Stel mijn horloge ligt op het nachtkastje te glimmen, dan zendt t s nachts in diepe duisternis een nauwelijks zichtbaar groenig schijnsel uit.
Verliefd als ik ben op mijn horloge, doe ik het vervolgens om.
Vier uur later word ik wakker, nog steeds in diepe duisternis, wat blijkt? De lume is helderder geworden, want ik kan de wijzers en streepjes nu stukken beter zien dan vier uur eerder.
Wordt de lume helderder onder invloed van warmte, of is het omdat ogen tijdens de slaap beter zijn gewend aan het donker?
Hoe dan ook een teressant fenomeen! Deel hier je ervaring
dat heeft i.d.d. met je gewenning te maken en eventueel omgevingslicht,
overigens is er nog een “gek” fenomeen n.l. wanneer je na lange tijd opeens op je horloge kijkt en je hebt nog geen idee waar de secondewijzer zich bevindt, dan zie je opeens de secondewijzer en die lijkt dan even telang stil te staan, alsof deze gewacht heeft te bewegen tot jij er naar kijkt,
dat komt door de waarnemings cyclus waarbij je eerst iets “ziet” om vervolgens pas verandering te kunnen waarnemen.
waarneming wordt overigens gestuurd door 2 centra in je hersenen
die het bijvoorbeeld i.g.v. vermoeidheid van elkaar kunnen overnemen ook dat overschakelen veroorzaakt leuke effecten
zo kun je vaak overdag in het verkeer autowielen achteruit zien draaien terwijl de auto voorwaarts rijd ( film effect )
Er zijn voorzover ik weet twee verschijnselen aan de hand met je ogen in het donker:
je pupillen worden groter, en er valt meer licht in je oog. Dit gebeurt binnen enkele seconden. Dit gaat trouwens ten koste van de scherptediepte. Daarom houden oude mensen een zakje nasi ingredienten even onder een lamp om het te kunnen lezen.>X
de kegels en staafjes in je ogen passen zich aan aan de veranderde omstandigheden. De kegels hebben daar ongeveer 5 tot 10 minuten voor nodig, de staafjes een stuk langer, tegen de 20 minuten tot een half uur.
Leuk stukje van Wikipedia:
The human eye can function from very dark to very bright levels of light; its sensing capabilities reach across nine orders of magnitude. This means that the brightest and the darkest light signal that the eye can sense are a factor of roughly 1,000,000,000 apart. However, in any given moment of time, the eye can only sense a contrast ratio of one thousand [b]s perception of color changes as well (this is called the Purkinje effect). However, it takes approximately five minutes for the eye to adapt to bright sunlight from darkness. This is due to cones obtaining more sensitivity when first entering the dark for the first five minutes but the rods take over after five or more minutes.
Dark adaptation is far quicker and deeper in young people than the elderly.
[/i]
En dat laatste begin je duidelijk te merken als je een jaar of 50 bent. Als ik tegenwoordig een parkeergarage binnenrij heb ik echt even nodig voor ik weer normaal kan zien.
Ja, als je ouder wordt passen je ogen zich langzamer aan het omgevingslicht aan.
Kleine kinderen hebben geen moeite om vanuit de felle zon in de schaduw te fietsen met een noodgang en toch te zien waar ze rijden. Dat kunnen wij niet meer.
Interessant verhaal! Zoals de topic starter echter aangeeft, heeft hij urenlang onafgebroken in constante duisternis gelegen en toch is zijn ervaring dat de lumen later in de nacht krachtiger licht afgaven dan eerder in die nacht. Hier geeft dit verhaal nog geen antwoord op.
Er zijn voorzover ik weet twee verschijnselen aan
de hand met je ogen in het donker:
je pupillen worden groter, en er valt meer
licht in je oog. Dit gebeurt binnen enkele
seconden. Dit gaat trouwens ten koste van de
scherptediepte. Daarom houden oude mensen een
zakje nasi ingredienten even onder een lamp om het
te kunnen lezen.>X
de kegels en staafjes in je ogen passen zich
aan aan de veranderde omstandigheden. De kegels
hebben daar ongeveer 5 tot 10 minuten voor nodig,
de staafjes een stuk langer, tegen de 20 minuten
tot een half uur.
Leuk stukje van Wikipedia:
The human eye can function from very dark to very
bright levels of light; its sensing capabilities
reach across nine orders of magnitude. This means
that the brightest and the darkest light signal
that the eye can sense are a factor of roughly
1,000,000,000 apart. However, in any given moment
of time, the eye can only sense a contrast ratio
of one thousand What enables the wider reach is that the eye
adapts its definition of what is black.
The eye takes approximately 20–30 minutes to fully
adapt from bright sunlight to complete darkness
and become ten thousand to one million times more
sensitive than at full daylight. In this process,
the eye’s perception of color changes as well
(this is called the Purkinje effect). However, it
takes approximately five minutes for the eye to
adapt to bright sunlight from darkness. This is
due to cones obtaining more sensitivity when first
entering the dark for the first five minutes but
the rods take over after five or more minutes.
Dark adaptation is far quicker and deeper in young
people than the elderly.
En dat laatste begin je duidelijk te merken als je
een jaar of 50 bent. Als ik tegenwoordig een
parkeergarage binnenrij heb ik echt even nodig
voor ik weer normaal kan zien.
Als je voor de spiegel gaat staan en je ogen een aantal seconden sluit en dan weer open doet, kun je zien dat je pupillen groter en weer kleiner worden.
overigens is er nog een “gek” fenomeen n.l.
wanneer je na lange tijd opeens op je horloge
kijkt en je hebt nog geen idee waar de
secondewijzer zich bevindt, dan zie je opeens de
secondewijzer en die lijkt dan even telang stil te
staan, alsof deze gewacht heeft te bewegen tot jij
er naar kijkt,
dat komt door de waarnemings cyclus waarbij je
eerst iets “ziet” om vervolgens pas verandering te
kunnen waarnemen.
Als je je horloge om doet en je kijkt erop dan is je horloge dichter bij je ogen, dus je ogen zijn/worden slechter voor in de verte te kijken…bijziend noemen ze dat…
Onderzoek heeft aangetoond dat lume zeer gevoelig is voor hersengolven. Met name de patronen die horen bij vunzige dromen zorgen voor een extra activatie van de lichtgevende deeltjes.
Onderzoek heeft aangetoond dat lume zeer gevoelig
is voor hersengolven. Met name de patronen die
horen bij vunzige dromen zorgen voor een extra
activatie van de lichtgevende deeltjes.
Onderzoek heeft aangetoond dat lume zeer
gevoelig
is voor hersengolven. Met name de patronen die
horen bij vunzige dromen zorgen voor een extra
activatie van de lichtgevende deeltjes.
