordelen oplevert voor andere verzamelaars of zelfs de fabrikant.
Zolang anderen er geen aantoonbare last van hebben, heb ik graag de vrijheid om te kiezen.
Dat lijkt me wel. Veel horloges met een iconische status, hebben die status ongeacht de overige kleur configuraties waarin ze geleverd zijn. Vaak hangt de status samen met bijvoorbeeld een persoon, gebeurtenis, film of innovatie en is de kleur een arbitrair detail. En als de kleur niet arbitrair is, omdat het in grote mate zorgt voor herkenbaarheid zoals een oranje Doxa, Pepsi GMT of groene Alpinist, dan zou dit juist spreken voor zoveel mogelijk variatie. Hoe groter de variatie, hoe groter de kans dat daar een uniek, herkenbaar iconisch horloge uit voort vloeit.
Net als met evolutie helpt het om zoveel mogelijk variaties te hebben en door selectie komen daar vanzelf de toppers uit boven drijven.
.
. Grand Seiko, ieder kwartaal een ander gekleurd plaatje erin, doet het niet voor mij. Al zijn het absoluut kunstwerken.
en zoek het lekker uit 
