,zat ik vrijdag jongstleden opeens toevalligerwijs van die stad af. 
Volgens een foldertje dan. Vanuit Bad Bentheim.
Dus wat placht men dan te doen als fan van MeisterSinger ?
Best nieuwsgierig daar eens te kijken, en dit was de uitgelezen kans.
Nu had ik de tijd niet mee… vrijdag rond 15.00 uur kon ik pas die richting op. Andere opties had ik niet.
Maar besloot het toch maar te wagen , ondanks de bekentheid met de vroege Duitse “feierabenden”. Met mijn richtingsgevoel moest het mij lukken rond 16.00 dan daar te zijn. Zonder navigatie.
Waar ik al beetje bang voor was pakte ook zo uit…
Helse regenbuien op de autobahn, drukte , en het ontbreken van goede wegbewijzering, ( nou ja , wel goed ) , maar probeer op de autobahn maar eens een gemiste afslag “terug te rijden”, zonder dat het je minstens 60km kost…;), en de toch wel tijdsdruk die ik ervaarde…
16.20 ! Münster. Een drukke stad met een mooi centrum, maar verder ook veel wegopbrekingen. Adres uit mijn hoofd. Hafenweg 46.
Beetje mikken op de spoorlijn, en industriegebiedje. Daar zal het wel zo’n beetje zijn.
Aan taxichauffeur gevraagd :Hafenweg in der Nähe. Aber MeisterSinger ???
hmmm, een Duitser in Münster die zijn schouders ophaalt bij het horen van de naam MeisterSinger ??
Nog 3 keer gekeerd, nogmaals gevraagd ( ook onbekend ), 4 wegopbrekingen en 2 langsrazende ambulances later… De Hafenweg !! tijd : rond 17.00( zucht!)
De Hafenweg… Een armoedige, rommelige, donkere straat.
Na letterlijk door twee havenloodsen te zijn gereden, waar een afrekening van criminelen niet zou misstaan, doemde het ( naar mijn mening karakteristieke )gebouw op. Tenminste : zoals we het van foto’s kennen.
Vlug nu ! als ik snel was ! uit de auto ! heuh ? Waar ik altijd had gedacht dat het hele pand aan MeisterSinger behoorde zaten er wel 6 of 7 bedrijven in ! ?? En wat een armoe aan de achterkant van het mij zo “bekende” gebouw. Uit mijn doen geslagen wegens de tijd gevraagd : MeisterSinger ? ( het bordje zag ik in een oogopslag over de gevraagde man’s schouder)… Hij kon het niet… ??
MeisterSinger : 4e etage! Lift. 4e etage. Een klinische verdieping…Mijn hele “beeld” van MeisterSinger vervaagde…
Een deur met een horlogemerk waarvan ik de naam niet meer herinner…Andere kant van de gang nog een deur. Met elektronisch slot. Een metalen naambordje. Geen ramen.
MeisterSinger / Manfred Brassler.( !! ) Een bel. drukken… Niets.
Nog een keer. Niets.
De moed zakte in mijn schoenen. Te laat natuurlijk… en de triestige aanblik van het metalen naamplaatje. fototoestel in de haast vergeten… maar wat maakte het uit ? een metalen naambordje fotograferen ? Ok , ik kende beetje het risico wat ik genomen had… Maar pffff !
Uit de andere deur kwam een grote forse man naar buiten. Wat de bedoeling was ?
Nee, MeisterSinger altijd vrijdags om 16.00 dicht. Vroeger zelfs 14.00u. Is niemand meer.
Uitgelegd. Hij “claimde” ooit het conceptmodel van de Granmatik te hebben gemaakt, maar wist niet de diameter ervan te noemen… ik geloofde hem maar half, maar aan zijn handen te zien moest alles wat hij maakte wel groot zijn… MeisterSinger had 3 verdiepingen van het gebouw. Alleen service. Ontwerp. Geen verkoop. De man vond het jammer voor me.
Ikzelf ook. Ik keek op mijn MeisterSinger… 17.30…In de lounge van het gebouw hing wel een levensgrote klok van MeisterSinger die ermee correspondeerde, maar die ik maar “half zag” door de teleurstelling… Aftocht naar Bad Bentheim… Best wel gedesillusioneerd.
MeisterSinger : “entschleunigte Gefühl”, maar wat heb ik mij gehaast !
Maar aan de andere kant :
Wat had ik misschien kunnen zien als ze er nog waren geweest ?
