Verfijnde reflectie…
De reflectie op deze foto is gewoon onderdeel geworden van het totale plaatje, bijna alsof het een bewust onderdeel is van de vormgeving.
De grootte van de driehoek, de positie van de secondenwijzer zowel het einde met het gouden maantje, als de stand waarbij je kunt zien dat ie de grens bewaakt van reflectie driehoek en donkerte …dit is zo’n foto waarvan je achteraf vast kunt stellen dat die nooit meer opnieuw gemaakt kan worden.
Blijft fascinerend… One of my all time favorites.
@Windhund, do you agree?
Edit: aaahhhhhh, ik zie mijn polsje op de foto!
EN DAT MAG DUS NIET HE!
er komt een nieuwe bijdrage 🥴
In al mijn enthousiasme vergeten dat ie niet om de pols mag zitten…foutje bedankt!
Daarom nu de herstelacie.
Gaat om de reuzen close up
Wordt voorafgegaan door een printscreen je van het foto moment waar op te ontdekken is dat ik de Seiko vasthou… Tssss
Deze, daar gaat het dus om.
De reflectie en het strijklicht laten de structuur van de emaille wijzerplaat prachtig naar voren komen.
De opdruk van de tekst bijna driedimensionaal
De diepe kleur blauw aan de bovenzijde.
Met allemaal archieffoto’s is er toch geen hol aan zo’n wedstrijd?
Is de reflectie in een van die pogingen van de foto gevallen?
Reflection with stars takes you right up to the highest stellar in the constellation…i love it
@Mafkees heeft in ieder geval zelfreflectie toegepast in het proces tot die foto. Of is dat de grap?
Pffff. Dit wordt een laaaaaaange poll
Reflectie is voor mij naar binnen gericht. Net als de achterkant van mijn Kemmner, met een prachtig blauwe reflectie van de AR coating in het saffier:
Kijk nog eens goed naar die marker en wat erboven zweeft. En neem dan maar even een espresso
Ik vrees het ook. 🥺