Ondertussen alweer een ruime week in huis maar toch leuk om er nog even een NA topic over te schrijven.
Een mechanische panda van maximaal 42mm… op mijn budget is de keuze niet reuze, je zou zelfs kunnen zeggen bedroevend. De 1963’s en HKED’s vind ik tof maar te vintage voor waar ik op dit moment naar op zoek ben, een leuke Poljot was een optie maar die deal kwam uiteindelijk niet tot stand, en toen kwam deze 1963 “Tianjin Panda” voorbij.
Er is de laatste tijd nogal wat te doen geweest over 1963’s, zijn het nou Seagulls of niet, ik heb ondertussen werkelijk geen idee meer. Het horloge werd geleverd in een Seagull doosje met een Seagull boekje en garantiekaart (leeg, uiteraard) en de band en sluiting zijn gemerkt met Seagull. Ook de tekst op de wijzerplaat en caseback (天津手表厂 / Tianjin Watch Factory) geven aan dat het om een Seagull zou gaan. Leuk, maar volgens mij zegt dat tegenwoordig helemaal niets meer 
Anyway, terug naar het horloge.
Deze versie was te krijgen met een bruine of zwarte leren band, of een canvas band in leger groen. Ik ken die Chinese leren banden ondertussen wel, en ik heb meer dan genoeg vergelijkbare banden op quick release, dus ik koos voor de canvas. En misschien onverwacht, voor de gesloten caseback. Zo’n display caseback heb je wat mij betreft twee weken plezier van en daarna ligt ie irritant te zweten op je pols wanneer de zomer zich meldt. De ST1901 in het vooronder is echt niet indrukwekkend genoeg om de hele zomer een kleffe pols voor te hebben.
Out of the box en om de pols, gewoon een heel erg fijn horloge. Diameter van 40mm, bandaanzet van 20mm, 50mm van lug naar lug (de push pinnen zitten een stuk verder naar binnen), 13mm dik en 59 gram zonder de band. Volledig gepolijste case met een mooi helder en gebold (hou ik van) saffier glaasje zonder AR. Het uurwerk loopt verrassend goed, +3 seconden om de pols en +6 seconden als ik hem in de doos laat liggen. Ont-zet-tend mooie wijzerplaat die moeilijk te fotograferen is, afhankelijk van de hoek en het licht gaat ie van grijs naar metallic zilver tot een champagne in de volle zon. Nu al één van de feel good hits of the summer.
Nog wat te zeiken, Elvis? Nou, nu je het zegt, wat kon er beter… laten we gelijk de olifant in de kamer maar uit de weg ruimen, het is een hommage. De vorm van de case met die lange lugs, lijkt op de Hamilton maar is origineel. Het gedeelte van de wijzerplaat onder de twaalf uur, een logo met daaronder een regel tekst, lijkt op de Hamilton maar is origineel. Zwarte subdials en een zwarte tachymeter ring, daar kunnen we over discussiëren. Wijzers en indexen… waarom was dat nou nodig? Een typisch geval van niet lui genoeg geweest, de originele 1963 markers voor de oneven uren hadden hier prima volstaan en dan waren ze zelfs nog met de wijzers weggekomen. Voor mij geen spelbreker maar ik vermoed voor velen op zijn minst een nare bijsmaak en het had absoluut niet gehoeven. Verder doet de lume natuurlijk nagenoeg helemaal niets, maar ik had ook niet anders verwacht 
