Mijn liefde voor mechanische horloges begon aan het eind van de jaren 90 toen opeens alle batterijtjes in mijn kwartshorloges op hetzelfde moment leeg waren. Tezelfdertijd ontdekte ik Ebay, wat toen nog voornamelijk een Amerikaanse aangelegenheid was. Ik kreeg toen al snel een voorkeur voor Omega, en met name hun Seamaster Dresswatches uit de jaren 60. Ik heb toen dit exemplaar ‘gewonnen’ via Ebay, ik meen me te herinneren voor rond de 150 dollar.
Sorry voor de slechte kwaliteit foto’s. Ik zal bij de volgende telefoon eens wat meer uitgeven aan de camera.
Ik had het horloge dus al een jaar of twintig toen ik een paar jaar geleden besloot dat ik te veel horloges had en probeerde wat te verkopen. Het enige waarvan dat lukte was dit horloge, dat ik voor 150 euro aan een collega verkocht. Ik had beter moeten weten. Ik ben geen flipperaar en doe niet makkelijk afstand ergens van. Het begon te knagen dat ik dit horloge kwijt was.
Ik wilde namelijk naast een aantal nette, mooie en voor mijn doen kostbare horloges, ook een no-nonsense horloge om dagelijks te dragen. Een beetje een ‘explorer-type’, maar dan bereikbaarder. Het moest tegen een stootje kunnen, dus shockproof en in zekere mate waterdicht zijn, maar wel van een geloofwaardig merk. Het moest te repareren zijn en mocht ik het ooit verliezen of mocht het onherstelbaar beschadigd raken, dan moest het vervangbaar zijn, dus niet super zeldzaam en niet te duur. Ik heb een voorkeur voor vintage. Als je verstandig kiest is dat ook goedkoop.
Verschillende merken kwamen in aanmerking, zoals Enicar, Eterna, Mido, Movado, Roamer of Tissot. Uit de jaren 50 waren ze meestal niet (genoeg) waterdicht en/of waren niet schokbestendig en de stijl uit de jaren 70 spreekt mij meestal niet aan. Het moest dus uit de jaren 60 komen, maar fatsoenlijke exemplaren vond ik al snel te duur. Ik kreeg echt spijt dat ik de Seamaster had weggedaan. Gelukkig draagt de collega die het horloge had gekocht tegenwoordig altijd een smartwatch en was hij bereid het voor hetzelfde bedrag aan mij terug te verkopen.
Dit is mijn ideale dagelijkse horloge. Jong genoeg om voldoende schokbestendig te zijn, als het goed is waterbestendig genoeg om een keer een regenbui te kunnen hebben. In roestvast staal en klein genoeg om niet te zeer aanwezig te zijn, maar ondanks zijn 34 mm oogt hij toch groot genoeg om niet te ielig te zijn. En natuurlijk van een zeer geloofwaardig merk zonder te kostbaar te zijn. Hij gaat dus nooit meer weg. Met de niet-originele kroon zal het ook zeker niet voldoende opbrengen om het waard te maken om weg te doen. Ik zal er ook geld voor over hebben om het goed te onderhouden. Ik hoop er nog lang plezier van te hebben.
Vroeger opende ik nooit horloges om het uurwerk te bekijken. Dat ben ik pas recent gaan doen. Alleen merkte ik bij deze Seamaster dat dit een voorlader is, een zogenaamde Unishell. Ik heb zelf geen gereedschap om het glas er af te halen. Ook merkte ik dat er helemaal niets op de achterkant staat, ook geen zeepaardlogo. Ik kom op internet vrijwel geen Seamasters tegen zonder dat logo, maar heb al wel gelezen dát ze voorkomen.
Ik ging verder op zoek naar informatie. Omega maakt al Seamasters sinds 1948 en er zijn er nog ontzettend veel te krijgen. Toch verbaasde het mij dat ik weinig informatie over vintage Seamaster Dresswatches kon vinden. Het gaat bijna allemaal over recentere Seamasters, de duikers en de Bond-horloges.
Ik leerde via internet dat er alleen in de jaren 63-67 zowel Seamaster als De Ville op de wijzerplaat stond. Hij moet dus wel uit die tijd zijn en dat pas ook bij de stijl. Ik ben zelf uit 64, dus het zou geweldig zijn als het een birthyearwatch zou zijn. Ik zal hem binnenkort wel naar mijn horlogemaker brengen om de kast te openen voor het bepalen van kaliber en de referentie en voor onderhoud.
Ik zou echter nog wel graag informatie willen vinden over de Seamaster De Ville horloges uit deze tijd (midden jaren 60). Kan iemand me goede websites of boeken adviseren met informatie daar over?
Verder zoek ik nog informatie over hoe waterbestendig dit horloge zou kunnen zijn (als de gaskets in orde zijn). Duidt de naam Seamaster niet sowieso op (een zekere mate van) waterbestendigheid? En duidt de Unishell daar ook niet op? Weet iemand hoe waterdicht het oorspronkelijk geweest zal zijn? 3 of 5 bar zou voldoende zijn om regendruppels buiten te houden.
Weet ook iemand waarom het zeepaard niet achterop staat? Duidt dat ergens op? Kan het te maken hebben met het feit dat het horloge uit de USA komt? Ik begreep dat alleen bepaalde in meer of mindere mate gouden horloges pas in de USA van een kast werden voorzien en dat stalen horloges toch altijd zo uit Zwitserland kwamen.
Alvast bedankt!
