Ik was, zoals zovelen, al enige tijd op zoek naar een ‘birth watch’. Het lukte niet goed, misschien juist omdat ik geen specifieke eisen had anders dan het bouwjaar. Bij Seiko zijn jaar (en zelfs maand) eenvoudig te bepalen, maar ergens voelde dat niet speciaal genoeg (geen idee waarom: ik vind Seiko normaliter een ontzettend leuk merk). Maar bijvoorbeeld een Rolex uit 1977 vond ik weer de andere kant van het spectrum: leuk hoor, een birth watch, maar voor dat geld koop ik liever iets wat echt in m’n collectie past (zonder voorrang te geven aan iets van secundair belang zoals het productiejaar).
Toen kwam ik deze Omega Seamaster tegen. Het serienummer plaatste hem in 1977, maar de beschikbare tabellen zijn zoals jullie weten niet 100% nauwkeurig. Gelukkig bleek het modelnummer slechts één jaar in de Omega collectie voor te komen: 1977. Nauwkeurig genoeg voor mij! Ik heb sowieso al een voorliefde voor deze serie: ik heb een drietal jaren '70 Seamaster automaten in mijn collectie, dus past deze er prima bij!
Wat me over de streep trok, was de staat van het horloge: nagenoeg NOS. Een paar kleine microkrasjes op het hesaliet waren zo weg met wat tandpasta, en verder ziet 'ie er uit alsof 'ie recht uit de winkel komt! Mogelijk is dat ook zo: het zeepaardje was afgedekt met een stickertje dat, gezien hoe lang ik bezig ben geweest de lijmresten te verwijderen, er best wel eens 38 jaar lang opgezeten zou kunnen hebben 
De randen zijn nog heerlijk ‘crisp’, zowel die van de kast als dievan de (originele) band, en er is nergens een spoor van oxidatie o.i.d. te ontdekken. Zelfs de lume doet het, na nog een (heel klein) beetje.
Mijn enige aarzeling betrof het feit dat het om een kwartshorloge ging. Toch vind ik dat ergens ook wel charmant en passend bij de jaren zeventig. Het drukt de prijs uiteraard stevig, en het kaliber 1342 is toch een ‘in-house movement’ van Omega (ik meen ooit gehoord te hebben dat het het laatste zelf geproduceerde kwartsuurwerk van ze is, maar ben geenszins zeker hiervan). Ik zie dit horloge in elk geval als een constante reminder dat wie voor een dubbeltje geboren is, nooit een kwart(s)je wordt.
Al met al ben ik er ontzettend blij mee: leukste impuls-aanloop in tijden. Het is een fijn gevoel om een horloge om de pols te hebben uit het zelfde bouwjaar, en in dezelfde onberispelijke staat, als zijn eigenaar
