Disclaimer; ik heb hier nog geen topic voor gevonden, excuus als die er wel al is.
In de tijd dat we allemaal wat vaker binnen zit, tijd over hebben en het horlogeforum eruit knalt (wellicht wegens drukte), lijkt het mij leuk om jullie vreemdste, frustrerende, mooiste horloge gerelateerde verhalen te lezen.
Ik ben geïnspireerd door de achtergrond verhalen van @amsterdamvintagewatches en de vaak mooie verhalen bij de nieuwe aanwinsten. Maar volgens mij hebben we allemaal wel meer te vertellen. Daarom lijkt het mij een goed idee om deze in dit topic te verzamelen.
Natuurlijk deel ik ook een van mijn verhalen. Ik moest even nadenken, aangezien ik er wel een paar heb.
Zo heb ik het eerste horloge wat ik ooit heb gekocht binnen twee weken verkocht omdat ik spijt had (ik begon meteen met een GMT Master en gaf voor het eerst zoveel geld uit).
Een paar jaar geleden heb ik een tijdje bij een juwelier gewerkt, daar valt ook veel over te vertellen.
Maar het meest vreemde verhaal is het meest recente.
Mijn moeder, mijn vriend en ik hadden het vorig jaar het idee om de Breitling van m’n moeder te verkopen en dan een mooi horloge te kopen voor mijn stiefvader. Hij droeg wel eens de Breitling, maar hij vond hem eigenlijk te groot en te lomp. Liever droeg hij een ander horloge, maar zelf zou hij er nooit geld aan besteden.
Aangezien we vorig jaar een druk en roerig jaar hadden, vonden we het leuk om met z’n allen voor kerst een mooi horloge voor hem te kopen. Zodoende het jaar op een bijzondere manier af te sluiten. Wij gingen op zoek naar een stijlvol, tijdloos horloge.
We wisten dat mijn stiefvader liever geen Rolex droeg, omdat hij het patserig vond. Daarom vonden we de Omega Speedmaster een goede keuze. We verkochten de Breitling (die droeg hij al een paar weken niet meer) en hebben met veel moeite een nieuwe Speedmaster kunnen bemachtigen. Het model was nergens op voorraad, maar gelukkig konden we hem nog tijdig bestellen en mijn moeder wou perse een nieuwe.
Ondertussen gaf mam aan dat ze ook graag een horloge zou willen aan mijn stiefvader (die niet wist dat hij zelf een horloge zou krijgen). Dus heb ik samen met mijn stiefvader een mooi horloge voor mijn moeder uitgezocht. Zelf heb ik ook nog wat geld bijgelegd zodat we een iets mooier model konden halen. Voor mijn moeder gingen we voor een Rolex.
Net voor kerstavond heb ik een gedicht geschreven in het thema tijd, passend bij het cadeau en eindelijk een dag later was het zo ver… Ik zat al de hele tijd in spanning omdat ik zoveel zin had om de cadeaus te geven. Normaliter doen wij nooit zoiets met kerst en geven we iets kleins. Dit was dus echt uitzonderlijk! Maar we hadden ook een uitzonderlijk jaar (positief en negatief) achter de rug. Daarnaast hadden ze beide kenbaar gemaakt ook een keer een mooi horloge te willen bezitten.
Als eerste kreeg mijn moeder haar horloge en ze was erg verrast. Ze moest even wennen aan de kleur wijzerplaat en het formaat. Maar uiteindelijk (na een paar dagen) besloot ze dat het horloge wel bij haar paste. Sindsdien draagt ze het horloge dagelijks. Al snel kwam ze ook met een paar ideeën voor het volgende horloge. Het werkt aanstekelijk
Maar goed, mijn stiefvader was nu aan de beurt. Na het lezen van het gedicht had hij al een vermoeden. Daarna pakte hij het horloge uit en…. Keek er naar, reageerde onverschillig. Helaas paste het horloge net niet, dus we moesten er nog een schakel bij laten zetten. Hij dankte ons en we gingen verder met ons diner. Een paar minuten laten zei hij: ‘maar ik dacht dat jullie zo van de Rolex waren?’
Vol enthousiasme vertelde ik het verhaal van de Speedmaster. Maar ik was er al bang voor… de dag erna gaf hij aan dat hij toch liever een Rolex zou willen. Hij zou het verschil wel zelf bij leggen. Natuurlijk waren wij allemaal nogal teleurgesteld want dit hadden we niet verwacht. Ik begreep ook dat hij niet een horloge moet dragen waar hij geen gevoel bij had. Dus onze emotie was nogal dubbelop.
Uiteindelijk besloten we dat ik maar het horloge zou overkopen zodat hij een Rolex zou kopen. Hij ging meteen zoeken naar een Rolex. Een blauwe DJ 41 vond hij wel mooi, maar ik vertelde meteen dat hij dan nog wel even kan wachten.
Hij heeft er nog geen besteld… en heeft dus nog geen horloge.
Een kanttekening; ik heb er nu vrede mee maar logischerwijs was ik in het begin nogal jammer, maar ik snap het. Dit verhaal deel ik niet om zielig gevonden te worden of iemand zwart te maken. Ik deel het omdat je soms een bepaalde verwachting hebt, of iets bijzonders wilt doen, zonder dat dit misschien echt bij de ander past, of er echt blij mee maakt. Natuurlijk gaat het om het gebaar, maar een verhaal heeft altijd twee kanten.
Wat is jullie verhaal?