Mijn neefje heeft een jaar of twee terug een leuke vintage Omega Seamaster gekocht en deze lekker gedragen en van genoten. Maar er is ooit water in gekomen en na verloop van tijd is de seamaster ermee gestopt. Dus toen kwam de vraag of ik er eens naar kon kijken. Nou kijken kan ik heel goed maar daarna is het snel gedaan met mijn vaardigheden op uurwerk reparatie gebied.
Ik heb hem opengemaakt en er lag op de rotor een pinnetje. Verder heel veel vuil, roest plekjes.
…maar zonder gekheid, ik krijg bijna alleen nog maar Omega’s ter service. Zo erg als deze niet vaak. Hier zou ik ook niet echt zin in hebben, je moet hier zo veel vervangen en/of uitvoerig met de koper/glasborstels te lijf gaan…
Ik lees cal. 471, en ook ik kan dat pinnetje niet thuisbrengen. Nou heb ik ook nog niet eerder een 400-serie hier gehad geloof ik. De 500-serie is hier wel heel duidelijk aan verwant.
Is het een dooddoener om te vragen of je hem wilt zeggen dat eea goedkoper en makkelijker was geweest als hij direct na het te water gaan een horlogemaker op had gezocht?
Verder eens met alle berichten dat het wel te redden zou moeten zijn, maar een vintage onderdompelen om 'm vervolgens doodgemoedereerd door te dragen tot ie er mee kapt stuit me tegen de borst.
