Als je vintage horloges verzamelt, dan kom je uiteraard de nodige patina tegen. Op het forum zijn er genoeg patina lovers maar als ik voor mezelf spreek (en dat doe ik 
) dan vind ik het in het algemeen genomen storend en afbruik doen aan de schoonheid van de dial. Patina ok mits gelijkmatig verspreid is mijn devies.
En wat krijg je als de patina heel erg gelijkmatig verspreid is? Juist, een tropical dial! Ik wil het niet hebben over de waardevermeerdering die sommige tropical dials met zich meebrengen, maar over de esthetiek ervan.
Enerzijds is het een bewijs van de vintageness (is dit een woord?) van het horloge en anderzijds zorgt het voor een kleur dial die de horlogefabrikant nooit voor ogen had en waarschijnlijk erg lastig te reproduceren is.
Hierbij dus mijn eerste tropical dial op een Yema Diver.
Volgens de overlevering komt het horloge uit 1969 (Franse Marine) maar het bewijs daarvoor ben ik nog aan het achterhalen. Het is duidelijk dat de case en bezel dit niet zijn, maar het maakt wel een mooi plaatje.
Hoe staan jullie tegenover tropical dials en hebben jullie ze ook zelf in de collectie?
