Hoi Jaap-Wim,
Het feit dat de Swatch groep zowat 70 procent van alle huidige bekende zwitserse horlogemerken in z’n bezit heeft en deze merken bevoorraad met (al dan niet gemodificeerde) ebauches of de ontwikkeling van specifieke aandrijvingen (bvb de co-axial) financiert en ontwikkelt, maakt het inderdaad “de facto” tot “manufactuur”…in de strikte zin van het woord… (net zoals Seiko bvb).
Maar dan spreken we van de holding…, niet meer van onafhankelijke “merken” met exclusieve ebauches die hun onafhankelijke koers varen…
De “merken” brengen uiteraard wel specifieke modellen uit, maar alles wordt centraal gestuurd vanuit de groep.
Ik geef een simpel voorbeeld: Het merk “MST” bouwde vroeger quasi alles “in house”, incl. hoogstaande en exclusieve werken, specifieke kasten met “gebroken” tiges enz… en verkocht z’n horloges onder de merknaam Roamer. Het was een echte Manufacture (zoals er tientallen waren)…tot ze opgeslokt werden en verdwenen…
Vandaag bestaat Roamer terug en tracht zich zelfs in het duurdere segment te positioneren, maar het merk maakt bvb geen eigen ebauches meer… dus imho: niks “manufacture” meer…
Als Longines een ETA werk gebruikt (met of zonder veranderingen) zou het merk dus “emotioneel” als “manufacture” beschouwd kunnen worden.
Maar daarmee holt men tegelijk het begrip “manufacture” als merk-gebonden exclusiviteit totaal uit, aangezien niet Longines, maar het moederbedrijf alle ebauches ontwikkelt, in loco produceert, financiert en strategisch toewijst aan de eigen merken omwille van zuivere marketing redenen…
Tenslotte blijf ik de term “manufacture” in de huidige context nogal vaag vinden, aangezien het woord mij eerder als “exclusief en 100% ambachtelijk gemaakt” in de oren klinkt…
En als je die “ambachtelijke” aanpak als voorwaarde stelt (zoals ik doe dus), dan zijn de echte manufacturen tegenwoordig redelijk schaars…
Mijn bakker maakt ambachtelijk brood, mijn supermarkt niet, zelfs al beweren ze van wél op hun verpakking… Dus wie heeft gelijk ?
Met Vriendelijke Groeten,
Morse.