Heb je dat ook weleens, dat je al maanden of zelfs jaren naar een horloge kijkt, eigenlijk geen enkele reden hebt om het niet aan te schaffen, maar dat het toch niet gebeurt? Ik wel. De Seagull 1963 was er zo eentje. En waarom eigenlijk? Voor amper 120 euro smijt de pakketbezorger zo’n ding uit het raam van zijn rijdende bus, grofweg in de richting van je voordeur. Geen geld natuurlijk. Bij de Swatch Group koop je daar zoiets voor:
Nee, dan de Chinezen. Die bieden je een handopgewonden chronograaf met kolomwiel, mooie ouderwetse kast, opgelegde indexen, origineel ontwerp, militair erfgoed… Enfin, ik hoef de 1963 niet nader toe te lichten. Het is gewoon een Chinees horloge in de gunstigste zin des woords. Terecht trots staat het op de wijzerplaat: “Zhōngguó zhìzào”, laat ik mij door Google vertellen, hetgeen “Made in China” moet betekenen.
Gisteren kwam hij binnen, en hij valt niks tegen.
Prachtige Côtes de Tianjin, gefreesd met de scherpste lepel die ze hadden liggen:
Ik koos natuurlijk voor de versie in 38 mm met plexiglas. Waarom? Hierom:
Links saffier, rechts PMMA. De wulpse rondingen van het plexiglas zijn in de versie met saffier goeddeels vervangen door een veel te hoge lunette met bijbehorend rehaut. Heel het ontwerp om zeep… 
De meegeleverde bandjes bewaar ik natuurlijk zorgvuldig om de set compleet te houden. In plaats van het origineel heb ik dus een ColaReb Bologna aan de 1963 gekoppeld. Droomhuwelijk.
En ja, daar achter ligt nog wat anders. Want terwijl ik wachtte op mijn nieuwe aanwinst verscheen de Merkur van @bbijlhout in het blauwe gedeelte van het forum. Een geinige handopgewonden triple calendar met maanfase, voor 100 ballen? Kom maar door. De maanfase is, mits goed uitgevoerd, een prachtige complicatie, maar ik heb er nog nooit een in bezit gehad. Mooie gelegenheid om het eens uit te proberen.
Trouwens, over dat ‘triple calendar’ gesproken: eigenlijk lopen alleen de dag, datum en maanstand automatisch. De maandindicatie moet handmatig verzet worden, maar dat gaat gelukkig vlot met een pusher aan de zijkant.
Bij Merkur hebben ze hun ogen niet in hun broekzak zitten, en zodoende hebben ze voor het ontwerp natuurlijk goed gekeken naar de Zwitsers. Voorbeelden genoeg van horloges die er min of meer zo uitzien. Toch is er genoeg eigens om het geen directe kopie te laten zijn, althans, niet van een horloge dat mij al onder ogen gekomen is.
Ik moet er wel bij zeggen: ze hebben het ontwerp van de wijzers niet per se handig aangepakt. De datumwijzer is lomp uitgevallen, en vanwege zijn blauwe kleur springt 'ie ook nog eens veel meer in het oog dan de uren- en minutenwijzer. Dat bevordert de afleesbaarheid niet bepaald.
Van dichtbij zie je ook heus wel dat de afwerking niet super is:
Maar met het blote oog, op de pols gezien, deert dat niet. Zeker voor zo’n zachte prijs. Het is gewoon een leuk ding. Hier op een blauw stuk struisvogel van Eulux:
Beide horloges zijn rond de 14 mm dik, maar omdat dat voor een belangrijk deel in gewelfde glaasjes zit is het totaal niet storend.
De eindstand?
De Merkur mag binnenkort wel weer door. Leuk om eens geprobeerd te hebben, en ik zie hierin ook een bevestiging van mijn verlangen naar een maanfase in de verzameling. Wordt vervolgd.
De Seagull ga ik een tijdje dragen. Als het een aanhoudend succes blijkt is een upgrade naar de versie van HKED op een gegeven moment misschien wel op z’n plaats. Die is nog iets trouwer aan het origineel, zonder rode ster, maar met mooiere wijzers en getextureerde registers:
Tot zover. En door!
en ziet er mooi klassiek uit …
