Ik hou wel van een limited edition. Net ff wat anders. Net een aparte twist eraan. Iets wat je minder vaak tegenkomt. Het moet natuurlijk wel mijn smaak zijn, want sommige limiteds zijn naar mijn mening over de top of het net niet. Andere limiteds missen/verliezen het kenmerkende van een model of merk. En zo zijn er wel meer ‘missers’.
Hoe kijken jullie er naar? Zouden jullie wat extra’s over hebben voor een limited? Of zeg je “doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg”? Of kick je juist af van een limited edition?
Ik koop wat ik leuk vind en dan vind ik het niet belangrijk of het
een limited is of niet.
Is het toevallig wel een limited dan is het wel weer leuk dat je niet zo
snel eenzelfde horloge tegen komt.
Eigenlijk kom ik in het dagelijks leven nooit iemand tegen met een
horloge dat ik zelf heb, limited of niet.
In de horlogewereld is het begrip “limited” aan devaluatie onderhevig, in mijn ogen.
De limiteds vliegen je om de oren en elke persoon of gelegenheid die zich aandient wordt met beide handen aangegrepen om een gelimiteerde eruit van slechts 1999 stuks te maken.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind Forum limiteds een heel ander verhaal (maar dat zijn dan ook echt gelimiteerde oplagen met een verhaal) maar de limiteds waar de fabrikanten mee op de proppen komen hoeven voor mij niet.
Voorbeeld blijft natuurlijk de oneindige speedmaster-reeks, waarvan voor mij de Alaska de enige echte limited mag zijn.
Maakt mij ook niet zo heel veel uit, maar ik kan niet ontkennen dat ik toch blij ben met de wus dwp (limited tot 100 stuks) en de prometheus jellyfish (uiteindelijk 75 stuks per kleur en dus 300 stuks in totaal)
Ook de pmle (seiko) blijft leuk. Ik zoek er niet speciaal op, maar het kan erg leuk zijn.
Ik geef helemaal niets om limiteds. Vind het zelfs een beetje overdreven.
Er moet sprake zijn van een betovering voordat ik iets koop en of er nou een limited op staat of niet maakt mij niets uit.
Ik heb ook nog nooit een limited ergens van gehad overigens.
Als het over Casio G-Shocks gaat ben ik gek op limiteds. Ze varieeren in oplage maar bijna alle limiteds stijgen in waarde. Sommige zelfs belachelijk snel. Het is gewoon leuk er een te hebben die je niet zo vaak ziet als de normale g-shocks. Bij analoge automaten doet het begrip limited me niet zo veel.
Ik kon doordat de Magrette Bronze een Limited Edition is, Jeroen verrassen met een mooi nummer achterop ZIJN verjaardagsklokje (117 - 11 voor 2011 en 17 voor 17e verjaardag).
Dat was wel erg leuk!
Gelimiteerd is alleen gelimiteerd omdat er gelimiteerd op staat. Uiteindelijk zijn alle horloges gelimiteerd, op een dag stopt de productie.
Zoals eerder gezegd in dit draadje is de term aan devaluatie onderhevig. Een serie van enige duizenden exemplaren vind ik niet gelimiteerd. Er zijn ‘normale’ modellen die dat niet eens halen. Ook wordt er bij iedere scheet of nieuwe ambassadeur van het merk een nieuwe limited gemaakt.
Ik koop alleen een horloge als ik het mooi vind. Vandaar ook de enige limited in mijn verzamelign (één van 50): een witte IWC Mark XV gemaakt voor de Keulse juwelier Gadebusch. Waar trouwens ook een niet-gelimiteerde versie van was met slechts kleine afwijkingen ten opzichte van de mijne. Van de niet gelimiteerde zijn er naar verluid minder dan 1000 gemaakt, dus wat is limited?
Ik vind een Limited altijd wel aardig maar het moet wel echt iets bijzonders zijn én echt Limited. En daarmee bedoel ik 100 stuks of minder. Tot 999 stuks (of zelfs nog meer) gelimiteerde modellen vind ik niet echt Limited…
In lijn met Henrik vind ik limiteds wel leuk mits ze echt gelimiteerd zijn (<100) en niet in soortgelijke uitvoering vervolgens alsnog in grote oplages geproduceerd worden.
Ik vind (relatieve) zeldzaamheid boeiender dan limited. Neem bijvoorbeeld een Seiko 6105 in goede staat, flinke aantallen van geproduceerd. Zeker niet limited maar wel schaars aan het worden. Ik vind het hele limited gedoe wat ge-hypt.
Als een limited wezenlijk anders is, of meerwaarde heeft vind ik het goed. Er zijn merken die ieder horloge wat ze uitbrengen tot limited kronen, erg jammer.
Persoonlijk zou ik wel eens een heruitgave van een Rolex met gilt dial, of plexi willen zien, die mogen van mij streng gelimiteerd worden.
Als het zo uitkomt, heeft een limited voor mij een meerwaarde.
De SMP300 ter ere van 40 jaar bond was voor mij een leuke limited.
De opgelegde indexen zijn leuk, en ook de diverse 007 details op de wijzerplaat, achterkant kast en de sluiting maken deze Seamaster voor mij speciaal. Zeker met in het achterhoofd mijn bondtik…
De latere limiteds van Omega op basis van hetzelfde horloge uitbracht vond ik een stuk minder gelukt. Minder mooie wijzerplaat, en een horloge enkel uitbrengen ter ere van één film, is me toch niet bijzonder genoeg. Wel aardig, maar niet bijzonder om een limited te rechtvaardigen.
De Eterna Pininfarina duiker uit de verzameling is ook een gelimiteerde uitgave, hoort bij de autohobby. Het leuke is dat de cijfers in het serienummer van het horloge, exact matchen met het kenteken van de auto gestyleerd ook door pininfarina…
Dat was dus een leuke bijkomstigheid, waar ik achteraf pas achter kwam.
Dus ja, mits de moeite van de extra details waard, heb ik wat met limited editions.
Inderdaad, iedereen moet zelf weten of hij gevoelig is voor een limited of niet.
Voor mij zelf zou het echt een verbetering/verfraaiing t.o.v. van het orgineel moeten zijn en niet alleen omdat het een limited is.
