GezwamDavinci
3 likes
Jij bent gemeen.
1 like
Graag on topic.
Datzelfde kan van Seiko gezegd worden.
Junghans threads, daar is een tekort aan. Een groot tekort. 
Hoe graag ik ook zou willen dat het anders was, bij de aankoop van een nieuw (gebruikt) horloge speelt de restwaarde/verkoopwaarde wel degelijk een grote rol. Ik zou niet snel een horloge kopen waarvan ik weet dat ik het moeilijk kwijt raak als ik er op ben uitgekeken of als ik iets nieuws zoek. En daar ben ik waarschijnlijk niet alleen in. Ik denk dat een belangrijk deel van het succes van Rolex valt te verklaren door dit principe.
De restwaarde is ook wel een ding voor mij, ik ben nog jong en er zouden dus momenten kunnen komen dat ik mijn collectie moet liquideren. En das it het toch wel een fijn idee dat ik op zijn minst nog een paar duizend euro over houd.
1 like
Ik ben toch wel benieuwd hoeveel mensen 10K voor een product betalen dat na 1 stap uit de winkel niets meer waard is, maar wel een vervangingswaarde van 10K heeft.
Laatst in het Taphuys heb ik een “Mannenpap” geprobeerd. Die was OK, maar toch liever een Skuumkopje of een simpele Hertog Jan.
Heh… Je hebt een grote vijver in de tuin?
Ik denk dat hele hordes economen en gedragswetenschappers het daar niet mee eens gaan zijn. 
Dat moet ook. Rare mid-range duikertjes met nog raardere vierkantjes op de wijzers.
Niet verder vertellen.
Smaak hebben hoeft niet per se te betekenen dat je oud bent, mocht het een troost zijn.
5 likes
Voor mij meer een eerste levensbehoefte 
…
1 like
Je bedoelt mensen die een nieuwe auto bij de dealer kopen?
1 like
Denk je? Ik denk namelijk dat dat wel meevalt. Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken, maar voor mij zijn dit niet-substitueerbare goederen. Als ik een Rolex Submariner wil, wil ik een Rolex Submariner en geen Royal Oak Offshore. De prijs van de Royal Oak heeft dan geen enkele invloed op mijn aankoopbeslissing, evenmin als de prijs van tandenborstels van invloed is op mijn aankoopbeslissing van vuilniszakken.
Als jij echter alleen maar een statusproduct wil, is er mogelijk wel wat meer keuze. Een rolex is een veblen good, hoe duurder hoe gewilder.
Tja, ik vind de markt “Rolex” wat gelijk staan als een Gucci heuptasje en dan beide vaak in neppe staat gedragen…
Dat is jammer voor een merk als Rolex want er zitten (als ze even van de coke af kunnen blijven) vrij serieuze modellen bij.
Over het algemeen heb ik een redelijk “Oh Oh Cherso” idee bij het horen en zien van dit merk.
Zonde want de lat lag zo hoog… En heel MP staat vol met nepperts.
En dan de hele dag uitleggen dat jij wel een echte heb… Tuurlijk…
Nou geef ik 100 tot 500 Euro voor zo’n ding en mag iedereen in z’n handen klappen.
2 likes
Het gaat bij mij persoonlijk meestal om de afweging of ik t waard vind een bepaald bedrag te betalen voor iets wat ik wil hebben of nodig heb, hoe graag ik t wil hebben of nodig heb, prijs/kwaliteit en OF ik t kan betalen. Zo koop ik vrije uitloop eieren bv, iets duurder met het idee dat de kip buiten kan lopen en zo een aangenamer leven heeft. Zo ook met kipfilet in de scharrel variant 25% duurder. Een ander interesseert dit niet en gaat voor de goedkoopste variant of moet wel want €60,- weekgeld. Heb inmiddels aardig wat duurdere horloges. Heb ik ze nodig? Nee. Op een Casio van €25,- kan ik ook de tijd aflezen, of helemaal zonder horloge kan ook. Ik beleef er echter veel plezier aan, mijn collectie. Kon ik ze betalen? Ja! In dit geval heeft het plezier de overhand. Wil jij graag die Rolex? Kun je het betalen en vindt je die prijs het waard? Dan doen mensen dat. Zou ik graag een Rolex willen? Ja! Niet alle types, maar een witte explorer 2 bv. Mooi! Ben ik bereid een groot deel van mijn collectie daarvoor te verkopen? Nee! = Keuze. Zo graag wil ik m dan blijkbaar ook niet weer. Iets anders wat mij tot nadenken zette: het spotje van omroep Max over de armoede onder eenzame ouderen in Moldavië meen ik. Mijn God wat vreselijk! Als ik dat afzet tegen mijn horlogehobby ben ik ook fout bezig volgens mij. Al realiseer ik me dat ook ik de wereld niet kan redden.Mijn tante van 84 vertelde mij dat ze 75 jaar geleden al zilverpapiertjes op school voor Afrika inzamelde, dat was toen blijkbaar wat geld waard. Ze vroeg mij toen hoeveel zin het heeft gehad om 75 jaar geld te pompen in dat werelddeel. Weinig vrees ik. Als echt iedereen alles zou delen van zijn welvaart en er geen oorlogen meer gevoerd zouden worden en al het geld van wapentuig in de wereld gestopt zou worden zou het er een stuk beter uitzien denk ik. Rijkdom vergaren en niet eerlijk delen is dus de pest voor de wereld. Daar doe ik dus blijkbaar ook aan mee met mijn verzamel woede. En toch weet ik dit voor mezelf te verantwoorden blijkbaar. Best wel hypocriet dus. Hoe kom ik hier toch op? Zal de naderende kerst wel zijn. Stort mezelf zometeen in de winkelgekte om mijn karretje vol te stampen met lekkers wat eigenlijk onnodig is en niet deel met iemand die niet te vreten heeft. Lul die ik ben.
Zalig kerstfeest gewenst.
10 likes
Nou, geen 10K, maar als je ziet hoe snel de waarde van digitale camera’s keldert, dan geldt dat principe wel een beetje. Een camera die drie jaar geleden nog “de keuze voor de professional” was is nu “geschikt voor de beginner”. Nieuwe techniek wordt enorm gehyped en het moet allemaal steeds meer en sneller.
En toch kopen mensen gloednieuwe camera’s en vinden ze de afschrijving blijkbaar normaal.
Laat me raden, je bent ermee naar de maan geweest ?
Nee, erfenis van mijn schoonvader.
1 like
In alle eerlijkheid € 10 gestemd.
Rolex doet mij totaal niets, en daar is mijn knip ook wel blij mee.
En restwaarde speelt daarbij voor mij geen enkele rol.
Ik ben geen durf-investeerder, maar koop een horloge omdat ik het leuk vind.
En mocht het achteraf nog een leuk bedrag opbrengen is dat meegenomen.
3 likes
Inderdaad, voor hetzelfde geld, of iets meer, hadden ze een mooi horloge gekozen als moonwatch, dan had ik misschien wel een moonwatch willen hebben.