Wat ik me eigenlijk afvroeg: Stel dat je de chronograaf van een mechanisch horloge laat lopen, dat heeft wellicht invloed op de gangreserve, maar kan dit ook de precizie van het uurwerk beïnvloeden ???
Goeie vraag!
als er een afwijking zou zijn in een geintegreerd systeem als de valjoux7750
of vergelijkbaar
Hoeveel is dat dan als je dat vergelijkt met een modulair opgebouwd caliber (2892 met chronomodule)
Lijkt mij dat een modulair systeem minder last van de lopende chrono zou moeten hebben,daar dat echt 2 aparte secties zijn.
tijd voor wat testjes lijkt me.
Een lopende chronograaf heeft zeker invloed op de afwijking van het horloge, sla de eerste de beste Chronos maar open.
Maar die invloed is niet altijd negatief valt mij op, en ook niet erg groot.
Zomaar een voorbeeld uit een test van 3 klokjes met een 7750; een Eterna, een Longines en een Mühle, de afwijking zonder en met ingeschakelde chronograaf bedroeg resp. 4/6, 3/4 en 6/4 seconden.
Ik kan zo snel maar één test vinden van een chronograaf met moduulkaliber (Omega Dynamic), de afwijking zonder/met was 7/9 seconden.
Het lijkt me dus dat er geen verschil is tussen een geïntegreerd kaliber en een moduul, en de invloed is minimaal.
Beste Marc-B1,
Een interessante kwestie, met helaas een niet al te eenvoudig antwoord. Maar ik doe m’n best.
Ieder extra mechaniek in een horloge dat z’n energie betrekt uit de veertrommel van het eigenlijke uurwerk en door z’n functioneren extra wrijving toevoegt, beïnvloedt dat uurwerk en daarmee dus ook de gangeigenschappen in meer of mindere mate. De gangreserve van zo’n horloge is natuurlijk berekend op die extra belasting, maar kleinere of in een aantal gevallen grotere storingen in de gang zijn helaas niet te vermijden. In goede ontworpen calibers is die invloed echter nauwelijks merkbaar.
Een andere vraag is of het verstandig is de chronograaf constant mee te laten lopen. Dat hangt van de mechanische constructie af, maar in het geval van het traditionele uurwerk waarin het chronograafmechaniek wordt gekoppeld d.m.v. tandwielen moet het antwoord ontkennend zijn. Reden: deze raderen zijn in de meeste gevallen voorzien van driehoekige tanden. Die specifieke vorm beperkt de tandwielspeling en vergemakkelijkt het koppelen, maar zorgt wel voor een minder ideale krachtoverdacht, meer wrijving en dus meer slijtage, zeker bij voortdurende belasting. Niet aan te raden dus!
Hartelijke groeten,
Robbert
Hallo Robbert,
Hartelijk dank voor deze uitvoerige, doch klare uitleg van deze niet al te eenvoudige materie. ( ten minste voor non-techneuten )
Het leuke van deze hobby is dat je er haast eindeloos kan over bijleren - en het verveelt nimmer ofte nooit. 