Als ik goed nadenk, heb ik veel, heel veel horloges gehad. Van sommige heb ik werkelijk geen idee waar ze gebleven zijn (mijn eerste kinderhorloge, de digitale casio uit mijn middelbare schooltijd… ze zijn verdwenen). Toen ik met zakgeld ging sparen en de eerst Swatch, en toen een skelleton exemplaar kocht wist ik beter wat er met ze gebeurde. Nadat ik ze beu was, gaf ik ze weg of lagen ze in een la op een nieuwe eigenaar te wachten.
Na even goed zoeken op zolder, ben ik nu toch meer voorgangers van mijn heilige graal (Breitling Galactic 44) tegen gekomen dan ik dacht!
Zo was er in mijn serieuze sportperiode de Adidas. Flink lang gedragen eind jaren tachtig, jaren negentig en dat is te zien:
Die werd vervangen door een souvenir uit Nieuw Zeeland die mijn vader meebracht. Het fanhorloge van de All Blacks (mid jaren negentig schat ik)
Daarna is er vast nog van alles gekomen, waaronder een van de eerste G-shocks (een zwarte denk ik) maar niet in mijn herinnering blijven hangen tot ik op vliegveld Gatwick een mooie Gshock vond. Dit moet in 2003 zijn geweest, gok ik.
Die maakte plaats voor een (Don’t touch my) Breil, waarvan de bruin leren band na extreme snelle slijtage vervangen is door een stalen exemplaar. Toen die buitengewoon onbetrouwbaar ging lopen, moest hij vervangen worden. Maar tada… dankzij horlogeforum had ik genoeg vertrouwen om hem open te schroeven, schoon te maken en van een nieuwe batterij te voorzien en nu loopt hij al zeker drie weken op tijd!
Ik kreeg nog een Breytenbach… maar ja, die automaat heb ik niet eens gedragen!
Vervolgens toch maar zo’n in mijn ogen mooie Casio Edifice gekocht. Die nu dienst doet als back up voor tijdens het sporten.
En dan… na jaren wikken en wegen en steeds andere uitgaven voorrang te hebben gegeven dan toch eindelijk mijn eerste heilige graal. Een Breitling. De Galactic 44.
Al met al had ik nog meer horloges dan ik dacht. (En onder de meeste foto’s nu een irritant watermerkje er gratis bij. Even uitpluizen hoe ik die kan laten verdwijnen!).
Dank voor het lezen!
