Ik ben nu een tijdje hier aan het kijken en lezen. Het valt me op dat best wel wat mensen regelmatig wisselen van horloge…(en dan bedoel ik kopen en verkopen) ik ben benieuwd wie er hier een speciale betekenis heeft aan een of meerdere horloges? Ik zelf heb bij de geboorte van mijn kinderen een horloge gekocht als aandenken van deze gebeurtenis. (dat betekend ook dat deze dus ook nooit de verkoop in zullen gaan) Ben benieuwd!!!
Hier een Meistersinger die ik (gedeeltelijk) van mijn vrouw heb gekregen. En de onlangs verkregen Marine Master 300 die aangeschaft is op de dag na de geboorte van mijn oudste zoon is toch ook wel erg speciaal…
Ik heb dit al vaker op het forum gepost. Horloge van mijn (veel te jong gestorven) vader gaat alleen de deur uit als ik honger heb, en geen geld voor eten.
Bij mij zijn het meer krijgertjes:
Een Seiko Sportura kinetic als cadeautje van mijn vader;
Een Citizen klokje van mn vriendin voor mn verjaardag;
Een Zentra die ik gejat heb uit mn vaders zakhorlogekastje;
Een vage nep rolex sub blauw/goud als cadeautje van mn buurman (uit geintje)
Die kunnen dus allemaal niet echt weg.
En een Longines Hydroconquest die ik voor mezelf gekocht heb in Praag, die bevalt me achteraf het minste.
Nu een Magrette Moana in bestelling. Ik ben benieuwd…
Omega Seamaster gekregen als trouwhorloge, Sinn 103 is op de rotor gegraveerd met de namen en geboortedata van mijn zoons, Tudor gekocht met m’n 25-jarig ambtsjubuleum. De rest is transfervrij, mits het een upgrade is.
Het bewijs dat je met een MBO 3 diploma net zoveel kunt verdienen als een HBO’er als je er maar voor werkt en je kansen maar grijpt.
Voor m’n 25e een gloed nieuwe Breitling kunnen aanschaffen.
Gekregen van mijn peetoom toen hij 75 werd. Zijn opmerking erbij: “Ik geef hem nu omdat ik oud ben en je er er als horloge liefhebber blij mee wil maken nu ik nog bij mijn volle verstand ben”.
Mijn Shogun gaat niet meer weg. Het is mijn kado aan mijzelf omdat ik in 2016 de marathon van Rotterdam heb uitgelopen,
terwijl ik vijf jaar geleden nog een pakje per dag rookte.
Het armbandje ernaast is gemaakt van de veters van de schoenen waarop ik dat gedaan heb.
Mijn oudste zoon poepte na de geboorte zijn eerste meconium over papa zijn Omega. Die heb ik dus niet meer (ik heb dit ook niet aan de koper vermeld overigens)
Ik heb in die zin geen emotionele band met mijn horloges eigenlijk. Ik heb niets gekocht voor een speciale gelegenheid, had tijdens beide bevallingen van mijn zoons wel wat anders aan mijn hoofd (weet ook gewoon echt niet meer wat ik droeg bij de tweede) en tijdens het verwekken van droeg ik geen horloge.
Ik heb wel het horloge dat mijn opa altijd droeg. Dat is heel dierbaar. Maar het horloge is in een dusdanige staat dat het gewoon niet meer te dragen of te repareren is. Die ligt dus veilig opgeborgen.
Ach, de door het ziekenhuispersoneel gemaakte foto’s boden uitsluitsel.
Heb het verlovingshorloge van mijn pa (die overigens nog in goede gezondheid verkeert), een Pontiac, alsook een tweetal horloges van mijn opa (reeds lang overleden), een Prisma, liggen.