Vroeger in dān oorlog hadden militairen vaak horlogeās met witte platen en spiegelend glas. Men kwam erachter dat spiegeling en opvallende kleuren tijdens gevechten niet handig waren, en het horloge vaak beschadigde. Dragen aan de binnenkant voorkwam dit enigzins. Ook bij het gebruik van een lang wapen kon je de tijd aflezen zonder de ondersteunende arm van het wapen te halen.
Alles in series is bullshit met een hoog āpeppyā gehalte. Of je moet het prettig vinden dragen tijdens het gevecht met je tonercassettes en office-bestandjes.
Ik sprak onlangs iemand die, toen ik haar vroeg waarom ze dat deed, zei ādat is etiquetteā.
āOh, vertel eens?ā Vroeg ik, wetende dat dit klinklare nonsnes is. Ze zei dat je je horloge eigenlijk niet moet laten zien, dat is niet sjiek. Mijn vrouw vroeg of ze niet in de war was met een smoking (geen polshorloge) maar nee: zoān stalen horloge als ik omhad kon eigenlijk niet (ik droeg een colbert, overhemd en Bond-seamaster) maar de Zinzi klok die haar vriendin droeg - met wijzerplaat gewoon op de buitenkant van de pols - dat kon wel, want dat is een āhipā horloge, en mag daarom gezien worden.
Ik heb geinteresseerd geknikt en wat in mezelf gegniffeld
In mijn puberjaren was het dragen van een horloge aan de binnenzijde van de pols de geheime code voor: Ik ben verliefd. Ik ben daar inmiddels ver aan voorbij geraakt.
Ik dacht dat het misschien kon zijn dat je de tijd makkelijk kon zien terwijl je aan het schrijven was en heb het zelf ook even geprobeerd maar het wordt er niet echt duidelijker op zoals te zien:
Tijdens WOI en WOII werd het Horloge wel aan de binnenzijde gedragen
zodat je tijdens het besturen van je Tiger moth of Spitfire gewoon je vliegtuigstuur kunt blijven vasthouden tijdens het aflezen van de tijd