“Erger kan het niet worden, toch?”
Onder dit motto heb ik jarenlang van alles geprobeerd te repareren.
(Het motto bleek niet altijd accuraat
En sinds kort dus ook horloges. Want iets dat niet werkt, moet ik toch even onderhanden nemen.
Vooralsnog met gereedschap “Made in China” en mijn zelfgemaakte horloge pers, zodat ik makkelijk afstand kan nemen als het uiteindelijk toch niets voor mij is.
Ik ben geen horloge fanaat, dus ik heb er ook niet zo veel.
Ik wil weten hoe laat het is, of gewoon de stand van de wijzers zien; mijn hersenen doen de rest wel.
Voor mijn vroegere hobby heb ik 26 jaar lang de Seiko 6159-7010 (Grandfather Tuna) gedragen, zowel onder als boven water. Daarna is hij een beetje verwaarloosd. Eerste eigenaar (1976), en hij loopt nog steeds! Na de teleurstellende eerste Seiko Kinetic overgestapt naar een Citizen Eco Drive “voor het net”.
Mijn vader was wel een horloge liefhebber. Een Omega Constellation en toen het kon een gouden Rolex Oyster Perpetual Day Date. De laatste heb ik uit de erfenis gekocht na zijn overlijden “vader’s eerste Rolex”.
Voor ik deze überhaupt ga openen, oefen ik wat op andere modellen. Een oude Seiko 5, een Citizen Quartz, een oudje van mijn schoonmoeder (“Oh, kun jij iets met horloges?”), en een Seiko Kinetic ladies voor haar dochter (dat heet echtgenote geloof ik ).
Work in progress zeg maar.
Ik heb zelf ook vintage dat blinkt als een wieldop in de maneschijn, maar ik vind een ietwat dof kastje tóch lekkerder dragen (mits nog scherp). Er is niets mis met wat slijt op de kast of band van een decennia oud horloge. Sterker: opgepoetst spul is voor mij een totale dealbreaker.
Tja, wat is vintage…
De Seiko 5? Ook deze loopt nog.
Daar zijn de stiften van de wijzerplaat afgebroken. Daar ga ik een vervangende wijzerplaat op zetten. Waarschijnlijk niet te vinden in dezelfde staat als deze, maar ja.
Een horloge dat nog loopt hoef ik ook niet te repareren, met de kapotte kan ik oefenen.
Voor mij is/was de Tuna een gewoon werkpaard. Sinds enkele weken ben ik erachter dat het een ‘vintage’ is.
Gekocht in 1986 voor DM360 (wat is dat in Euro’s? )
Dus gevoelsmatig is dat voor mij niet zo belangrijk.
Maar wees gerust; ik heb niet het idee dat ik er nu al iets nuttigs aan kan doen (behalve de o-ringen, die al vervangen zijn).
De Rolex is mij teveel waard om er zelf iets aan te doen. Zowel emotioneel als financieel.
Dat inderdaad. Je gaat een sixties oldtimer toch ook niet eeuwig in het vuil laten staan omdat een wasbeurt “niet origineel” is. Van zodra er machines aan te pas komen zou ik ook passen (dus polijsten, bleh), maar eventjes opfrissen met een poetsdoekje is het minimum wat je aan zo’n vintage horloge verplicht bent. Zodat die, nog steeds in z’n originele staat, er zo goed voorkomt als mogelijk is zonder “irreversible damage”.
).
)
