Nooit gedacht dat ik een dergelijk topic zou openen maar ik heb nou toch iets in mn handen, ik vind het bijzonder.
Het horloge is van mn oma geweest, mn vader heeft het laatst gevonden op zolder samen met nog wat seiko’s maar deze viel wel op(ondanks dat ie echt heel klein is) hij is naar de juwelier gebracht maar die wist er ook niet veel over te vertellen (jaartal etc).
Op de foto’s is goed te zien hoe klein dit ding is, 2 cent voor schaal, het is echt een heel klein horloge. Nu zijn mijn vragen:
Hoe maak ik de kast open om naar het uurwerk te kunnen kijken?
Kan iemand mij een indicatie van een jaartal geven waarin deze gemaakt zou kunnen zijn?
Heeft iemand nog enig andere relevantie info over dit horloge (als ik foto’s van het uurwerk kan maken plaats ik die direct)
Openmaken:
Zo te zien is het kastje, zoals zo veel van dit soort zeer kleine horloges van de constructie die we wel ‘schoenpoetsdoosje’ noemen. Daarbij ligt het uurwerkje vrijwel los in de onderste helft en zit de bovenkant met het glas en de lugs daarop geklemd of geklikt.
Je kan ze bijna altijd eenvoudig -maar altijd wel voorzichtig!) - openen door aan de zijkant of half onder een lug een klein scherp (aardappelschil) mesje in de smalle naad te drukken en dan heel voorzichtig de twee helftjes los van elkaar wrikken. Als de bovenkant er af is, kan je meestal het uurwerkje zo uit het bakje tillen dat de onderkant vormt.
Dan krijg je het uurwerkje aan de achterkant te zien en kun je zien of de balans goed beweegt. Soms kun je met een loep bij goed licht een letter/nummercode zien staan, meestal een beetje verborgen onder het balanswiel. Dat is dan het typenummer van je uurwerkje.
Een goudkleurige achterkant wijst meestal (niet altijd) op een vol gouden kast, 14 of 18 karaats. Als je toch al de achterkant er af hebt, kun je aan de binnenkant van het bakje/doosje vaak wel wat nummers, codes en merktekentjes zien die aangeven of het goud is of niet. De belangrijkste indicaties die je tegen kunt komen zijn het getal ‘585’ voor 14 karaats goud of ‘750’ voor 18 karaat.
Weet je zeker dat deze geen onderdeel was van een Barbie accessoires set?
wat lexaf al stelt,het deksel zou niet heel moeilijk los moeten komen,juist omdat het achterdeksel ook dient als ‘‘uurwerkhouder’’
Het kan ook goed mogelijk zijn dat je het goudteken met de cijfers 375 tegenkomt want B&M heeft ook heel veel van dit soort dameshorloges voor de Amerikaanse markt gemaakt en daar was het heel gewoon dat dit soort kastjes uit 9kt goudgehalte gemaakt werden.
Hier de Pontiac van mijn dochter. Helaas niet van goud…
Ook helaas is ze ernstig vervuild, waardoor ze niet meer goed loopt. Vanwege het ieniemienie uurwerkje heb ik nog geen horlogemaker kunnen vinden die er voor een redelijk bedrag een servicebeurt aan wil wagen.
Het kan nòg kleiner, maar dat gaat in de papieren lopen:
Hieronder een (van het Web) geplukt plaatje van een JLC staafuurwerkje van (ik meen) slechts 12mm breed.
Leuk ding. M’n moeder heeft ook een mooie gouden Baume & Mercier, eveneens heel klein, maar vierkant. Inclusief vaste gouden band. Die is circa 50 jaar oud, ik denk nog net uit de sixties. Ze draagt hem niet, want te klein om af te lezen voor haar.
Mooi! gelukt om het open te maken. We weten nu dus al een heleboel meer.
Geen schoenpoetsdoosje, maar een los deksel = hogere kwaliteit (meestal).
Stempel in het dekseltje = 14 karaats gouden kast. Geen keukenmeidenhorloge dus.
Ze loopt nog. Dat betekent niet dat ze geen onderhoud nodig heeft. Ik schat het klokje toch zo ongeveer uit de jaren '70 dus is het waarschijnlijk vuil en heeft een beurt nodig als je het wil gaan dragen en niet het risico wil lopen dat het razendsnel kapot slijt door de vergomde olie en vuil die er in zitten. Die troep werk als schuurpapier in zo’n delicaat machientje en kan het horloge dus onherstelbaar beschadigen. Niet regelmatig of dagelijks dragen dus (heel af en toe kan wel) als het nog niet is schoon gemaakt.
Bij de goede foto die je laat zien van het uurwerk zie ik bij vergroting, recht onder de balans een merkje waarvan ik denk dat het ETA is. ETA maakte en maakt nog steeds goede kwaliteits uurwerken voor de betere Zwitserse fabrikanten zoals B&M. Er hoort als het goed is ook nog een nummer achter te staan, maar dan moet je inderdaad met een loep en véél licht schuin onder de balansbrug gaan turen. Misschien dat ik aan de vorm bij de site van Dr. Ranfft een voorbeeld kan vinden. De Ranfft database heeft een functie waarbij je met het aangeven van bouwkenmerken een kaliber kunt identificeren. Dat het (waarschijnlijk) een ETA is scheelt al een hoop zoekwerk. Ik ga nog wel even spitten voor je…
Ik ga m zelf niet dragen, daar is ie veel te klein voor. Misschien dat we er een leren bandje op doen voor de mooi maar als ie inderdaad snel kapot gaat door te dragen dan is dat alleen maar zonde natuurlijk
Interessant. Nu ben ik wel benieuwd naar die van m’n moeder, aangezien we destijds daar woonden. (Ik misschien nog niet, want ik weet niet of ie van voor of na mijn geboorte dateert ).
Zou ik even niet doen als je dat niet gewend bent. Is kwetsbaar materiaal en voor je het weet beschadig je de fragiele balansconstructie. Gewoon even zo laten. Als ik er achter kan komen welk uurwerk het is kan je er altijd nog mee naar een horlogemaker om haar te laten reviseren als je dat er voor over hebt.
Dat is met je camera ingeschakeld? Op de iPhone (op andere telefoons dan ook, vermoed ik) zit ook een vergrootglasfunctie, die werkt een stuk beter dan inzoomen met de camera (door enkel te vergroten, zonder alle camerasoftware te laten draaien).
Voor mij werkte het filmpje prima hoor, ik had genoeg resolutie om het stilgezette beeld te kunnen vergroten.
Inderdaad Wilko, goed gezien. Er zitten op het voorbeeld van @FlyingFox wat flapjes van de spacerring in de weg, maar verder zit alles op exact de zelfde plaats. De ETA 2410 was een hartstikke standaard uurwerkje voor die kleine dameshorloges uit die tijd. Zoals Ranfft laat zien, (vanaf)1955, dus dat kan heel goed kloppen met het design van de kast.
Ik heb het plaatje van Julien even rechtopgezet, zodat je goed kunt vergelijken.
Verder nog vragen, Julien?
Leuk hè, zo’n research klusje om de herkomst van een geërfd klokje te achterhalen). Als @FlyingFox nu ook nog uit de privé familieverhalen de juwelier weet terug te vinden waar het horloge gekocht is, en nog mooier, de gelegenheid waarvoor, heb je een prachtig gedocumenteerd familie / erfstukje in handen. Geniet er van en wees er zuinig op!
Cheers, Lex
dankjewel!!
).
