Meeste opwinders is aan het begin van je dag opwinden Bij opwinden merk je wel dat de weerstand groter wordt. Als je dan te ver doorgaat dan gaat ie stuk ja, maar dan moet je ook wel érg veel kracht zetten.
Mijn Omega MKII draai ik 's ochtends een keer of 30 rond en af en toe als ik mezelf betrap lang naar mijn horloge te kijken en het gevoel heb dat ik bespied wordt, dan draai ik er nog een paar keer aan. Maar ja, met zo’n mooie klok moet je toch iets.
[edit]
omdat het vrijdag is en ik nog niets in het vrijdag topic geplaatst heb hier maar een plaatje om de zaak op te vrolijken.
Maximaal opwinden van niet-automatische uurwerken is geen probleem en bij oudere horloges met een geblauwd stalen veer is dit met het oog op een zich optimaal vormende binnenste eindkrul zelfs aan te bevelen. Uiteraard moet het niet overdreven worden: maximaal is voelbaar maximaal.
Horlogeveren moeten vanwege het opwindmechanisme (de snelle rotatie van de kroon wordt omgezet naar een langzame van het kroonrad) tegen een stootje kunnen en worden daarom voorzien van een zogenoemde bride; een meestal iets dikker plaatje veermateriaal dat op het buitenste uiteinde van de veer geklonken of – zoals bij moderne veren vrijwel altijd het geval is – gelast wordt en tegen het haakje in de wand van de ton drukt. Een goed ontworpen bride zorgt niet alleen voor een aanmerkelijk grotere weerstand tegen schade, maar ook voor een betere verdeling van de omgangen in de veerton en daardoor voor een geoptimaliseerde krachtoverdracht.
Moderne Nivaflex-veren gaan bij zorgvuldige behandeling (er is niet veel voor nodig om ze bijvoorbeeld tijdens een reinigingsbeurt grondig om zeep te helpen!) meer dan een horlogeleven mee, met name omdat ze ongevoelig zijn voor vervorming door materiaalmoeheid. Die fenominale eigenschap bood overigens meteen de gelegenheid – ook weer ter optimering van de afwikkeling – dergelijke veren een ‘ingebakken’ tegengekromde (s-)vorm te geven.
Dat is bij oudere veren uit textuurstaal wel anders: ze vervormen al snel nadat ze zijn geplaatst, worden daardoor minder sterk en net als bij grotere klokken is de maximale levensduur beperkt tot ruwweg zo’n 4.000 keer op- en ontspannen. Veel of weinig opdraaien heeft op die veroudering overigens weinig invloed, alleen is het schadelijk dergelijke veren voortdurend in opgewonden toestand te houden (wat uiteraard nooit gebeurt bij een horloge in lopende toestand).
Belangrijker is de conditie van het uurwerk zelf: een vervuild, gebrekkig gesmeerd fijnmechanisch wonderwerk opwinden is uiteraard vragen om problemen. Wordt het horloge regelmatig voor langere tijd weggelegd, dan is het met het oog op de verdeling van de olie in ieder geval aan te raden de veer eens per week helemaal op te draaien.
Iedereen prettige feestdagen gewenst en met vriendelijke groeten,
Robbert
Ja hoor, maar natuurlijk niet wanneer die Speedmaster laten we zeggen de laatste zes van die 22 jaar nog geen horlogemakerswerkplaats van binnen heeft gezien! Ondanks al die moderne smeermiddelen van de laatste jaren: olie en vet hebben nog altijd niet het eeuwige leven.
Ik heb hier al eens eerder op gewezen, maar wél schadelijk bij dit en andere calibers die voorzien zijn van een klassiek chronograafmechaniek is het voortdurend laten meelopen van die chronograaf: de gebruikte raderen met driehoekige vertanding (in dit uurwerk en ook in het oudere caiiber 321 zijn dat er twee), toegepast vanwege de geringere speling, zijn hiertegen uiteindelijk niet bestand. Recentelijk werd ik weer eens met de (dure!) gevolgen geconfronteerd, vandaar mijn opmerking hierover.
Bij mijn handopwinders varieert het tussen circa 18 keer en 48 keer dus nee geen standaard alhoewel de meeste vintage horloges bij een keer of twintig voelbaar ver genoeg zijn opgewonden.
Bij opwinden merk je wel dat de weerstand groter wordt. Als je dan te ver doorgaat dan gaat ie stuk ja, maar dan moet je ook wel érg veel kracht zetten.