Eerder deze week al een oudje dat aandacht nodig heeft, nu een heel oude 142St PVD. Opnieuw advies van Gerard gevraagd en die somde een aantal dingen op die op grond van de foto’s gedaan zouden moeten worden: glas, kroon etc. De jury is nog in beraad over de wijzers: niet duidelijk is of ze verkleurd zijn of dat ze in een serie met witte en rode wijzers zijn gemaakt: de urenaanduider bovenin is ook uitgerust met een witte wijzer zonder enig spoor van verkleuring.
Ondanks dat (en de prijs die daar aan hing) was het nog steeds een goed idee om me met de verkoper in verbinding te stellen. Na het opsommen van de ‘flaws’ een bod gedaan (schandalig laag, eigenlijk) en hij hapte! Dus, mijn eerste PVD’er is onderweg!
Van harte proficiat Mr. Sinn! :}Zijn er dagen dat
je geen horloges koopt?:}
Nou, er zijn meer dagen dat ik VERkoop. Mijn collectie behoorlijk uitgedund: bijna alle Seiko’s behalve de 6105s en 6309 zijn weg, ja ook mijn Marinemaster. Maar om mijn principe van ‘herinvesteren in plaats van nieuw geld investeren’ vast te houden, moet ik nu toch na gaan denken…
Beide Sinns heb ik heel goedkoop te pakken kunnen krijgen. En ik zie wel of ik ze hou.
Mr Sinn!!
Ik ben wel benieuwd naar een groepsfoto van je Sinn collectie.
Wederom gefeliciteerd met een prachtige Sinn…
Ik begin toch aardig jaloers te worden;)
Even contact gehad met Lemania-specialist Dave in de UK. Hij bevestigt het feit dat het een heel vroege 142 is. Dat is te zien aan de schaalverdeling op de 12 uurs sub-dial: deze heeft nog tussenliggende 30min. markers. Later (vanaf begin jaren 80) is dat vervangen door alleen de urenmarkers.
Het is geen type 140, want die had een subdial minder: de bovenste die de 24 uurs schaal aangeeft.
De witte wijzers zijn vervanging van de originele: zo wit worden ze door verkleuring nooit (maar de rode zijn er nog wel) en als laatste de draaikronen: die zijn ooit vervangen door glimmende, maar ook daar weet Sinn wel raad mee!
Waarschijnlijk moet het horloge wel naar Sinn zelf: er blijken 3(!) verschillende kast-types in omloop te zijn; dat heeft invloed op de keuze van het juiste glas.
Bovenstaande zaken zijn ook al door Gerard aangedragen, maar het is leuk wanneer uit andere hoek precies dezelfde feiten naar voren komen.
Nou nou het kan niet op de laatste paar weken Sinno
Geintje hoor, echt top hoor wat je aan Sinn horloges scoort (tu)
Ik zou zeggen, geniet er van want dat zijn ze echt waard!
Terwijl ik dit schrijf, heb ik mijn andere 142 om en ik zie een verschillen tussen het oudere model en de jongere (die ik draag). En ik bedoel niet de hierboven beschreven verschillen op de plaat.
De waarneembare verschillen geven wel voeding aan de wetenschap dat Sinn het model 3x heeft veranderd. Ik had er al wel van gehoord, maar nog niet gezien: om het glas te vervangen moet het horloge inderdaad naar Sinn terug om te bepalen welk glas er op moet. (Of Gerard moet een ander oplossing hebben - moet ik hem nog vragen).
De achterkant van de Sinn 142 is sterk beïnvloed door de Duitse deelname (Reinhard Furrer) aan Spacelab in 1985. Furrer droeg een PVD 142. Oudere modellen hadden een glad kastdeksel, latere (vanaf '85) hebben allemaal een ‘D1’ toevoeging. (D1 = Eerste Duitse vlucht). Lang heeft Sinn volgehouden dat ze de eerste automatische chronograph in de ruimte hadden. Natuurlijk weten we nu dat het William Pogue was die zijn Seiko 6139 11 jaar eerder al om had tijdens een Skylab missie. Grappig eigenlijk dat Seiko nooit met dat feit aan de weg heeft getimmerd!
(En natuurlijk schrijf ik dit ook omdat het horloge in ieder geval in Nederland is aangekomen - nu maar afwachten hoe het met de TNT’ers gaat die het pakket moeten vervoeren…)
Menno
Even wat foto’s om het allemaal te verluchtigen.
Pogue en Furrer
Hier niet duidelijk te zien, helaas: het glas sluit strak aan tegen de kast, de oudere modellen hebben een kleiner glas waardoor er een diepliggende ring tussen het glas en de kast ontstaat, zoals op de foto bij de eerst posting hierboven.
.JPG)