Ik ging vandaag vroeg de deur uit naar mijn werk en dacht, ach laat ik die paar lege dozen even weggooien. Dus met een stapel dozen onder mijn arm en daarboven op nog een Tupperware met een Thais kliekje van gisteren stapte ik vrolijk de deur uit. Om mijn linker pols zat mijn Citizen Promaster Eco-Drive. Zoals elke dag doe ik de deur op slot aangezien ik het de heren inbrekers anders wel erg makkelijk zou maken.
Ik draai me om, geconcentreerd op mijn dozen en Thaise kliek zodat deze niet op de grond vallen. Toen gebeurde het, bij het omdraaien schraapte mijn Citizen langs de bakstenen muur…“SCHRIEEEEEEEEEEEEEEKKK!”. Tientallen gedachten gingen door mij heen zoals, “ik hoop dat de schade meevalt”. Terwijl ik diep van binnen wel beter wist.
Ik durfde haast niet te kijken, maar wist dat ik toch ooit naar mijn horloge moest kijken al was het maar onbewust zodra de grijze massa het nodig acht om de tijd te weten. Even door de zure appel heen bijten en kijken. Het viel alles behalve mee. Er hingen zelfs twee braampjes van het staal aan het uiteinde van de krassen. Precies op de eens zo mooie glimmende rand om het glinsterende saffier.
In de auto heb ik de hele weg naar mijn werk zitten wrijven over de krassen en bramen. Hoe naief kunnen je emoties zijn dat je diep van binnen hoopt dat ze wel verdwijnen als je maar genoeg met je vinger er over heen wrijft.
Aangekomen op mijn werk heb ik de stoute schoenen aangetrokken. Chroom polijstmiddel voor auto’s. Gisteren kreeg ik het van een collega om het te proberen voor een produkt op het werk. Niet dat ik met auto’s werk maar het was bedoeld voor iets anders. Ik dacht, het heeft zo moeten zijn. Eerst maar eens alles afplakken rond de krassen en dan voorzichtig beginnen met polijsten. Er gebeurde weinig. Misschien doe ik te voorzichtig. Nog maar eens polijsten en nu harder drukken. Na een 30 minuten polijsten zijn de krassen helemaal verdwenen.
Wat een wonderspul. Als mijn collega een meisje was geweest had ik hem gezoend!
Helaas heb ik geen foto’s hoe het eruit zag, maar ik kan wel laten zien hoe het er nu weer uitziet. Sorry voor de slechte foto’s maar mijn vriendin heeft de goede camera meegenomen.
De krassen zaten tussen 12 en 13 uur. Zoals je ziet is het weer helemaal glad en glimmend.
Ik ken dat gevoel…je kunt op dat moment wel door de grond zakken!!
een ander zal dan waarschijnlijk zeggen ach…het valt wel mee het is maar een horloge!!!.wat!!!..een horloge!!!(dat begrijpt een "leek"toch niet)en dat terwijl je er zooo zuinig op bent!
Ik ben blij dat de krassen verdwenen zijn.
Die vervelende thaise klieken ook altijd…
Ik loop tegenwoordig ook minstens een meter van de muur af met mijn linkerpols…
(ik heb vroeger swatch gehad…die hadden van die speciale plastic beschermdingetjes voor op je kast te klikken zodat dit niet gebeurd…ff een flash-back…)
Ik kan me de eerste kras op mijn Harley-Davidson nog herinneren… Wat een drama. Kras #2 was al een stuk minder erg, van kras #3 weet ik niet eens meer waar hij zit
Blij dat alles goed afgelopen is. Enne - mocht er eens echt een kras op komen: het is maar een klokje, geen Picasso…
Gelukkig goed afgelopen! Laatst heb ik iets soortgelijks meegemaakt.
Ongeveer 2 weken geleden liep in Purmerend in de regen met van alles onder mijn arm in het voetgangersgebied. Wat doe je dan? Je loopt zo dicht mogelijk langs de puien en laten de Purmerreutelaars daar nu ook afvalbakken tegen aan bevestigen! Dus natuurlijk op een ‘goed’ moment: BANG! Een klap met m’n pas nieuwe MWC tegen zo’n afvalbak. Balen natuurlijk. Ik gebruik hem wel als toolwatch, maar toch. Toen ik in de auto zat even een snelle blik: alles zat er nog op een aan, gelukkig, en hij liep nog (military specs hè:)).
De volgende dag toch nog eens even de kast inspecteren, er moest toch ergens een flinke buts zitten. En ja hoor, op 4 uur. Maar, wat zie ik nou: de lunette beweegt! En het was nu juist het speciale van deze lunette: hij zou volgens diezelfde specs niet kunnen draaien! Voorzichtig draaien… en ja hoor er zat beweging in en er kwam opgedroogde lijm onder vandaan. Nog wat meer draaien, nog meer lijmresten, enz… Haha, nu heb ik weer een gewone duiker met een gewone lunette:). Ik weet alleen nu even niet of ik blij moet zijn of toch een heel klein beetje teleurgesteld:(
Aaargh. In mijn vorige woning was het trappenhuis bedekt met granol. Een mengsel van grind en schelpen en andere rotzooi. Wanneer je er met je hand tegen stootte lag hij meteen open. Super onveilig ook nog. Gelukkig nog nooit met een horloge tegen aan gebotst. En snel verhuisd.
