Over oude dametjes gesproken, hier een deel van de horlogegeschiedenis van moeders kant van de familie.
In het midden een onbekend merk van moeder met een beetje wijzerplaat onder de patina 
, loopt helaas niet meer.
De rechthoekige van grootmoeder, werkje kan ik niet thuisbrengen, gemerkt met pat DRP, ziet er nog best redelijk uit en loopt zowaar ook nog.
Het ronde wrak is van overgrootmoeder, een omgebouwd zakhorloge zonder wijzers maar nog wel met een redelijk binnenwerk en… loopt!
Leuke reddingsactie! Het Nederlandse merk Prisma is in 1948 ontstaan in het kader van wederopbouw na WO 2, er moest ook een nieuw Nederlands horlogemerk komen. Er werd destijds een wedstrijd georganiseerd om een passende naam voor het merk te vinden, dat werd “Prisma”.
Leuk dat je deze hier laat zien @EricA.
Het onderste rechthoekige horloge lijkt me zeker nog wel wat aandacht waard. Is dat een zilveren bandje wat er op zit?
Pat DRP staat overigens voor 'Deutsches Reich Patent’
Zie hier voor meer info daarover.
Die middelste van je moeder is een lief aandenken en verder reddeloos verloren. Sommige voorwerpen zijn gewoon belangrijk omdat je ze nog hebt.
Het ‘ronde wrak’ lijkt mij wel interessant. Van de wijzerplaat is niet veel meer over, maar je kan misschien wel eens op zoek naar passende wijzers. Als je er achter kunt komen welk caliber er in zit en het staat toevallig ook nog in bijv. de Ranfft database, dan heb je de maten van de wijzerasjes. Het vinden van passende wijzers is dan misschien niet meer zó moeilijk en hoe leuk is het om een werkend horloge van je overgrootmoeder te hebben!
Verder hoop ik dat in September of zo de goeie ouwe Rikketik weer gaat draaien. Als je ouwe meuk zoekt om andere ouwe meuk mee te repareren maak je daar nog wel eens een aardige kans. Ik althans wel.
Hans, dat wist ik niet. Dank je voor deze info. Als oud media archivaris bij de Rijksoverheid had ik dat denk ik wel behoren te weten. Dit zijn van die kleine wetenschapjes waar ik wel blij van word, zeker als het horloge gerelateerd is.
Graag gedaan, er zal ongetwijfeld nog wel meer aanvullende of misschien wel correcter info over het het merk Prisma zijn, maar dit verhaal hoorde ik van m’n goede vriend (juwelier) die o.a. horloges van Prisma heeft verkocht.
Hoi Lex,
Het bandje lijkt van staal, is te hard voor zilver. Bovendien denk ik dat daar gewoon geen geld voor was: teveel kinderen en crisistijd. Dat DRP wist ik, ik heb meer werkjes en wekkertjes waar dit op staat, verwarrend is dat daar altijd een Zwitsers kruisje bij staat. Listig hoor van die Duitsers. Ik ga deze nog eens opzoeken bij Ranfft.
Ja, de Rikketik heb ik wel gemist hoor, bijna al mijn oude meuk komt er vandaan. Veel gereedschap ook, het meeste horlogemakersgereedschap is in 100 jaar nauwelijks veranderd en werkt nog verbazend goed.
Mijn Lorsch draaibankje uit pakweg 1925 is nauwkeuriger dan de grotere die 50 jaar jonger is.
Dat “ronde wrak” heb ik als eens geprobeerd te zoeken bij Ranfft, maar niet gevonden. Er staat ook geen merk onder de balans, maar wellicht deden ze dat toen nog niet. Misschien is er aan de wijzerplaatkant iets te vinden. Uit elkaar halen en gelijk een beurtje geven is niet zo’n slecht idee. Het is overigens een cilinder uurwerk. Opwinden gaat via de kroon, gelijkzetten met tevens indrukken van een knopje naast de kroon. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Groet, Henk
Dat is bij die oudjes inderdaad vaker het geval. ook bij mijn oude Lanco’tje dat ik liet zien bleek dat zo te zijn. Onder de balans niks, maar aan de ‘voorkant’ stond een Langendorf logo. Daarvoor moest wel de wijzerplaat en de wijzertjes er af, maar dat durfde ik nog net…
Oef, zo oud. Vóór 1920? Dat wordt een uitdaging, ook qua eventueel vervangen van onderdelen. Wel een mooi kastje geloof ik, met die zwarte strepen. Niello? ( https://blog.zilver.nl/niello-versieringstechniek-zilver/ ).
Als je er eventueel aan gaat beginnen: Succes met de restauratie. Hou me op de hoogte van de resultaten want ik heb ook nog zo iets liggen.
Iets minder oud, ook zilver met niello. Wel een geïdentificeerd uurwerk (AS340) en een afgebroken minuten wijzer. Werkje loopt wel. Helaas niet uit de familie, maar gewoon van de Rikketik voor 2 (twee!) Euro. 
Ik dacht zo, als ik nou eens een wijzer voor dat ding kan vinden en jij zou 'm kunnen servicen, en ik maak een mooi nieuw bandje voor het klokje van jouw overoma, dan zijn er weer twee omaatjes in de picture voor het eeuwige leven! ?
Dit is ze:
Het is inderdaad zilver met Niëllo, je voelt de ribbeltjes als je er met je nagel over strijkt.
Je overschat mijn horlogekunde, maar stel je suggestie erg op prijs.
Ik ben al blij dat ik mijn eigen collectie een beetje kan bijhouden, om voor anderen te servicen vind ik eng (hoewel een horloge van twee euro…).
Maar ik word wat ouder en krijg een beetje moeite met de hele kleine onderdeeltjes van met name de oude dameshorloges. Daarom ben ik een beetje aan het overstappen naar zakhorloges of wekkertjes en klokken.
Wat leuk!! Doet ze het nog? Zo rond de jaren 20 moeten dit type horloges dus aardig in de mode zijn geweest.
Verder zie ik: 0.900 in de deksel; dat is toch bijna sterling zilver (= gehalte 925 gram zilver per kilo). Een stevige 2e gehalte zilver dus. In ‘zilveren’ horlogekasten vind je meestal 800 0f 825 gehaltes. Niet zo gek want dat is een wat hardere legering en dus minder kwetsbaar.
Voorts zie ik: hetzelfde caliber uurwerk als mijn exemplaar. Was dit soms een soort standaard uurwerkje in die tijd voor dit soort dameshorloges? Lijkt er wel op. Aangezien ze het na 100 jaa nog steeds doen, was de kwaliteit beslist niet slecht.
Een perlon bandje is niet echt van die tijd natuurlijk. Als je mij per PB laat weten wat de lugmaat is en waar het naar toe moet, kan ik wel een eenvoudig leren bandje voor je maken. Gewoon een doorlopend bruin of zwart leren riempje met een gesp, zoals in die tijd wel gebruikelijk.
Ze doet het nog prima Lex en natuurlijk is dit niet het goede bandje ,k’geef je met plezier de maat door en de polslengte 
Ok, Pierre, ik zie je PB-tje wel binnenfietsen.
Groet, Lex
