Jarenlang wilde ik niks weten van Hamilton. Ik vond het saaie horloges. Die Khaki’s trokken me totaal niet, de Intramatic chrono reeks vind ik veel te duur voor wat je krijgt (geef mij dan maar Sinn of Damasko voor datzelfde geld; steun je ook nog eens een kleinere firma in plaats van Swatchgroup spekken!), tot ik tijdens een zoektocht op Chrono24 er een paar vond van een decennium terug die me wél prikkelden!
En toen viel ik down the rabbit hole, en ben ik gaan zoeken naar oudere Hamiton Chrono’s die wél tof zijn! Ik heb nu vier oudere Hamilton chrono’s, en twee jongere modellen.
Van links naar rechts, met een individuele foto:
1: Railroad chrono, 46mm, calibre a07.211 (7750, maar dan n slagje groter). Ik vond 'm helemaal te gek toen ik 'm voor het eerst zag. De cyclops zit er niet zo klakkeloos opgeplakt, als een blinde die moeite heeft met de datum, maar is bewust verwerkt in het design, en loopt smooth over in de kast. Het logo zit geetst in het glas aan de binnenkant. Ik vind dat ook een van de gaafste dingen. De wijzers heb ik vervangen, want de originele waren heel veel staal en heel weinig lume. Verschrikkelijk. In de uur markeringen zit wel een streepje lume maar je kan beter doen alsof dat niet bestaat, want het is echt drie keer niks. Ik vind de tachymeter als een slakkenhuis rond het midden toch wel heel erg cool.
2: Converter chrono, 45.5mm, H21Si (7750 ‘Chronometer grade’ met silicon balance spring). Ik kon deze voor echt schofterig weinig op de kop tikken, tweedehands. Een Studio Underdog met een Chinese Seagull kost nog meer dan wat ik hiervoor betaald heb. Ik wilde altijd al een Navitimer, maar ik vond ze altijd te duur. Deze heeft een 7750 (based) kaliber, zoals Breitling ook jarenlang gebruikt heeft, de juiste maat, op staal, en betere water resistentie (100m). Dan staat er maar geen cursieve B met vleugeltjes op de plaat. Wél het Hamilton-sterretje in metaal op de plaat, met het logo gedrukt, en een mooi frame om het dag-datum raam.
3: Big Pilot. 46mm, H30 caliber (ETA2836 met tweaks). Ik heb een zwak voor pilot’s, en ik kon deze ook voor een lachertje kopen. Ik heb een Laco 45mm B-Uhr, en die service zou meer kosten dan deze kopen. Met box, papers, en shipping. Ik draag 'm niet vaak, omdat ik eigenlijk toch chronographs liever draag, maar soms… heel soms, kriebelt het en pak ik 'm er toch weer bij. Als ik ooit de moed bij elkaar gesprokkeld heb zal ik de dag en datum-schijven laten vervangen voor wit op zwart, zodat ze visueel wegvallen in de wijzerplaat, en het liefst heat blued steel hands, want ik vind dat blauw op zwart eigenlijk veel mooier dan dit chroom op zwart. Ik kan alleen niet de juiste lengte vinden! Heel frustrerend. Ik vind bij deze de applied markers in combinatie met de lume plots heel knap en sjiek staan. Hij geeft echt een immense bak licht!
4: X-Landing, Japan Edition. De X-Landing is een chrono GMT van Hamilton geweest, en sommigen kwamen in een joekel van een doos met een metalen vliegtuigje. Geestig, toch? Helemaal als je 'm tweedehands met box, papers, én het vliegtuigje kan scoren! Deze versie heeft perlage op de wijzerplaat, en ik vond dat juist zijn unieke feature. Andere versies hadden een strepen, of gewoon een effen grijs vlak in plaats van de perlage, en dat vond ik niet zo spannend. Ook is de versie die standaard op staal komt, ook niet zo makkelijk te vinden. Mijn ‘obsessie’ met chronoGMT’s kwam helemaal vast te staan met dit model denk ik. Ik heb nu chronoGMT’s van Omega, Ball, Bell&Ross, Longines, Hamilton, Montblanc, en een zelfbouwer (ook een ETA7754) gestyled naar een Tutima. Maar deze? Dit blijft echt een favoriet. Die wijzerplaat met al z’n texturen en kleuren, de ontzettend comfortabele band… Jammer dat er in het rood GMT, en in het wit daaronder Limited Edition staat. En ja, de bezel kan draaien.
(Ik zie dat de perlage totaal niet overkomt op deze foto; dan maar een extra fotootje erbij! Let niet op de stofjes op het glas 
)
5: Conservation. 42mm, H31 (7753 gebaseerd). Ik wilde een chrono die iets kleiner was dan wat ik al had, met cathedral hands, coin edge bezel, knurled crown. En deze vond ik op Catawiki en moest gewoon meebieden! Dat ik ook een Hanhart heb, doet niet af aan het feit dat ik deze echt heel vaak, en heel graag draag. De Hanhart heeft een bezel die draait maar niet klikt, en is een monopusher. Dat is tof, maar ik vind déze iets mooier. Ik weet dat dit model (ook?) de signature watch was van Harisson Ford, maar op mijn versie staat zijn krabbel niet. Dat deze ook nog eens antimagnetic is, is een extra bonus. De lume is cremekleurig, ik denk dat dit de standaard kleur is van dit horloge want superluminova verkleurt volgens mij niet. Het enige dat ik anders zou willen zien, is een tachymeter op de wijzerplaat, zoals Hanhart dat heeft op de Tachytele, maar vooral: lumed markers en een stalen band! Ik kan geen stalen band vinden die past! Op staal zou dit echt een daily driver kunnen zijn.
6: Jazzmaster Moonphase. ETA 7751. De meesten zullen deze vast spuuglelijk vinden, maar ik vind 'm te gek. Triple calendar moonphase chrono, open heart. Ja, dit vind ik tof. Heel erg tof. Ik heb een stalen band besteld voor deze, komt ergens in Augustus binnen. Ik vind het heel prettig dat deze een WR heeft van 100 meter, zodat ik me echt geen zorgen hoef te maken. Het uurwerk is relatief eenvoudig te servicen, geen fancy zaken. Het logo op de wijzerplaat zit op 3 uur gegraveerd in die goudkleurige brug, wat ervoor zorgt dat het niet heel heftig in het oog springt, en andere zaken juist naar voren brengt.
Op #2 en #3 na zijn deze allemaal van tussen 2010 en 2014. Ik vind het zo jammer dat Hamilton eigenlijk niks meer spannends doet tegenwoordig. Die X-Landing, de Moonphase, de Railroad… spannende,interessante designs. De Conservation is een throwback naar de jaren 30, 40, en ik vind het echt zonde, misschien zelfs pijnlijk, dat alles dat Hamilton nu doet zo saai en conservatief is. Zelfs hun Face2Face-III is saaier en conservatiever geworden. Ik denk dat de Face2Face het kroonstuk zal zijn op mijn Hamilton-verzameling. Jammer dat 'ie zo ontzettend duur is geworden!
