Ok, we beginnen maar meteen met een plaatje om de honger na de clickbait-titel te stillen. Je kunt wegklikken.
Of niet.
Ergens in september/oktober zette iemandv (naam vergeten, meld je maar!) zijn Speedmaster in het blauw. Waar het vandaan komt weet ik niet, maar sinds het begin van de horlogehobby afgelopen zomer heeft Omega een bijzondere aantrekkingskracht. Dus dan klik je alle Omega’s in het blauw aan, wetende dat de meeste (ver) buiten budget zijn en gelukkig ook een hoop niet helemaal naar smaak. Maar deze keer was anders. Een Speedmaster zoals ik hem nog nooit gezien had. Een Speedmaster met kleur. Veel wijzertjes. En heel, heel veel getallen. Ja, ik heb ze geteld. Ook een relatief nieuw horloge trouwens (vanaf 1996), terwijl ik normaal de voorkeur heb voor de periode '35-'65.
Een prachtig horloge, kopen dus? Nou, nee. Niet het juiste moment, toch wel erg veel geld voor een horloge (de zeven andere horloges die ik heb zijn in de catergorie 75-400 euro) en ook nog eens op een stalen band. Da’s niks voor mij. En als ik dan die band verkoop? Wat levert dat op? Zoeken. Twijfel. Nadenken. En weg was hij. Ik was te laat.
Het zaadje was gepland en ik wilde meer weten. Zo bleek het horloge destijds (we spreken 1996) aangeprezen te worden door niemand minder dan jeugdheld Michael Schumacher. Ik had een poster van Jos in z’n Benneton boven m’n bed hangen, maar beelde me in dat het Schumi was. Als 8-jarige begin van het seizoen de wekker om half 5 zetten en in je badjas alleen op de bank de GP van Australië kijken. Helemaal gek was ik van MSC. Een kast vol modelletjes en een petje op de kop. Onlangs ook eindelijk een foto kunnen vinden van het horloge om de pols bij Der Michael. Kleine ontdekking, grote vreugd.
Chrono24 en andere aanbieders werden gecheckt. Ja, hij was goedkoper dan de populaire modellen Speedmaster, maar toch wel serieus veel duurder dan de prijzen van de vintage horloges die ik gewend was. En dus kwam er in januari een hele oude Omega. En begin februari nog één. Vintage parels uit 1952, met een mooie patina. Ik was helemaal blij. De MK40 Triple Date was even vergeten.
En toen opeens die advertentie op Marktplaats. Niet bij een handelaar, maar bij een particulier. In goede staat, weinig gedragen. Het was een cadeau, maar een dat niet in de smaak gevallen was en dus in een la beland was. Nog op de originele (lelijke) band. Geen vraagprijs en één bod dat echt tranentrekkend laag was. Een nog altijd scherp, maar wel netjes bod werd gedaan en na een korte onderhandeling mocht ik langskomen.
Gezien het een NA is mag je je conclusies trekken uit de bezichtiging. Het horloge ging mee huiswaarts en ik ben er dolgelukkig mee. Heb nog even geprobeerd een ander horloge uit de doos om de pols te doen, maar die werd al snel weer ingeruild voor de Speedy. Wat een heerlijk ding. Lekker eigenwijs, anders, maar ook comfortabel en fijn van formaat (polsjes van 16,5 cm). Anders dan anders en daar hou ik wel van. Niet iedereen natuurlijk, dat besef ik me ook wel, dus voel je vrij om eerlijk te zeggen wat je er van vindt. Ik kan wat hebben. Zeker met mijn eigen Speedy om de pols maakt niemand me wat.
Te veel tekst alweer, dus tijd voor nog een paar plaatjes, onder andere met de twee andere Omega’s die ik dit jaar heb gekocht. Ga er trouwens geen gewoonte van maken, elke maand een Omega…
