Even voor de duidelijkheid. De “myth” bijv. dat saffierglazen bijzondere halffabrikaten zijn.
Een goed testmiddel is het glas aan het voorhoofd te houden, safierglas voelt kouder aan als mineraalglas. en niet andersom zoals Lunesa beweert.
Zo kan plexiglas van glas onderscheiden worden door het even met de tanden aan te tikken.( Komt hier het spreekwoord: “iets aan de tand voelen” vandaan?) Glas klinkt helder en plexiglas klinkt dof.
Het is ook een fantasie dat safierglas niet kan verkrassen.
Het krast wel, alleen lang niet zo snel als mineraalglas.
Het probleem bij safierglas is dan echter, dat het niet te polijsten valt en vervangen zou moeten worden. Mineraal en plexiglas kunnen wel gepolijst worden.
Groet
Marley
Ik heb er nog even wat tabellen op nageslagen:
-
Synthetische saffier (alfa-Al2O3)
a) Warmtecapaciteit bij kamertemperatuur ca. 79J/mol.K
b) Warmtegeleiding bij kamertemperatuur ca. 2,3 W/m.K -
Kwartsglas (mineraal glas)
a) Warmtecapaciteit bij kamertemperatuur ca.45,3J/mol.K
b) Warmtegeleiding bij kamertemperatuur ca. 1,3 W/m.K
1a is groter dan 2a en 1b is groter dan 2b. De conclusie is dus, dat Marley gelijk heeft.
Wat zal nu kouder aanvoelen, saffier of diamant als gegeven is, dat de warmtegeleiding van diamant ligt tussen 1000 - 2600 W/m.K ?
Ik kan uit de eenheid de redenering volgen, maar makkelijker is de redenering van jou, Lunesa: hoe hoger de warmtegeleiding, hoe kouder een stof aanvoelt. Je geeft zelf al aan dat de warmtegeleiding van diamant 1000-2600 W/m.K is; vele malen groter dan die van saffier -> diamant zal dus ook veel kouder aanvoelen.
Gerwin
Diamant zal inderdaad kouder moeten aanvoelen. Ik had dit echter anders gezien. Wetende, dat diamant een slechte electriciteitsgeleider is, en tevens wetende dat warmtegeleiding en electriciteitsgeleiding hand in hand gaan, trok ik de conclusie, dat diamant de slechtste warmtegeleider van de drie zou zijn. En saffier iets minder slecht enz. Dit is dus onjuist, omdat diamant … een uitzondering is; slechte electricteitsgeleider goede warmtegeleider! De redenering gaat dan vervolgens geheel mank. Weer wat geleerd.
Een andere manier om de te herkennen of je met saffier of kwartsglazen van doen hebt is alsvolgt. Zoek de specifieke dichtheden op van kwarts en saffier (ik heb dit nu niet gedaan), weeg de glazen en bepaal het volume door ze afzonderlijk in een gecalibreerd glas te gooien en de volumestijging te meten. Met de gewichten kom je dan op de dichtheden.
En nu hou ik hier definitief over op, want het begint al aardig off-topic te geraken deze draad. 
Mmm, Lunesa, ik wou toch nog op één bijzin reageren: warmtegeleiding en elektriciteitsgeleiding gaan niet standaard hand in hand. Isolatoren in de elektrotechniek zijn slechte geleiders van elektrische energie (gelukkig maar), maar het is zeer wel mogelijk dat deze de warmte juist heel goed geleiden (zo kunnen ze ook gebruikt worden als koelplaat of -element). De toepassingen zijn in deze gevallen meestal niet alledaags en komen voor in high-end apparaatuur in de industrie.
Zoals je weet is de warmtegeleiding een maat voor de hoeveelheid warmte in bijvoorbeeld een ruimte die door de muren wordt verloren gegeven de dikte en de warmteweerstand van deze muur. Elektriciteits geleiding heeft alles te maken met de elektrische weerstand (geleiding is de reciproke van weerstand, G = 1/R = 1/(U/I) ) en wordt uitgedrukt in S/m.
Gerwin
Gershwin Schreef:
Mmm, Lunesa, ik wou toch nog op één bijzin
reageren: warmtegeleiding en
elektriciteitsgeleiding gaan niet standaard hand
in hand. Isolatoren in de elektrotechniek zijn
Dit is een vuistregel, die meestal geldt. Als een isolator goed tegen de warmte kan ;-), zal dit vermoedelijk door andere eigenschappen komen; koelribben, bestand tegen hogetemperaturen (porselein!) etc. Het zou kunnen zijn, dat men tegenwoordig nieuwe materialen kan maken (halfgeleiderachtig?), die warmte slecht geleiden, maar electriciteit iets beter.
Ik kom nog even terug op de vergelijking van specifieke dichtheden van saffier en kwartsglas. Kan het toch niet laten blijkbaar. I.p.v. van het volume te meten d.m.v. een gecalibreerd glas met water, kan men beter als volgt te werk gaan.
Neem een schuifmaat en meet de diameter R van het ronde horlogeglas. Meet vervolgens ook de dikte van het glas, d. Het volume: pi x (R/2)^2 x d. Leg het glas op een preciese weegschaal en weeg. Deel volume en gewicht op elkaar etc.
Weer een andere methode. Haal de glazen uit het horloge en ga naar een goede opticien. Die zou denkelijk de brekingsindexen kunnen meten, en dan ben je er ook.
Gewijzigd: typo in formule
Kijk aan, ook hier leiden meerdere wegen naar Rome. Wat is eigenlijk jouw achtergrond Lunesa? Zit jij in de hoek van de natuur- en scheikunde en dergelijke?
Groeten, Gerwin
Gershwin Schreef:
Kijk aan, ook hier leiden meerdere wegen naar
Rome. Wat is eigenlijk jouw achtergrond Lunesa?
Zit jij in de hoek van de natuur- en scheikunde en
dergelijke?
Zoiets, ja. Ik dacht net nog, moet ik nog beginnen over kristalstructuren en vrije electronen e.d., maar ik weet er niet meer zoveel van; e.e.a. is wat weggezakt, ik moet het dan weer opzoeken in de boeken. En het moet ook weer niet te ver voeren; de info op dit forum moet vooral praktisch blijven.
We hebben nu met z’n allen een paar methoden geidentificeerd voor het onderscheiden van kwartsglas en saffierglas, waar de meesten mee uit de voeten kunnen.
Voor mij is het leermoment: de meeste fabrikanten van horloges maken veel fuss over saffierglas en maken er een “major selling point” van, en dat blijkt dus nergens op te slaan, want een saffierglaasje heb je voor 20 dollar.
Groeten, Gerwin
Heerlijke oplossingen het ene glas is kouder of warmer dan(niet als)het andere… eh maar als ik alleen horloges met hetzelfde soort glas heb… hoe kom ik er dan achter? Hoe weet ik trouwens of het glas of kunsstof is? Geluid? Ben er inmiddels achter dat kunststof smelt, oeps. Als iemand mij kan helpen dank is groot.
Marley lees net je oplossing tegen tanden tikken, bedankt